Η αρνητική αντίδραση που προκάλεσε η ίδρυση της Super League στα ΜΜΕ όλου του κόσμου προκάλεσε έκπληξη στις 12 ομάδες. Λίγες ήταν οι εξαιρέσεις που στήριξαν την προσπάθεια στην πρώτη ημέρα της, αλλά τη δεύτερη και όταν άρχισε να πέφτει ο πύργος με τα τραπουλόχαρτα, ακόμη και ορισμένοι πρόεδροι συλλόγων δεν το περίμεναν. Σίγουρα όχι ο Φλορεντίνο Πέρεθ, πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης κι ο Αντρέα Ανιέλι, πρόεδρος της Γιουβέντους.
Η ισπανική εφημερίδα MARCA, φίλα προσκείμενη στη Ρεάλ Μαδρίτης, την ημέρα της πτώσης, είχε τίτλο: «Σούπερ ρεζιλίκι» και εξηγούσε: «το πρότζεκτ του οποίου ηγείται ο Φλορεντίνο Πέρεθ απέτυχε μέσα σε 48 ώρες». «ΟΧΙ» ήταν ο τίτλος της ιταλικής Tuttosport, της εφημερίδας που εδώ και χρόνια δικαιολογούσε και στήριζε τις αποφάσεις του ισχυρού άνδρα της «Βέκια Σινιόρα».
Οταν αγωνιούσε η Super League, συνέβη και το αντίθετο. Η αγγλική Daily Mail, η οποία συνήθως ασκεί σκληρή κριτική στη Μάντσεστερ Σίτι και στην πολιτική του Σεΐχη Μανσούρ, τον κάλεσε να αποσύρει την ομάδα του από τον συνεταιρισμό και να γίνει ο «ο απρόσμενος σωτήρας του ποδοσφαίρου». Στα αγγλικά tabloid τα editorials ήταν γεμάτα... πάθος και εκνευρισμό κάτι που αργότερα φάνηκε και στις αντιδράσεις των οπαδών των συλλόγων της Premier League. Πιο μετρημένες, αλλά και πιο ακριβείς η γαλλική L' Equipe και η ιταλική Gazzetta dello Sport, μέσα που έχουν διαμορφώσει τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο αθλητισμό, σαφώς και το ποδόσφαιρο.
«Εμείς είμαστε οι πρωταθλητές», ήταν η θέση της L' Equipe την Τρίτη. «Δημιουργοί του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, είμαστε και εμείς μαζί με όσους είναι αντίθετοι στην Super League», ανέφερε. «H Gazzetta dello Sport δεν θα μπορούσε ποτέ να στηρίξει μια διοργάνωση που δεν βασίζεται στην αξιοκρατία και δεν είναι ανοιχτή». Το θέμα ήταν τόσο σοβαρό που μέχρι και οι New York Times το έκαναν πρωτοσέλιδο – ποδόσφαιρο στις Η.Π.Α., ωστόσο με τόσους Αμερικανούς δισεκατομμυριούχους να συμμετέχουν σαφώς και είχε ενδιαφέρον.
Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι πως στις περισσότερες εφημερίδες και ιστοσελίδες, ούτε η UEFA και η FIFA γλίτωσαν τα αρνητικά σχόλια με τα νέα της φορμάτ η μια και την αδιαφορία της για το αν οι παίκτες παίζουν 80 ματς τον χρόνο η άλλη. Η περίσταση δεν ήταν μόνο η ευκαιρία των οπαδών ν' απαιτήσουν το ποδόσφαιρό τους, αλλά και για τα ΜΜΕ να διεκδικήσουν μεγαλύτερη ισότητα μεταξύ των ομάδων, να μην ασχολούνται οι οργανισμοί με το πώς θα βρουν χρήματα και σπόνσορες και με ποιο τρόπο θα συνεχίσουν να «φουσκώνουν» το πρόγραμμα, αλλά πώς θα προστατεύσουν το άθλημα, πώς θα θωρακίσουν τα πιτσιρίκια ώστε να μην τα «αρπάζουν» οι μεγάλοι από τα 12 και τα 13 τους, πώς θα ρυθμίσουν το πλαίσιο να μην πλουτίζουν από ανήλικα παιδιά και τις οικογένειές τους οι ατζέντηδες, πώς θα κρατήσουν το όνειρο ομάδων όπως η Αταλάντα ζωντανό για να ανταγωνιστούν στο υψηλότερο επίπεδο. Με λίγα λόγια, αυτό που έριξε τη Super League ήταν η πίεση των οπαδών που εκφράστηκε μέσω των ΜΜΕ, αλλά και των social media: επιστροφή στις ρίζες, όσο αυτό είναι εφικτό.
