Η εικόνα που αποκομίσαμε από τη συζήτηση στη Βουλή σχετικά με την πρόταση δυσπιστίας, που είχε καταθέσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και από τα παρατράγουδα που ακολούθησαν, είναι ότι η πολυκατοικία της «προοδευτικής διακυβέρνησης» κτίζεται κανονικά και ότι οι εξελίξεις θα δείξουν το ποιος θα αναλάβει τη διαχείριση της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κοιτάει βασικά προς τα αριστερά του. Και με πολιορκητικό κριό τον ουσιαστικό αντιπρόεδρο του, Παύλο Πολάκη, προσπαθεί να εισβάλει σε όλα τα μικρά αριστερά αγωνιστικά κάστρα, να προσεγγίσει τους αντισυστημικούς λαϊκιστές, ενώ ταυτόχρονα αγωνίζεται να κρατήσει το ρεύμα των πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που έχουν αναθαρρήσει από τη σκληρή ξύλινη αντιδεξιά φρασεολογία, που χρησιμοποιεί η νέα γενιά στελεχών που αναδεικνύεται μετά από τη νίκη του Νίκου Ανδρουλάκη.
Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ ευαγγελίζεται μια σοβαρή αντιπολίτευση, επιλέγοντας την τακτική των ίσων αποστάσεων και τη χρήση ενός λόγου που καταγγέλλει, αλλά δεν προτείνει. Με τη λογική των ίσων αποστάσεων, καλεί ουσιαστικά τους κεντροαριστερούς πολίτες που υποστήριξαν το 2019 τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να επιστρέψουν στον επίσημο σοσιαλδημοκρατικό φορέα της χώρας μας.
Το ΠΑΣΟΚ κρατάει τα μάτια κλειστά, απέναντι στις ακραίες συμπεριφορές, στον τραμπουκισμό και τον αγοραίο λόγο που χρησιμοποιεί ο ανεπίσημος αντιπρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό φυσικά και δεν το κάνει για να κερδίσει ψήφους. Διότι αυτό το ακροατήριο που προσελκύεται από τέτοιου είδους μεθοδεύσεις και πρακτικές, δεν επιστρέφει στο ΠΑΣΟΚ. Το κάνει όμως διότι εκτιμά ότι αυτού του τύπου οι συμπεριφορές, προκαλούν φθορά στην κυβέρνηση και επιτρέπουν στο ΠΑΣΟΚ, να εμφανίζεται σαν η νηφάλια και ασφαλής δύναμη. Εκτιμά ότι η δημιουργία ενός τοξικού πολιτικού κλίματος και η πρόκληση διχασμού και πόλωσης, θα αποδυναμώσει την κυβέρνηση.
Κερασάκι στην Πασοκική τούρτα, οι δηλώσεις των σοφών εκπροσώπων του πολιτικού κεφαλαίου της χώρας, που κατηγόρησαν τον πρωθυπουργό, διότι δεν απαίτησε τη συγγνώμη του ΣΥΡΙΖΑ για τις διώξεις και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ για την υπόθεση Novartis. Μια ακόμα κίνηση προσέλκυσης των ψηφοφόρων που καταγράφονται στα δεξιά του ΠΑΣΟΚ, μερικοί εκ των οποίων στέκονται ακόμα με προσοχή μπροστά στην πολιτική σοφία και σύνεση, που αποπνέουν στον κεντροαριστερό χώρο, τα πρώην πασοκικά στελέχη της παλαιάς φρουράς. Στελέχη που επιδιώκουν με κάθε τρόπο να επιστρέψουν στο προσκήνιο. Διότι είναι καλή η παροχή σοφίας, καλύτερη όμως είναι η θέση στα βουλευτικά έδρανα.
Βέβαια, το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπιστεί τα στελέχη του, αλλά κράτησε χλιαρή και ουδέτερη στάση στα τεκταινόμενα εντός της Βουλής και «μάλωσε» τόσο τη Νέα Δημοκρατία, όσο και το Σύριζα.
Η αίσθηση που υπάρχει, είναι ότι η «προοδευτική» πολυκατοικία αποτελεί μονόδρομο στη σκέψη αμφότερων των αντιπολιτευτικών κομμάτων που διψούν για εξουσία. Ο συντελεστής δόμησης, δεν γνωρίζουμε αν θα περιλαμβάνει τη συμμετοχή του Μέρα25 και την ανοχή του ΚΚΕ. Δεν γνωρίζουμε αν θα προσφέρει θέσεις στα ψηφοδέλτια στην παλαιά γενιά στελεχών του ΠΑΣΟΚ και στη στενή σκληροπυρηνική βάση στελεχών του 3% του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, όλες οι ενδείξεις, καταλήγουν στην απαρχή της σύμπραξης με σκοπό την επίτευξη της «προοδευτικής διακυβέρνησης». Το γεγονός ότι τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, όπως καταγράφονται σήμερα, δεν οδηγούν σε κυβερνητική αυτοδυναμία, δίνουν ακόμα περισσότερο αέρα στην προσπάθεια των συντελεστών του εγχειρήματος. Ειδικά στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι οποιαδήποτε νέα αποτυχία θα σημάνει και το τέλος της πρωτοκαθεδρίας Τσίπρα και την ανάδυση μιας σειράς από νέους δελφίνους, που αποφεύγουν τη σημερινή τριβή και φθορά.
Όπως ανέφερε και ένας εξαιρετικός πολιτικός αναλυτής, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, έστριψαν την πλάτη στον Γιώργο Παπανδρέου για να αποφύγουν την κοινή πορεία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο η ανάδειξη του Νίκου Ανδρουλάκη στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, τους επιφύλαξε μία kinder έκπληξη.
