Έχω πέντε φόβους για το μέλλον ή καλύτερα πέντε λόγους για τους οποίους πρέπει πραγματικά να ανησυχούμε για τη χώρα μας. Ο (δικαιολογημένος) θόρυβος για τις παρακολουθήσεις θα φύγει χωρίς να είμαστε (πάλι) βέβαιοι ότι θα θωρακιστεί το σύστημα για να μην έχουμε άλλη φορά παρατράγουδα στο μέλλον. Εκείνο που σίγουρα θα μείνει είναι η ζοφερή πραγματικότητα, η οποία δεν είναι με το μέρος μας. Ή αλλιώς, μας περιμένουν δύσκολες μέρες. Ένα πράγμα σαν να επιστρέφει το 2015…
Πέντε φόβοι …
Φοβάμαι ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα τελειώσει. Ότι θα σέρνει την Ευρώπη προς τον πολιτικό και οικονομικό μεσαίωνα, αναδεικνύοντας (και πάλι) ως νικήτριες τις δυνάμεις του λαϊκισμού.
Φοβάμαι ότι η προσπάθεια αποσταθεροποίησης του πολιτικού κλίματος στην Ελλάδα δεν είναι άσχετη με άλλες ανάλογες κινήσεις που γίνονται το τελευταίο χρονικό διάστημα και σε άλλες χώρες της Δύσης.
Φοβάμαι ότι οι τιμές στην ενέργεια θα προκαλέσουν ένα ντόμινο που θα ρίξει ένα – ένα τα τουβλάκια της επίπλαστης ευημερίας στην Ευρώπη. Μια Ευρώπη σε κρίση που δεν θα μπορεί να πουλάει ακριβά το ευρώ της θα συναντήσει αργά ή γρήγορα τις παθογένειές της και θα αναμετρηθεί μαζί τους. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, αν η αναμέτρηση δεν έχει προετοιμαστεί με όρους νίκης, η κατάληξη είναι συνήθως η επιβεβαίωση του προβλήματος. Αργά ή γρήγορα η συζήτηση στην Ευρώπη θα επιστρέψει στο προπατορικό αμάρτημα Βορρά – Νότου και στην αναγκαιότητα της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων. Μεγάλο πρόβλημα αυτό για μας …
Φοβάμαι ότι μια γενικότερη οικονομική κρίση στην Ευρώπη θα έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις στην Ελλάδα απ’ ότι σε άλλες χώρες, καθώς η Ελλάδα έχει αυτή την στιγμή μεγάλη ανάγκη από επενδύσεις και οι επενδυτές μισούν τις περιόδους της ύφεσης. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορεί να ανατρέψει πλήρως τον σχεδιασμό της ελληνικής κυβέρνησης για ανάπτυξη. Ανάπτυξη χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει.
Φοβάμαι ότι η στάση της Τουρκίας θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τον βαθμό δυσκολίας για την χώρα μας, στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει το έτσι ή αλλιώς δύσκολο περιβάλλον που έχει διαμορφώσει η σύγκρουση στην Ουκρανία. Η εργαλειοποίηση του προσφυγικού, οι διαρκείς απειλές σε βάρος της εδαφικής μας ακεραιότητας, δημιουργούν συνθήκες έντασης που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε σύγκρουση.
Και μία αλήθεια
Το καράβι για να βγει από την τρικυμία χρειάζεται καλό καπετάνιο. Η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα. Μία στραβοτιμονιά και θα πέσουμε στα βράχια, με ανυπολόγιστες τις συνέπειες για το μέλλον. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα προσπεράσουμε έτσι απλά το σκάνδαλο των υποκλοπών. Και η κυβέρνηση χρειάζεται να κάνει πολλά περισσότερα από την δεύτερη υπογραφή του εισαγγελέα για να υπερασπιστεί τα ατομικά δικαιώματα. Από την άλλη δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε την υποκρισία που περισσεύει στις μέρες μας! Για το γεγονός ότι ουδείς διαμαρτυρήθηκε στο παρελθόν για τα όσα είχαν καταγγελθεί ακόμη και από το βήμα της Βουλής. Ή και για το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη που δεν θίχτηκε στο παραμικρό από τις δηλώσεις Τσίπρα για το πως θα ελέγξει Δικαιοσύνη και Τύπο την επομένη των εκλογών και εφόσον νικήσει. Με τις πλάτες, φυσικά, του Νίκου Ανδρουλάκη.
Πέρα όμως από πρόσωπα και κόμματα υπάρχει μία χώρα. Μία χώρα που κινδυνεύει από τα όσα δραματικά συμβαίνουν στις μέρες μας. Αυτή είναι η αλήθεια. Από εκεί και πέρα ας αναλάβει ο κάθε ένας τις ευθύνες τους. Κάτι άλλο δεν μπορεί να γίνει...
Θανάσης Μαυρίδης
