Ψάχνουν πελατεία πάλι οι δραχμιστές

Η πανδημία έγινε στη χώρα μας το θερμοκήπιο μέσα στο οποίο αναπτύσσονται ραγδαία τα ζιζάνια του ανορθολογισμού και του
αντισυστημισμού γεμίζοντας αισιοδοξία τους πολιτικούς που διακονούν τις διάφορες μορφές λαϊκισμού και οι οποίοι έχουν βγει στη γύρα για
τη «πελατεία» που εκτιμάται από τους σοβαρούς δημοσκόπους περίπου στο 20 με 25 % του εκλογικού σώματος.

 Η απλή αναλογική βάζει ακόμη περισσότερους στον πειρασμό να διεκδικήσουν όσο μεγαλύτερο μερίδιο απ΄αυτή την πελατεία και να
ρυθμίσουν εξελίξεις. Η αναγγελία ριζοσπαστικοποίησης του ΜέΡΑ 25 που εξαγγέλθηκε από τον Γιάνη Βαρουφάκη και θα επιτευχθεί στο 1ο Διαβουλευτικό Συνέδριο τον Ιανουάριο με «πρόγραμμα για τους προλετάριους, το πρεκαριάτο τους μικρομεσαίους που συνθλίβονται από τους ραντιέρηδες»  με στόχο τη «αποκεντρωμένη, συμμετοχική, δημοκρατία με στόχο την πράσινη μετακαπιταλιστική φεμινιστική ευημερία» στοχεύει στους «αντισυστημικούς» της μετά πανδημίας εποχής.

Ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης ριζοσπαστικοιείται  και κηρύττει ανελέητο πόλεμο στην ολιγαρχία  που έχει ριζοσπαστικοποιήσει τους τρόπους να
πίνει το αίμα του κοσμάκη. Δημοσιογραφική αδεία «το αίμα του κοσμάκη» γιατί ο Γιάνης δε μιλάει όπως ο Δ. Κουτσούμπας και τα στελέχη του Περισσού.

Το ΜέΡΑ 25 μισοανοίγει ξανά την πόρτα στους αντί γενικώς και στους δραχμιστές, ειδικώς  αφού στον προσυνεδριακό διάλογο θα ενταχθεί και
η πρόταση για άλλο σύστημα δημοσιονομικών συναλλαγών! Αν κατανόησα ορθά όσα διάβασα το σύστημα που εισηγείται φέρει την
κωδική ονομασία « Δήμητρα» .

« Σήμερα, 3 χρόνια μετά το 4ο Μνημόνιο του Αυγούστου 2018, και ιδίως μετά τις εξελίξεις που έφερε η πανδημία, το ΜέΡΑ25 πρέπει να
παραδεχτούμε ξεκάθαρα ότι τα περιθώρια για συστημικές λύσεις εντός της ευρωζώνης έχουν στενέψει – ίσως και να εξαφανίστηκαν. Η πρότασή μας για σύστημα δημοσιονομικών συναλλαγών («Δήμητρα»), που λειτουργεί παράλληλα ως το ιδανικό πρώτο βήμα για τη δημιουργία εθνικού
νομίσματος όποτε και εάν αυτό απαιτηθεί, και η υποδομή ενός μελλοντικού βασικού εισοδήματος πρέπει και μπορεί να αποτελέσει τη γέφυρα μεταξύ συνοδοιπόρων που, στο παρελθόν, διαφωνήσαμε για το ευρώ.»

 Το 2017 ο κ. Βαρουφάκης είχε γράψει ένα άρθρο στην  Εφημερίδα των Συντακτών, - με αφορμή τη συμπλήρωση των δύο χρόνων από το Δημοψήφισμα - όπου ανέλυε το παράλληλο σύστημα πληρωμών  που είχε εισηγηθεί ένα βράδυ Νοέμβρη του 2014 δυο μήνες πριν τις εκλογές στο  σπίτι του κ. Τσίπρα στην Κυψέλη, παρουσία των Νίκου Παππά και Γιάννη Δραγασάκη.

 Αντιγράφω από εκείνο το άρθρο  για να μη λησμονηθεί τίποτα από το τότε και αναμένοντας να μας συστήσει τη «Δήμητρα» του. «Έστω ληξιπρόθεσμη οφειλή του Δημοσίου προς την Εταιρεία Α΄ ύψους €200.000 η οποία χρωστά €50.000 στην Εταιρεία Β΄ και μισθό ύψους
€2.000 στον Υπάλληλο Κώστα.

Παράλληλα, η Εταιρεία Β΄ χρωστά πάνω από €48.000 στην Εφορία και €2.000 στην Υπάλληλο Άννα η οποία, με τη σειρά της, χρωστά €800 στον
φίλο της τον Γιώργο που, και αυτός, έχει να πληρώσει φόρους άνω των €800 στο κράτος. Αν κάθε ΑΦΜ αποκτήσει κι έναν χρεωστικό λογαριασμό και αποδοθεί στον φορολογούμενο ένα PIN με το οποίο θα μπορεί να μεταφέρει όποιο ποσό θέλει σε όποιον άλλον ΑΦΜ θέλει, προκύπτει η εξής δυνατότητα:

Το Δημόσιο εγγράφει πίστωση €200.000 (απλά δακτυλογραφώντας το νούμερο αυτό) στον ΑΦΜ της Εταιρείας Α΄. Η Α΄ τώρα μπορεί να χρησιμοποιήσει το PIN της για να μεταφέρει €50.000 στον ΑΦΜ της Εταιρείας Β΄ και €2.000 στον ΑΦΜ του Κώστα. Περαιτέρω, η Εταιρεία Β΄ μεταφέρει €48.000 πίσω στην Εφορία και €2.000 στην Άννα, η οποία με τη σειρά της χρησιμοποιεί το PIN της για να μεταφέρει €800 στον φίλο της τον Γιώργο, ο οποίος με τη σειρά του κι αυτός αποπληρώνει κάποιους από τους φόρους που χρωστά!

Έστω, τώρα, ότι η ΕΚΤ και η τρόικα κλείνουν τις τράπεζες. Πολύ εύκολα, το σύστημα αυτό, ιδίως με τη δυνατότητα οι μεταφορές αυτές να γίνονται
μέσω εφαρμογών κινητών τηλεφώνων ή και πλαστικών καρτών, βοηθά να διευκολύνει τις συναλλαγές και να κρατήσει την αγορά ζωντανή υπό
συνθήκες έκτακτης ανάγκης.

Π.χ. συντάξεις και μισθοί θα μπορούσαν, μερικώς, να κατατίθενται στους λογαριασμούς του TAXISnet, από όπου οι ιδιώτες θα μπορούσαν να
πληρώνουν αλλήλους. Στον βαθμό που όλοι, και τα σουπερμάρκετ, έχουν να πληρώνουν φόρους, όλοι θα δέχονταν (ιδίως σε περίοδο χαμηλής ρευστότητας μετρητών) αυτές τις πληρωμές. Ένα τέτοιο σύστημα θα ήταν καλό και πρέπον να το έχει κάθε χώρα της ευρωζώνης ανεξάρτητα από την κρίση και τις συγκρούσεις με την τρόικα.»