Της Μαρίας Χούκλη
Πόκα, πόκερ, εδώ παπάς εκεί παπάς και τώρα Pokemon. Νέοι καιροί, νέες μαζικές μανίες. Η καινούργια ηλεκτρονική τρέλα είναι η «επαυξημένη πραγματικότητα».
Ψάχνω να βρω κάτι στον αληθινό κόσμο που όμως δεν υπάρχει στα αλήθεια.
Στο «Βιβλίο των Φανταστικών Όντων» ο Μπόρχες απαριθμεί πολλά, ανάμεσά τους, τις Βαλκυρίες, τον Γκόλεμ, τον Γρύπας, τον Μανδραγόρα, τον Ουροβόρο, τα Σκουόνκ, τους Τρόλλ.
Αυτά στην εποχή των χάρτινων ιστοριών.
Σήμερα, στην εποχή των pixel, ο νεαρόκοσμος γνωρίζει τον Pikatsu, τον Arceus, το Dialga, την Giratin, το Palkia.
Το Pokemon GO είναι - τηρουμένων των αναλογιών, ας με συγχωρήσει ο μέγας Αργεντίνος- το σύγχρονο «Βιβλίο των Φανταστικών Όντων». Δεν έχει σχέση με τα συνήθη video games. Οι χρήστες δεν είναι καθηλωμένοι, δεν μένουν ακίνητοι σ'' έναν χώρο, αλλά περιφέρονται στους δρόμους, στις πλατείες, στους αγρούς και στα λαγκάδια, στις παραλίες, τέλος πάντων, όπου τους υποδεικνύουν οι ψηφιακοί χάρτες. Ποιος ο λόγος; Να «πέσουν» επάνω σε κάποιον από τους χαρακτήρες του Pokemon, που θα προσπαθήσουν να αιχμαλωτίσουν ή σε κάποιον παίκτη για να αναμετρηθούν.
Το παραμύθι με το αγόρι που φώναξε «ο λύκος!» στην μετά-Internet εποχή. Έτσι το αποκαλεί ο Ομ Μάλικ στο ενθουσιώδες άρθρο του, στον New Yorker. Ο Αμερικανός συγγραφέας βιβλίων περί την τεχνολογία εξηγεί ότι η virtual reality νικήθηκε κατά κράτος με την εμφάνιση του μικτού περιβάλλοντος.
Πάνω σε υπαρκτές συντεταγμένες, γήινες, εμβάλλονται προϊόντα της φαντασίας και του ψηφιακού εργαστηρίου.
Φανταστείτε σαν να παίζουμε κρυφτό, αλλά να αναζητούμε όχι πραγματικούς ανθρώπους, αλλά το απείκασμά τους. Πώς είναι όταν πιέζουμε με δύναμη τα κλειστά μάτια μας και βλέπουμε περίεργα σχήματα στην οθόνη των βλεφάρων; Με το Pokemon GO είναι σαν να ψάχνουμε να πιάσουμε τέτοιες ανυπόστατες εικόνες, γνώριμες ωστόσο από τον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας.
Με λίγα λόγια, το κατασκευασμένο εμβάλλεται στο υφιστάμενο, δημιουργώντας νέα μορφή ζωής.
Κυνηγάμε το ανύπαρκτο στην πραγματική πραγματικότητα, που, όμως, είναι υπαρκτό με βάση τις οδηγίες χρήσεως του εναλλακτικού σύμπαντος.
Απίστευτες καταστάσεις.
Τώρα, εμένα γιατί μου φαίνεται ότι αυτό το παιχνίδι θυμίζει την μπεκετική κατάσταση που ζούμε στην Ελλάδα πάνω από έξι συναπτά έτη;
Αφού χίμαιρες κυνηγάμε και εμείς.
Τίποτε στην Τροία-ένα είδωλο.
… κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια.
