Ολιγάρκεια για μας και αφθονία για τον Αλέξη και τους συντρόφους του

Πολλές ερμηνείες δόθηκαν τις τελευταίες ημέρες για την «ολιγαρκή αφθονία» που εκστόμισε ο κος Τσίπρας. Οι περισσότερες ήταν χιουμοριστικές και περιπαιχτικές. Η αντίφαση που περιέχουν αυτές οι δύο λέξεις όταν τοποθετηθούν μαζί είναι αλήθεια πως δίνει πολλές ερμηνείες.

Ωστόσο η «ολιγαρκής αφθονία» όπως εφαρμόσθηκε από τα κόμματα και τα καθεστώτα της Αριστεράς απανταχού στον κόσμο και διαχρονικά δεν είναι καθόλου αστείο και δεν αφήνει ούτε παρερμηνείες ούτε κενά.

Γιατί η Αριστερή ιδεολογία ήταν πάντα ολιγαρκής στα ταλέντα αυτών που εφάρμοσαν τις ιδεολογίες της αλλά άφθονη στην ζωή που τους προσέφερε. Η παρέα του κου Τσίπρα το αποδεικνύει καθημερινά. Άνθρωποι με λίγες δεξιότητες, με ελάχιστο κόπο, με βασικές ή καθόλου σπουδές, αλλά πάνω από όλα με μηδενική δουλειά στον πραγματικό στίβο της ζωής, με μόνα τους ατού την κομματική αφισοκόλληση ή τα περπατήματα στις Γένοβες ή στις κομματικές πορείες βρέθηκαν μέχρι υπουργοί.

Άνθρωποι που από κουβαλητές ντουντούκας έγιναν σύμβουλοι υπουργών και πρωθυπουργών. Από τα υπόγεια της Κουμουνδούρου και τρολ του 0,60 διορισμένοι στις γενικές γραμματείες.

Όπως είπα και παραπάνω ωστόσο δεν είναι κάτι που πρέπει να μας εκπλήσσει μιας και παγκοσμίως η εφαρμογή του Αριστερού λόγου έχει δείξει παρόμοια αντιφατική Ολιγαρκή Αφθονία.

Έτσι όπου και όποτε εφαρμόστηκε αυτή η ιδεολογία οι λαοί έμειναν στην καλύτερη περίπτωση στην «ολιγάρκεια» και η Νομενκλατούρα δηλαδή η προνομιούχος τάξη του κόμματος, στην αφθονία.

Οι λαοί ζάχαρη και ψωμί με το δελτίο και οι ινστρούχτορες της ολιγάρκειας στα σούπερ μάρκετ τα ειδικά για αυτούς με όλα τα είδη και εν αφθονία.

Οι λαοί ανήμποροι να αρθρώσουν μια αντίρρηση να μετρούν ακόμα και τα λόγια τους, τις λέξεις τους, σε καθεστώς τρόμου, φοβούμενοι ακόμα και τον διπλανό τους μην τους καρφώσει και τους στείλουν στα γκούλαγκ και οι κυβερνώντες αερολογούντες για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής «Ολιγαρκούς Αφθονίας».

Ο λαός εγκλωβισμένος, περιορισμένος, αναγκασμένος μέσα στα σύνορα της χώρας του, χωρίς την ευκαιρία ούτε να δει, ούτε να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο και οι προνομιούχοι του κόμματος με ταξίδια, λιμουζίνες, ψώνια και προνόμια.

Ήρθε και η ώρα λοιπόν που στην Ελλάδα νιώσαμε, έστω και επιδερμικά την ολιγάρκεια των γνώσεων, των δεξιοτήτων και των ταλέντων μερικών παιδιών του κομματικού σωλήνα να τους εξασφαλίζουν την αφθονία των κρατικών παροχών.
Και πάνω από όλα καταλάβαμε την πραγματική σημασία του εν λόγω αποφθέγματος.

Ολιγάρκεια για εμάς και αφθονία γι αυτούς.
Τέλος συζήτησης
Γράψτε ένα μήνυμα...