Του Βασίλη Ξυπολυτά*
Το άρθρο αυτό επιχειρεί να τεκμηριώσει με ορθολογικό τρόπο ότι υπάρχουν ενδείξεις, αν όχι αποδείξεις, ότι οι πολιτικές που ασκεί ο κ. Τσίπρας βλάπτουν τις ατομικές ελευθερίες και την ποιότητα της δημοκρατίας στη χώρα μας.
Ο John Stuart Mill στο δοκίμιο Περί Ελευθερίας είχε θέσει τα όρια στον περιορισμό της ελευθερίας από μια κυβέρνηση. Μοναδικός σκοπός χάριν του οποίου νομιμοποιούνταν μια κυβέρνηση να περιορίσει τη δημοκρατία ή την ελευθερία του ατόμου ήταν για να αποτρέψει τη βλάβη σε άλλα άτομα. Ρητά υποστήριζε ότι δεν νομιμοποιούνταν μια κυβέρνηση να περιορίσει τη δημοκρατία ή την ελευθερία του ατόμου για «δικό της καλό», όπως δηλαδή συμβαίνει με τη δική μας κυβέρνηση. Επίσης μια κυβέρνηση δεν δικαιούνταν να περιορίσει ατομικές ελευθερίες για κάτι ασαφές που θεωρείται «πιο σωστό», «πιο σοφό» ή «πιο ιδεολογικά πρέπον».
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με μια σειρά αποφάσεων που ελήφθησαν είτε λόγω ιδεολογικών καταβολών είτε λόγω πολιτικού τακτικισμού, έπληξε τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας και της ατομικής ελευθερίας.
Με τις αποφάσεις αυτές περιόρισε σημαντικά την οικονομική ελευθερία των πολιτών, τη δικαιοσύνη, την ελεύθερη διακίνηση πολιτών και βέβαια την ελευθεροτυπία.
Περιορισμός της οικονομικής ελευθερίας
Η οικονομική ελευθερία ορίζεται ως ελευθερία του ατόμου να αναπτύσσει προς διάφορες κατευθύνσεις την οικονομική δραστηριότητά του. Να μπορεί, δηλαδή, κάποιος να ασκήσει ορισμένη οικονομική δραστηριότητα, έχοντας παράλληλα την ελευθερία κίνησης και επένδυσης των χρημάτων του.
Ο κ. Τσίπρας προκήρυξε δημοψήφισμα γνωρίζοντας εκ προοιμίου ότι αυτό θα κατέληγε σε bank run. Αυτό προκύπτει τόσο από αντίστοιχες περιπτώσεις bank run σε χώρες του εξωτερικού, όσο και από σειρά προσωπικών δηλώσεων όπου ανέφερε ακριβώς τι θα συμβεί σε περίπτωση δημοψηφίσματος: δηλαδή, ότι ενδεχόμενη προσφυγή σε δημοψήφισμα θα επέφερε bank run με άμεση συνέπεια το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή ελέγχου κεφαλαίων των Ελλήνων πολιτών.
Μένει στους ιστορικούς του μέλλοντος να αποφανθούν αν η απόφαση αυτή ήταν συνέπεια πολιτικού τακτισμού και εάν μέσω του δημοψηφίσματος αποσκοπούσε στην πόλωση της κοινωνίας και την εκβιαστική προσφυγή σε εκλογές, καταφέρνοντας παράλληλα να απαλλαγεί από τα βάρη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης ή αν η απόφαση για δημοψήφισμα ήταν μια προσχεδιασμένη στρατηγική για έλεγχο των κεφαλαίων των Ελλήνων πολιτών για λόγους ιδεολογικούς ή άλλους.
Γεγονός παραμένει, πάντως, ότι και στις δύο περιπτώσεις ο κ. Τσίπρας γνώριζε το ρίσκο και τις επιπτώσεις της εξαγγελίας του δημοψηφίσματος και εν γνώση του πειραματίστηκε και εν τέλει περιόρισε την οικονομική ελευθερία των Ελλήνων πολιτών.
Ανεξαρτησία της δικαιοσύνης
Στις δημοκρατικές χώρες ισχύει η απόλυτη διάκριση των εξουσιών σε εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική. Μια σειρά γεγονότων δημιούργησαν βάσιμες ανησυχίες για τον τρόπο λειτουργίας της δικαιοσύνης και τη διαφύλαξη της ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών.
Τα πρώτα ερωτηματικά άρχισαν να τίθενται μετά την τελευταία επιλογή των ηγεσιών των ανωτάτων δικαστηρίων, όπου και υπήρξε πρωτοφανής και άνευ προηγουμένου «βουτιά» στην επετηρίδα, προκειμένου να επιλεγούν οι αρεστές στην κυβέρνηση ηγεσίες των ανωτάτων Δικαστηρίων.
Στη συνέχεια, κάποια άνευ προηγουμένου περιστατικά δημιούργησαν περαιτέρω ανησυχία. Ενδεικτικά αναφέρονται :
Για πρώτη φορά καταμηνύεται από ανώτερη εισαγγελική λειτουργό, αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης για ευθεία παρέμβαση στο έργο της. Για πρώτη, επίσης, φορά μηνύεται ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου για απόπειρα εκβίασης και δωροληψίας. Και για πρώτη φορά υπουργός Δικαιοσύνης ασκεί πειθαρχικό έλεγχο σε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και σε άλλους τέσσερις ανώτατους εισαγγελικούς λειτουργούς σε συνέχεια αναφοράς ετέρου εισαγγελικού λειτουργού. Για πρώτη φορά πρωθυπουργός επιχειρεί να υπαγορεύσει στη δικαστική εξουσία τις αποφάσεις που εξυπηρετούν τις κυβερνητικές επιλογές, όπως για παράδειγμα την αδειοδότηση των καναλιών. Για πρώτη φορά υποβάλουν την παραίτηση τους από μέλη της Ένωσης του ΣτΕ, δυο αντιπρόεδροι, βάλλοντας κατά του Προέδρου, κρίνοντας ότι το γεγονός της ματαίωσης της διάσκεψης είναι «αρνησιδικία» και κατηγορώντας τον ότι τους «ζήτησε να ψηφίσουν με κλειστά μάτια» για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών.
Και τέλος για πρώτη φορά, αμέσως μετά την απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες, ελληνική κυβέρνηση επιτίθεται ευθέως κατά του ανωτάτου δικαστηρίου με άθλιες αιτιάσεις, λαϊκισμό και κατάπτυστη αντιδημοκρατική φρασεολογία.
Τα παραπάνω ακραία φαινόμενα, τα οποία δεν έχουν προηγούμενο στη νεότερη ιστορία της χώρας, προκλήθηκαν από την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και δείχνουν με σαφήνεια ότι επιχειρείται πολιτικοποίηση της δικαιοσύνης, μείωση της ανεξαρτησίας της και κατά συνέπεια πλήγμα στη λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα μας.
Ελεύθερη διακίνηση των Ελλήνων πολιτών
Στην έννοια της προσωπικής ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων ουσιώδες ζήτημα είναι η ελευθερία διακίνησης των πολιτών. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θέτει σε αμφισβήτηση ακόμα και αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα. Συγκεκριμένα θέτει σε κίνδυνο την ελευθερία διακίνησης και εγκατάστασης των Ελλήνων πολιτών σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέσα σε λιγότερο από δυο χρόνια, η χώρα έχει απειληθεί επανειλημμένως ότι θα εκδιωχτεί από την συνθήκη του Σέγκεν, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός απαντούσε με ανεύθυνο κυνισμό «και τι έγινε αν μας βγάλουν από την συνθήκη Σένγκεν;».
Σε αυτή την περίπτωση, για λόγους ιδεολογικούς αλλά και ανικανότητας της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό ζήτημα, η χώρα έχει απομονωθεί από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ενώ, παράλληλα, έχει ανοίξει ζήτημα περιορισμού της διακίνησης των Ελλήνων πολιτών. Η κυβέρνηση έχει καταφέρει να τοποθετηθεί ευρωπαϊκή δύναμη φύλαξης των σκοπιανών συνόρων και καθώς και τα βορείως γειτνιάζοντα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ορθώσει φράκτες στα νότια σύνορα τους. Ο απομονωτισμός είναι σχεδόν γεγονός!
Ελευθεροτυπία και ελευθερία λόγου
Το τελευταίο σύμπτωμα αυταρχικής συμπεριφοράς και μείωσης της ποιότητας της δημοκρατίας στη χώρα μας παρουσιάστηκε στο ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών.
Αφενός υπήρχαν σοβαρές αιτιάσεις συνταγματικότητας για τη διαδικασία που επιλέχτηκε οι οποίες βεβαίως έκριναν και την τελική απόφαση του ΣτΕ.
Αλλά πέραν αυτού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση, αυταρχικά, αποφάσισε να μην περιμένει την απόφαση του ΣτΕ κι έτσι να εκβιάσει την απόφαση της δικαιοσύνης. Αφετέρου ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά στον σύγχρονο δυτικό κόσμο επιχειρείται από δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση να οδηγηθούν σε κλείσιμο μέσα μαζικής πληροφόρησης. Τέτοιες πρακτικές συναντιούνται μόνο σε ανελεύθερα καθεστώτα και στη χώρα μας έχουμε αντίστοιχη εμπειρία κατά την επταετία της στρατιωτικής δικτατορίας. Ο περιορισμός των τηλεοπτικών αδειών δημιουργεί συνθήκες ενός ολιγοπωλίου που στρεβλώνει τον ανταγωνισμό και δεν διασφαλίζει την αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών. Προφανώς και σε αυτή την περίπτωση καταστρατηγούνται τα θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας λόγου.
*Ο κ. Βασίλης Ι. Ξυπολυτάς (35) είναι ο Γραμματέας Παραγωγικών Τομέων της Νέας Δημοκρατίας. Είναι κάτοχος τριών μεταπτυχιακών τίτλων, από τo Harvard University, από το Kings College και από το Coventry Business School. Έχει εργαστεί τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα, ενώ σήμερα είναι ιδρυτής και ιδιοκτήτης δύο start-up εταιρειών. Τέλος εκλέγεται επί δέκα έτη, στις πρώτες θέσεις εκλογής, σε θέσεις διοίκησης στο Δήμο Κηφισιάς (Αντιδήμαρχος κτλ).
