Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το Πολιτικό Συμβούλιο του Ποταμιού αποφάσισε ότι το κόμμα δεν θα κατέβει στις εθνικές εκλογές. Ταυτόχρονα όμως επαναβεβαίωσε το συμπέρασμα του τελευταίου συνεδρίου σύμφωνα με την οποία: «Η Ελλάδα χρειάζεται μία συμμαχία της δημιουργικής Ελλάδας. Της Ελλάδας που μπορεί να ακούσει τον ψύχραιμο λόγο και τη διαφορετική άποψη. Της Ελλάδας που θέλει φιλελεύθερες, ευρωπαϊκές, προοδευτικές λύσεις».
Με λίγα λόγια, το ΠΣ έδειξε στους 85 χιλ των ψηφοφόρων του Ποταμιού τον δρόμο προς την Νέα Δημοκρατία. Από το συνέδριο τον είχε περιγράψει αλλά τώρα, μετά την χθεσινοβραδινή απόφαση, έστησε πινακίδα που σχεδόν προσδιορίζει τον στόχο των επικείμενων εκλογών. Όχι; Γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνουν οι «φιλελεύθερες, ευρωπαϊκές, προοδευτικές λύσεις»; Ειδικά, μετά τον θρίαμβο του Κυριάκου Μητσοτάκη στις Ευρωεκλογές, που δεν αφήνει περιθώρια να αμφισβητήσει κανείς την ηγεμονία της εκπροσώπησης των «φιλελεύθερων, ευρωπαικών και προοδευτικών λύσεων» για την χώρα…
Aπό εδώ και πέρα, το αφήγημα για το μέλλον του κόμματος είναι περίπου το εξής: ο Σταύρος παραιτείται κάπου στα μέσα Ιουλίου και την ηγεσία αναλαμβάνει προσωρινά ο Γιώργος Μαυρωτάς, μέχρι το συνέδριο του Σεπτεμβρίου. Πριν από τις εθνικές εκλογές, δεν φαίνεται να προκύπτει συνεργασία με τη ΝΔ – όπως η περίπτωση της Δράσης- δεδομένου πως οι υποψήφιοι βουλευτές της ΝΔ δύσκολα θα δεχτούν συμμετοχή στα ψηφοδέλτια εκπροσώπων του Ποταμιού. Και λόγω ανταγωνισμού και λόγω της στάσης που τήρησε το κόμμα στην Συμφωνία των Πρεσπών.
Ποιο είναι το ευτύχημα για το Ποτάμι; Ότι στην ηγεσία του θα βρεθεί ο Γιώργος Μαυρωτάς. Ένας ικανός άνθρωπος που διαθέτει πολλά από τα στοιχεία των σύγχρονων ηγετών: χαμηλό προφίλ, εξαιρετικές γνώσεις, μετριοπάθεια, διάθεση για δουλειά και συναινετική διάθεση. Αυτό βέβαια φτάνει να επιβεβαιωθεί τον Σεπτέμβριο στο συνέδριο, όταν θα παρουσιαστούν και άλλοι δελφίνοι που θα αναζητήσουν λόγο ύπαρξης στο κόμμα…
Έχει όμως νόημα να συζητάμε για ένα μόρφωμα που φαίνεται πλέον να ταυτίζεται πλήρως με την Νέα Δημοκρατία; Πιθανότατα όχι. Εκτός από την περίπτωση που φαίνεται μεν μακρινή αλλά είναι και η μόνη που μπορεί να κάνει το κόμμα να έχει λόγο ύπαρξης, στην περίοδο που ο Μητσοτάκης θα είναι πρωθυπουργός της χώρας,.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Σταύρος ίδρυσε το Ποτάμι επειδή δεν είχε εκλεγεί ακόμα στην ΝΔ ο Κυριάκος. Επειδή όλοι έβλεπαν ένα τεράστιο κενό εκπροσώπησης των φιλελεύθερων ιδεών σε ένα άγονο και αδιέξοδο πολιτικό σύστημα. Άλλος λόγος δεν υπήρχε. Από τη στιγμή που όλα άλλαξαν στην ΝΔ ποιον ρόλο μπορούσε να παίξει μία φιλελεύθερη προοδευτική δύναμη στη σκιά μιας ευρύτερης κεντροδεξιάς παράταξης;
To Ποτάμι θα συνεχίσει την πορεία του στο πολιτικό σύστημα μόνο αν μπορέσει να μετεξελιχθεί σε έναν κεντροαριστερό ή «πράσινο» πόλο στα αριστερά της ΝΔ. Αν καταφέρει να συγκινήσει ένα εκλογικό σώμα που θα βλέπει το ΚΙΝΑΛ και τους σημερινούς εκπροσώπους του να βολοδέρνουν μεταξύ λαϊκισμού και δήθεν προοδευτικών αναζητήσεων.
Στην πραγματικότητα, μιλάμε για μία σχεδόν ανέφικτη μετάλλαξη σε αμιγώς κεντροαριστερό χώρο που θα έχει διαφορετική πρόταση από τον Κυριάκο στην οικολογία, στις εναλλακτικές μορφές εργασίας και στην οικονομία , στο κράτος πρόνοιας και στην Παιδεία. Τομείς που δύσκολα θα μπορούσε να αντιπαρέλθει από την στιγμή που ο διαφαινόμενος πολιτικός φιλελευθερισμός της ΝΔ θα καλύψει με πλήρη επάρκεια.
Όπως και να ΄χει, ούτε ο Σταύρος ήταν ο άνθρωπος που περίμεναν τα μέλη του ιδρυτικού συνεδρίου του 2014 στο Λαύριο ούτε και οι συνθήκες κατάλληλες για να ευδοκιμήσει το κόμμα. Απλά, ως σώφρων ηγέτης όφειλε να το καταλάβει πιο γρήγορα και να μην ταλαιπωρήσει τόσους σημαντικούς ανθρώπους που του εμπιστεύτηκαν τον χρόνο, την ενέργειά και την πολιτική τους ευπρέπεια…
