Του Δημήτρη Σιόλιου*
Είναι φανερό πως το έδαφος κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης σείεται και η βουβή συσσωρευμένη απογοήτευση του κόσμου προδιαγράφει μια συντριπτική ήττα στις επόμενες εκλογές, οψέποτε αυτές γίνουν. Και τούτο διότι έχει γίνει συνείδηση ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση η τωρινή κυβέρνηση να οδηγήσει τη Χώρα στην ανάκαμψη. Δεν είναι τόσο οι ιδεολογικές αγκυλώσεις που την εμποδίζουν ή η απαξίωση συνολικά του αντιμνημονιακού, κατεξοχήν λαϊκιστικού, ψευδοϊδεολογήματος αλλά κύρια ότι έχει πάψει να χαίρει εμπιστοσύνης από το συντριπτικό ποσοστό των πολιτών.
Ενώ εύκολα ο λαϊκισμός στην αντιπολίτευση βρίσκει κοινωνικά ερείσματα, όταν έρχεται στο δια ταύτα, δηλαδή στην πραγματική διακυβέρνηση, η οποία αναπόφευκτα ξεπερνά τα τσιτάτα, τις πορείες και τις καταλήψεις, καταρρέει όσο γρήγορα ανέβηκε. Ωστόσο, είναι τρομερά δύσκολο να σπάσει ο φαύλος κύκλος των αποπροσανατολιστικών, ψευδών, ασπρόμαυρων διλημμάτων που κυριαρχούν στην ατζέντα της κρατικής προπαγάνδας με μοναδικό σκοπό να καλύψουν, εύχομαι, τη διαχειριστική ανεπάρκεια και όχι κάποιον άλλο, απώτερο σκοπό.
Σε όλα τα μέτωπα άσκησης πολιτικής από το προσφυγικό μέχρι την οικονομία έχει αποτύχει όχι μόνο επειδή το μόνο σχέδιο που υπήρχε ήταν η με όλα τα μέσα, ολοκληρωτική –τηρουμένων των αναλογιών- κατάληψη της εξουσίας, αλλά διότι είχε μοναδικό φάρο πορείας τα τοτέμ της Αριστεράς. Ακόμη κι αν πράγματι έσκιζε το μνημόνιο και διέγραφε το χρέος, μετά τι; Θα ανοίγονταν εμπρός μας η σοσιαλιστική Εδέμ;
Το πρόβλημα με τον ολισθηρό κατήφορο του εκ φύσεως λαϊκιστικού αφηγήματος του κρατικοσοσιαλισμού είναι ότι είναι σε τέτοιο βαθμό αυτιστικό που τελικά οδηγεί στην καταστροφή και αντικαθιστά τον ζόφο με ακόμη περισσότερο ζόφο. Δεν είναι μόνο το παράδειγμα της Ελλάδας που αποδεικνύει το παραπάνω? οποιαδήποτε απόπειρα σοσιαλιστικού μετασχηματισμού όπου και όποτε έγινε απέτυχε. Η διαχείριση ενός εν πολλοίς ουτοπικού οράματος σύντομα καταλήγει είτε σε ολοκληρωτισμό και μαζική φτωχοποίηση είτε άμεσα σε αυτήν, χωρίς δηλαδή την παρεμβολή του μεσαίου σταδίου.
Όπως και να δει το θέμα κανείς, αυτό που παίζει καθοριστικό ρόλο στη συλλογική ευημερία είναι η οικονομία με τελικό μέτρο το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών, αναφορικά όχι μόνο με αυτό που μπαίνει στο πορτοφόλι στις αρχές του μήνα, αλλά εξίσου με αυτό που μένει στο τέλος του αφού αφαιρεθούν οι κάθε λογής φορολογικές και βασικές βιοποριστικές υποχρεώσεις. Σε αυτό το σημείο εντοπίζεται και η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του καθεστωτικού, κρατικίστικου λαϊκισμού που πρεσβεύει αυτή η κυβέρνηση και του αστικού φιλελευθερισμού? με άλλα λόγια η διαφορά ανάμεσα στη φορολογική δουλοπαροικία και στην οικονομική αυτάρκεια χωρίς την ανάγκη κρατικής ελεημοσύνης.
Εμπειρικά θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει πως, σε όποιες χώρες υπάρχει μεγάλος βαθμός επιλογής και ως εκ τούτου οικονομικής ανεξαρτησίας, τόσο μεγαλύτερη ανθρώπινη ανάπτυξη απολαμβάνουν οι πολίτες τους. Όπου επομένως υπάρχει επιλογή, υπάρχει και πρόοδος. Το επιτελικό, μικρό σε αρμοδιότητες, ευέλικτο και επικουρικό κράτος δηλαδή, τείνει να λειτουργεί πολλαπλασιαστικά τόσο στις ατομικές και συλλογικές επιδιώξεις των υποκειμένων του όσο και να αυξάνει αμφότερα το κοινό διαιρετέο και το ατομικά διαθέσιμο εισόδημα.
Περαιτέρω, η ελληνική οικονομία στερείται εκείνων των ποιοτικών χαρακτηριστικών που διέπουν τις σύγχρονες οικονομίες/κοινωνίες του 21ου αιώνα. Ένα από αυτά και ίσως το πιο καθοριστικό είναι ο βαθμός καινοτομίας και παραγωγής νέων ιδεών. Είναι προφανές ότι οι κυβερνώντες δεν έχουν καμιά φρέσκια ιδέα ούτε μπορούν να γεννήσουν νέες, μόνο ανακυκλωμένες σερβίρουν από τα ιδεολογικά παλαιοπωλεία της Αριστεράς? πόσο μάλλον έτσι θα μπορέσουν να οραματιστούν, να επεξεργαστούν και να υλοποιήσουν τις απαραίτητες εκείνες δομικές μεταρρυθμίσεις που θα επαναπροσδιορίσουν όλες τις οριζόντιες και κάθετες σχέσεις των πολιτών τόσο μεταξύ τους όσο και με μια νέα κρατική μηχανή η οποία θα είναι αρωγός σε μια δυναμικά παραγωγική και συνεπώς, εξόχως εύπορη κοινωνία. Κοντολογίς δηλαδή, η μόνη εφικτή λύση για τη χώρα είναι η/οι φιλελεύθερη/οι.
*Ο Δημήτρης Σιόλιος είναι εκπαιδευτικός και επιχειρηματίας, siolios.blogspot.gr
