Του Γιάννη Κουζηνού
Τελικά τι σημαίνει και ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να είναι μια χώρα πραγματικά ανεξάρτητη; Ελλάδα και Βενεζουέλα... Δύο χώρες σε κρίση, 9.500 χιλιόμετρα μακριά η μια από την άλλη, βρήκαν κοινό παρονομαστή στον αλληλοθαυμασμό των κυβερνήσεων τους και στις κοινές αντιλήψεις περί πολιτικής και τρόπου διακυβέρνησης. Την Ελλάδα, τουλάχιστον πριν την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα, οι υποστηρικτές του την χαρακτήριζαν προτεκτοράτο και αποικία των Γερμανών με χαρακτηριστική ευκολία. Σήμερα σχεδόν δύο χρόνια μετά, ο ίδιος ο Τσίπρας μίλησε για αυταπάτες και ενώ ουσιαστικά ακολούθησε εξαιρετικά ατσούμπαλα και ζημιώνοντας την χώρα, πολιτικές που υποτίθεται ότι ήταν η αιτία του κακού και επιτέλεσαν στην απώλεια της ανεξαρτησίας μας οι φωνές των υποστηρικτών του που μιλούσαν για προτεκτοράτο σώπασαν. Ίσως φταίει το ξεγύμνωμα των υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα, ίσως φταίει ότι έστω και μετά από 3 κρίσιμες ψηφοφορίες, συμπεριλαμβανομένου και του δημοψηφίσματος, έγινε κατανοητό ότι μπορεί σαν σύνθημα το "η φαντασία στην εξουσία" να ξυπνάει το πάθος αλλά τελικά άλλο φαντασία και άλλο εξουσία.
Είμαι ο τελευταίος που θα διαφωνήσει ότι από την στιγμή που η Ελλάδα μπήκε στα μνημόνια έγιναν πολλά λάθη, πολλές υπερβολές και λάθος χειρισμοί. Σίγουρα όμως υπάρχει μεγάλη διάφορα από το να χαρακτηρίζεις την χώρα σου φέουδο έως το να προτείνεις και να συνεισφέρεις πολιτικές που θα διορθώσουν τα όποια λάθη.
Και ενώ οι φωνές για την απώλεια της ανεξαρτησίας της Ελλάδας ακούγονται πλέον μόνο από Χρυσαυγίτες, ψεκασμένους και λοιπά δαιμόνια βλέπω ότι αρκετοί από τους αριστερούς κυρίως συμπολίτες μου, κάνοντας εξαγωγή τις αυταπάτες τους σχολιάζουν συχνά πυκνά στα κείμενα μου υπερθεματίζοντας την ανεξαρτησία που κατάφερε η "μπολιβαριανή επανάσταση" στην Βενεζουέλα. Πόσο λοιπόν είναι αυτό πραγματικότητα με ποιο τρόπο και από τι ακριβώς ανεξαρτητοποιήθηκε η Βενεζουέλα στα 17 χρόνια διακυβέρνησης της από την "επανάσταση";
Μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό ο Ούγκο Τσάβες κρατικοποίησε την PDVSA-Petroleos de Venezuela S.A.αλλά καλύτερα μπορούμε να πούμε ότι ιδιοποιήθηκε την εταιρεία που ουσιαστικά κινούσε και κινεί τα πάντα στην χώρα αφού είναι η κυρία, αν όχι η μοναδική πηγή εσόδων,και χρηματοδότησης κοινωνικών προγραμμάτων. Χαρακτηριστικά ο υπουργός ενέργειας Rafael Ramirez το 2006 είχε δηλώσει απευθυνόμενος προς τους εργαζόμενους της PDVSA "Στηρίξτε τον πρόεδρο Τσάβες η θα χάσετε της δουλειές σας.
Η PDVSA είναι κόκκινη "από την κορυφή μέχρι τα νύχια". Μέχρι σήμερα απαραίτητη αν όχι μοναδική προϋπόθεση για να δουλέψει κάποιος στην εταιρεία είναι η δήλωση υποστήριξης προς τον πρόεδρο και την επανάσταση. Παράλληλα όμως με τις τεράστιες αλλαγές στο προσωπικό όπου άψογοι επαγγελματίες αντικαταστάθηκαν από κομματικούς μπαμπουίνους, ήρθε και η παράλογη εγκατάλειψη καθώς για 17 ολόκληρα χρόνια οι επενδύσεις στην συντήρηση, αναβάθμιση και εκπαίδευση του προσωπικού σε νέες τεχνολογίες είναι σχεδόν μηδενική. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής τα αμέτρητα ατυχήματα στην εταιρεία με ανθρώπινα θύματα και φθορές στην υλικοτεχνική υποδομή αλλά και την παραγωγή με τα επίσημα στοιχεία,να βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αν και πάντα είναι ο στόχος της ρητορικής μίσους από το καθεστώς,παραδόξως ήταν και είναι ο μεγαλύτερος και καλύτερος πελάτης σε προϊόντα πετρελαίου από την Βενεζουέλα. Αν λοιπόν ανεξαρτησία σημαίνει καταστροφή της κότας με τα χρυσά αυγά που τάιζε και ταΐζει την χώρα σου τότε η επανάσταση είναι άξιος νικητής.
Την ίδια ακριβώς πολιτική ακολούθησαν παντού με τα ίδια αποτελέσματα.Εταιρεία ηλεκτρισμού,έχω γράψει σχετικά σε προηγούμενο άρθρο μου,μετρό,εταιρία ύδρευσης,είναι γνωστό το τεράστιο ενεργειακό πρόβλημα της χώρας με φαιδρή δικαιολογία την έλλειψη βροχοπτώσεων,τράπεζες αλλά και με την διανομή γης. Όσο μεγαλύτερο έλεγχο αποκτούσε το κράτος τόσο μεγαλύτερα και τα προβλήματα συνέπεια της ανικανότητας, της έλλειψης μακροπρόθεσμου προγράμματος αλλά και της διαφθοράς που κατατρώει της σάρκες ανεξέλεγκτα της παρατημένης χώρας.
Ο Τσάβες αν και έκοψε την επικοινωνία με το διεθνές νομισματικό ταμείο, ποτέ δεν απέσυρε την χώρα από μέλος του και ενώ δεν χρωστά στον Διάολο επί της Γης (Δ.Ν.Τ.) η Βενεζουέλα χρωστά τα κέρατά της στην Κίνα, πούλησε όλο το αποθεματικό της χώρας σε χρυσό από το 2015 και ο Μαδούρο πλέον γυρνά με τον δίσκο αναζητώντας ψίχουλα αγάπης και ρευστού. Όλα αυτά όμως με αξιοπρέπεια και πάνω από όλα ανεξάρτητος.
Σήμερα ο πρόεδρος κραυγάζει ότι η επανάσταση κέρδισε την ανεξαρτησία της χώρας χωρίς όμως να διευκρινίζει από ποιον. Ίσως να εννοεί ότι οι Βενεζολάνοι πλέον είναι ελεύθεροι από τα βαρίδια του καπιταλιστικού τρόπου ζωής. Σωστές υπηρεσίες ηλεκτροδότησης, υδροδότησης, μεταφορών, τραπεζών υγείας και παιδείας, παραγωγή, ανάπτυξη, εκμετάλλευση και εξαγωγές όλα αυτά δηλαδή που θα μπορούσαν να σημαίνουν τις κατακτήσεις μιας πραγματικά δυνατής και ανεξάρτητης χώρας. Ανεξαρτησία σημαίνει να θωρακίζεις την χώρα σου ενάντια σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε και αυτό ισχύει και για την Βενεζουέλα αλλά και για την Ελλάδα μας. Όλα τα υπόλοιπα είναι μικροπολιτικές προπαγανδιστικές τακτικές για όσους είναι διατεθειμένοι να καταπίνουν σανό αμάσητο.Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι,αντιθέτως σχεδόν πάντα φταίμε εμείς και οι αποφάσεις μας. Στην Βενεζουέλα έστω και αργά ο κόσμος δείχνει να το έχει καταλάβει. Στην Βιλαρίμπα ακόμα τρίβουν;
