Πρώτη δημοσίευση Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015
Της Μαρίας Καστρισιανάκη
Στο απόγειο του είναι, πλέον, ο εσωκομματικός πόλεμος στο Εργατικό Κόμμα, που ξεκίνησε με την εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν στη ηγεσία, μετά την οδυνηρή ήττα στις εκλογές του περασμένου Μαΐου.
Οι τριβές στους Εργατικούς, όπως άλλωστε σε όλα τα μεγάλα κυβερνητικά πολυσυλλεκτικά κόμματα, υπήρχαν από παλαιόθεν. Καταλάγιασαν ή τουλάχιστον μετριάστηκαν μετά την ανάληψη της ηγεσίας το 1995 από τον Τόνι Μπλερ που άλλαξε ριζικά την φυσιογνωμία του, περιθωριοποίησε τις ακραίες αριστερές φράξιες, αποδυνάμωσε την ισχύ των συνδικάτων στις εσωκομματικές διαδικασίες και κατάργησε το άρθρο 4 του καταστατικού του Κόμματος, περί δημόσιας περιουσίας που άνοιξε το δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων.
Η στροφή του Κόμματος προς το μετριοπαθές κέντρο, που εξασφάλισε στους Νέους Εργατικούς δεκατρία συνεχή χρόνια διακυβέρνησης, τερματίστηκε με την εκλογή του Εντ Μίλιμπαντ το 2010, ο οποίος επικράτησε του μετριοπαθέστερου και εμπειρότερου στην πολιτική αδελφού του Ντέιβιντ, με την στήριξη των Συνδικάτων. Ο Εντ Μίλιμπαντ δεν διέθετε το χάρισμα του Μπλερ. Διανοούμενος και μικρότερος υιός του μαρξιστή καθηγητή Ραλφ Μιλιμπαντ, ένοιωθε πιο άνετα στα ακαδημαϊκά φόρουμ απ ότι στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Το μεγαλύτερο λάθος του ήταν ότι στην προσπάθεια του να αποστασιοποιηθεί από τους Νέους Εργατικούς, δεν προέβαλλε τα σημαντικά επιτεύγματα των προκατόχων του, σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.
Η επιστροφή των "εξωγήινων"
Με την παραίτηση του Μίλιμπαντ, ανοίγει μια νέα και οδυνηρή για την ενότητα της παράταξης περίοδος. Η εκλογή του outsider Τζέρεμι Κόρμπιν, μιας περιθωριακής παρουσίας των πίσω εδράνων (Back Benchers), με προβληματικές έως και ύποπτες διαδικασίες, έχει οδηγήσει το Κόμμα στα όρια της διάσπασης. Οι πολιτικές καταβολές του Κόρμπιν είναι η τροτσκιστική αριστερά, το Αντιπυρηνικό Κίνημα (CND) και τα ειρηνευτικά κινήματα του ΄70. Το πρόβλημα του 66χρονου ηγέτη είναι ότι δεν έχει εξοικειωθεί με τις κοσμογονικές αλλαγές που μεσολάβησαν από την εποχή της νεότητας του έως σήμερα.
Με τον σκιώδη Υπουργό Οικονομικών Τζον Μακ Ντόνελ, σύντροφο από τα παλιά, παραμένουν φανατικοί υποστηρικτές του μεγάλου κράτους, της εθνικοποίησης όλων των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων και Τραπεζών, τον απόλυτο έλεγχο της Τράπεζας της Αγγλίας, τον αφοπλισμό των ειδικών δυνάμεων της Αστυνομίας ακόμα και την κατάργηση του ΜΙ5, τη Μυστική Υπηρεσία Εσωτερικής Ασφαλείας καθώς και την αποχώρηση της Βρετανίας από την καπιταλιστική Ευρώπη.
Η αντίδραση του στις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι ήταν χλιαρή ενώ παράλληλα κατηγόρησε την κυβέρνηση για την "δολοφονία" του "Τζιχαντι Τζον" του σφαγέα του Ισλαμικού Στρατού, λέγοντας ότι θα έπρεπε να συλληφθεί και να προσαχθεί στην βρετανική δικαιοσύνη. Αγνοεί παραινέσεις συνεργατών του να αποχωρήσει από την Προεδρία της Συμμαχίας κατά του Πολέμου, οργάνωσης που ίδρυσαν με αφορμή τον πόλεμο στο Ιράκ, το εξωκοινοβουλευτικό τροτσκιστικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (SWP) και διάφορες ισλαμικές οργανώσεις.
Επαναδραστηριοποίησε τον παροπλισμένο Κέν Λιβινγκστόουν, πρώην Δήμαρχο του Λονδίνου, με τον οποίο μοιράζεται πολιτικές απόψεις και αντισημιτικό μένος και άλλους συντρόφους από την αριστερά τους οποίους τοποθέτησε σε σημαντικές κομματικές θέσεις. Επιπλέον οι ακροαριστεροί οπαδοί του έχουν ιδρύσει την ομάδα Momentum, και πιέζουν τον Κόρμπιν να πάει ακόμα αριστερότερα ενώ τα μέλη της χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα όχι για να πλήξουν την κυβέρνηση αλλά να λοιδορήσουν βουλευτές και αξιωματούχους του Κόμματος που διαφοροποιούνται από τον ηγέτη.
Απουσία αντιπολίτευσης
Λόγω κυβερνητικής απειρίας και μορφωτικής ανεπάρκειας, ο Τζέρεμι Κόρμπιν αδυνατεί να αρθρώσει λόγο και επιχειρήματα στη Βουλή με αποτέλεσμα να αποτελεί ευκολότατο θήραμα για τον Ντειβιντ Κάμερον. Στην ουσία το Εργατικό Κόμμα είναι υπό διάσπαση κι αυτό φάνηκε στην παρουσίαση στο Κοινοβούλιο, την Πέμπτη, της πρότασης της Κυβέρνησης για συμμετοχή της Βρετανίας στις αεροπορικές επιθέσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους, μέσα σε συριακό έδαφος.
Ο Κόρμπιν απέκλεισε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο επιμένοντας σε εξεύρεση ειρηνικής λύσης, ενώ περίπου τα 2/3 των βουλευτών του δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν υπέρ της πρότασης, όταν έλθει στη Βουλή την ερχόμενη εβδομάδα, εξασφαλίζοντας στον Κάμερον πλειοψηφία στην περίπτωση δικών του απωλειών.
Μάλιστα στο σκιώδες συμβούλιο Υπουργών μόνο τρία από τα 30 μέλη του συντάχθηκαν με τη γραμμή του Ηγέτη τους. Ο σκιώδης Υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Μπέν, υιός του Τόνι Μπεν, δήλωσε ότι επείγει ανάληψη στρατιωτικής δράσης, από κοινού με τη Γαλλία, κατά του φανατικού Ισλάμ που "συνιστά άμεση απειλή και για την Βρετανία". Πληθώρα βουλευτών τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ζητούν την παραίτηση του Κόρμπιν και την επιλογή ενδιάμεσης λύσης έως τις νέες εκλογές.
Είναι πέρα για πέρα βέβαιο ότι ο Τζέρεμι Κόρμπιν θα αποδειχθεί μια προσωρινή αλλά δυσάρεστη παρένθεση για το Εργατικό Κόμμα. Η Πρόβα Τζενεράλε γι αυτόν και την παρέα του, θα παιχθεί την Πέμπτη στο Πρέστον στη Βόρειοδυτική Αγγλία, όπου διεξάγεται περιφερειακή εκλογή, μετά τον πρόσφατο θάνατο του βετεράνου βουλευτή Μάικλ Μίτσελ. Οι Εργατικοί δεν έχουν χάσει ποτέ την συγκεκριμένη έδρα εδώ και 70 χρόνια. Στις τελευταίες εκλογές ο εκλιπών Μίτσελ εξασφάλισε πλειοψηφία 15.000 εδρών. Αν η έδρα χαθεί ή ακόμα κι αν οριακά κρατηθεί, θα είναι η αρχή του τέλους της περιόδου Κόρμπιν. Με αυτή την ηγεσία, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αναμένει τους Εργατικούς πανωλεθρία στις δημοτικές εκλογές του ερχόμενου Μαΐου, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η εκλογή Δημάρχου Λονδίνου.
Εν κατακλείδι, τα διαλυτικά φαινόμενα στο Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν θα πρέπει να αξιολογηθούν ως αποκλειστικό εσωκομματικό πρόβλημα. Αφορούν και επηρεάζουν όλο το πολιτικό φάσμα και την δημοκρατική διαδικασία στην Βρετανία, είναι ζήτημα Εθνικό. Ο 66χρονος Κόρμπιν αδυνατεί να απαλλαγεί από τις ιδεοληψίες του. Επιβάλλεται να αποχωρήσει οικειοθελώς είτε να ανατραπεί, κάτι που διακαώς επιθυμούν οι βουλευτές του και η πλειοψηφία των κεντροαριστερών ψηφοφόρων του παλαιότερου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Ευρώπης.
