Αγαπάτε αλλήλους αρκεί να είναι Έλληνες και straight

Του Θανάση Χειμωνά

Οι εκλογές στην Κεντροαριστερά, η άδεια του Κουφοντίνα αλλά και το βρομόξυλο έξω από τα δικαστήρια έκαναν την είδηση να περάσει στα ψιλά. Πράγματι, σχεδόν μόνο οι αθλητικές εφημερίδες ασχολήθηκαν με ένα γεγονός που –αν και φαντάζει παντελώς ασήμαντο- θα έπρεπε να μας προβληματίσει όλους.

Πριν λίγες μέρες λοιπόν, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος (αυτή η έκφραση μου θυμίζει πάντα τον Χάρρυ Κλυνν) Ιερώνυμος δέχτηκε στην Αρχιεπισκοπή τον βετεράνο διεθνή ποδοσφαιριστή Βασίλη Τσιάρτα. Θα μου πείτε, κάτι τρέχει στα γύφτικα. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά δεν είναι που ένας εκπρόσωπος του Κλήρου συναντά κάποιον αθλητή. Και, φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σε μια τέτοια κίνηση.

Κι όμως, στη συγκεκριμένη υπάρχει. Γιατί ο Ιερώνυμος δεν φιλοξένησε εντός έδρας τον πρώην ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, της Σεβίλλης και της Νάουσας από θαυμασμό για το φαρμακερό αριστερό του πόδι. Η συνάντηση ουσιαστικά έγινε για να ανταμειφθούν τα πρόσφατα ποστ του Τσιάρτα στα σόσιαλ μίντια. Οι ισχυρισμοί του σχετικά με τις ομοιότητες ομοφυλοφιλίας και παιδεραστίας αλλά και η άποψή του ότι «την ελληνική σημαία πρέπει να την κρατάνε μόνο Έλληνες». Θέσεις ομοφοβικές και ρατσιστικές που υιοθετήθηκαν με ενθουσιασμό μέχρι και από την Χρυσή Αυγή. Μάλιστα, μετά τη συνάντηση, ο παλιός μπαλαδόρος τόνισε πως σέβεται τις προσπάθειες του αρχιεπισκόπου για «μη αλλοίωση της πατρίδας» (sic) με τον Ιερώνυμο να του τάζει με τη σειρά του μια εκκλησιαστική ακαδημία ποδοσφαίρου ή κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν στην ακαδημία αυτή θα γίνονται δεκτοί αλλοδαποί ποδοσφαιριστές. Λογικά για διεμφυλικούς δεν τίθεται καν ζήτημα.

Δεν γνωρίζω αν όντως ο Τσιάρτας ζήτησε να δει τον αρχιεπίσκοπο ή αν συνέβη το αντίθετο. Ποσώς με ενδιαφέρει. Απλώς αναρωτιέμαι: Αυτή είναι η Εκκλησία της Ελλάδας; Αυτός είναι ο προκαθήμενός της; Ένας άνθρωπος που επιβραβεύει εμπράκτως το μίσος, τη μισαλλοδοξία και τις φυλετικές διακρίσεις; Μήπως τελικά η διαφορά μας από τους Ισλαμιστές είναι απλώς το γεγονός ότι εμείς μένουμε (συνήθως) μόνο στα λόγια;