Την ιστορία του κ. Θεοδόση Κακούρη που κατέγραψε ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαδόπουλος στην Καθημερινή της Κυριακής 8 Αυγούστου τη διαβάσαμε αρκετές φορές γιατί δεν μπορούσαμε να την πιστέψουμε.
Ο Θεοδόσης Κακούρης παρέμεινε προφυλακισμένος για 11 μήνες γιατί με ανύπαρκτες αποδείξεις σε βάρος του και παρά τις σοβαρές μαρτυρίες που κατατέθηκαν προς υπεράσπισή του κατηγορήθηκε τον Αύγουστο του 2021 για εμπρησμό στη μεγάλη φωτιά της Αττικής. Οι συνήγοροί του Νικόλαος Λουκόπουλος και Θρασύβουλος Κονταξής μάταια προσπάθησαν να τον αποφυλακίσουν μέχρι τη δίκη προσκομίζοντας νέα σοβαρά στοιχεία που αποδείκνυαν την αθωότητά του.
Τελικά, φέτος, στις 11 Ιουλίου 2022 κρίθηκε ομόφωνα αθώος στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών, με τον Πρόεδρο του δικαστηρίου να παραδέχεται δικαστική πλάνη εκφράζοντας παράλληλα την ευχή να μην σταματήσει ποτέ να βοηθάει τους συνανθρώπους του. Βλέπετε, ο Θεοδόσης Κακούρης βρέθηκε στην περιοχή της Βαρυμπόμπης κατά τη μεγάλη πυρκαγιά για να βοηθήσει για να καταλήξει τελικά στον Κορυδαλλό χωρίς πολλά στοιχεία. Φαίνεται ότι το κράτος ήθελε απλώς έναν ένοχο.
Αν ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαδόπουλος δεν έφερνε την υπόθεσή του στη δημοσιότητα δεν θα μαθαίναμε ποτέ, τίποτα, για την περιπέτειά του. Απ' όσα διαβάσαμε στο ρεπορτάζ ο άνθρωπος μεγάλωσε στην Ελλάδα αφού οι γονείς του επέστρεψαν από την Αυστραλία, τελείωσε το σχολείο των Παλιννοστούντων Ελληνοπαίδων στη Βαρυμπόμπη (γι' αυτό και ήξερε τα κατατόπια στην περιοχή), εργαζόταν ως οδηγός λεωφορείου και το μεσημέρι της 3ης Αυγούστου κι ενώ έβλεπε στην τηλεόραση Ολυμπιακούς Αγώνες, ένα έκτακτο δελτίο για την πυρκαγιά τον κινητοποίησε να σπεύσει προς βοήθεια.
Φαίνεται ότι ο κ. Θεοδόσης Κακούρης δεν ήταν μέλος κάποιου κόμματος ή οργάνωσης και οι δικηγόροι του δεν ήταν ή έχουν την αξιοπρέπεια να μην είναι «στα κόλπα». Έτσι δεν είχε κανέναν να οργανώσει για λογαριασμό του κάποια διαδικτυακή καμπάνια στα σόσιαλ μήντια, ένα #free_theodosis ή #Ο_Θεοδόσης_είναι_αθώος για να συγκινηθεί η κοινή γνώμη και με τη σειρά της να ασκήσει πίεση στη Δικαιοσύνη.
Αποδεικνύεται τελικά πως όποιος δεν κατέχει «τα κόλπα» της δημοσιότητας δεν μπορεί να διορθώσει μια σε βάρος του αδικία.
Αντίθετα από άλλους, εμείς δεν πιστεύουμε ότι φταίνε τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης για όσα ζούμε, ιδιαίτερα τελευταίως. Οι κομματικοί δικηγόροι, οι κατηγορούμενοι που έχουν τη δυνατότητα να προσλαμβάνουν εταιρείες που οργανώνουν τέτοιες διαδικτυακές καμπάνιες, τη δουλειά τους κάνουν οι άνθρωποι.
Η Δικαιοσύνη όμως; Πρέπει κάποιος να ξεκινήσει να ουρλιάζει το τουίτερ για να ευαισθητοποιηθεί είτε για το καλό ή για το κακό;
Έχουμε αρθρογραφήσει κατά του ιδιότυπου αυτού ακτιβισμού που ασκεί πίεση στους Δικαστές. Θεωρούμε ότι υπονομεύει τη Δημοκρατία. «Η βοή του όχλου» δεν μπορεί να πολιορκεί τις αίθουσες των δικαστηρίων.
Φαίνεται όμως ότι τελικά χρειάζεται. Η ιστορία του κ. Θεοδόση Κακούρη την οποία την πληροφορηθήκαμε χάρις σ' ένα δημοσιογράφο που έκανε τη δουλειά του πρέπει να μας βάλει σε πολύ σοβαρές σκέψεις.
