Πολλοί από όσους ασχολούνται με τον κόσμο των αγορών αντιμετωπίζουν με μεγάλη επιφυλακτικότητα τους αναλυτές μετοχών και μερικές φορές σχεδόν αμφισβητούν ακόμη και τη χρησιμότητά τους. Στον βαθμό που η αμφισβήτηση αυτή επικεντρώνεται στην ανεξαρτησία της γνώμης του αναλυτή, είναι κατανοητή.
Οι επαγγελματίες που αποτιμούν μια εισηγμένη με βάση τα θεμελιώδη μεγέθη της προσφέρουν μια εκτίμηση για συγκεκριμένη διάρκεια (συνήθως έτος) λαμβάνοντας συγκεκριμένες παραδοχές. Η σύσταση για αγορά/πώληση/διακράτηση (υπάρχουν και άλλου τύπου συστάσεις) δίνεται αυτόματα με βάση το μέγεθος της απόκλισης της προσδιοριζόμενης αξίας της εταιρείας από εκείνη που διαπραγματεύεται στο ταμπλό του χρηματιστηρίου.
Η εκτίμηση αυτή πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο ως ένα σημείο αναφοράς από διαχειριστές κεφαλαίων, επενδυτικούς συμβούλους, traders και ιδιώτες επενδυτές, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι όσο περισσότεροι αναλυτές αποτιμούν τον τίτλο, τόσο πιθανότερο είναι ο μέσος όρος αυτών των εκτιμήσεων να προσεγγίζει την πραγματική αξία της εισηγμένης.
Ένας αναλυτής δεν διαχειρίζεται χαρτοφυλάκια, δεν επιλέγει το timing μιας κίνησης, δεν γνωρίζει το προφίλ του επενδυτή και σίγουρα δεν ελέγχει τον καιρό. Η επενδυτική διαδικασία είναι πολύπλοκη και η επιτυχία στις επενδύσεις είναι έννοια σχετική. Η θεμελιώδης ανάλυση είναι ένα αναγκαίο κομμάτι του παζλ. Θα δεχτώ ότι είναι μόνο ένα κομμάτι, αλλά χωρίς αυτό δεν ολοκληρώνεται το παζλ. Άλλωστε, μπορείς πάντα να διαφωνήσεις και με τις παραδοχές.
Νίκος Καυκάς
