Το show τελείωσε με αφίξεις της τελευταίας στιγμής. Η φωτογραφία της ημέρας, ο σύντροφος που περιχαρής άφησε τη συντρόφισσα, ασθμαίνουσα, να κουβαλά την τροχήλατη βαλίτσα. Σοσιαλιστική αντίληψη της ισότητας των φύλων. Ενώ εξίσου αξιοπρόσεκτη και η φωτογραφία κατά την άφιξη της γνωστής ντίβας, που άφησε κατά μέρος τις αρχικές ενστάσεις και μετέβη στο νησί με ντύσιμο σκυλιών της Δαλματίας από τη μέση και πάνω και ζέβρας από τη μέση και κάτω. Οι αριστοκρατικές καταβολές δεν κρύβονται.
Τελικά όλο αυτό το happening ήταν μια «πλάκα» του Στέφανου στους μαρξιστές κομπανιέρος. Τους έφερε στη χλιδή και στα κυριλέ, μακριά από τις κουραστικές συνεδριάσεις «μέσα σε καπνούς και σε βρισιές», που λέει και ο ποιητής. Τους έβαλε να ταξιδέψουν με τις τροχήλατες αποσκευές τους, μόνο και μόνο για να καταγράψει ο φακός το γεγονός.
Εννοείται πως οι παραδοσιακοί Συριζαίοι που έφυγαν από το κόμμα δεν ξέρουν τι να πουν και τι να κάνουν. Να γελάσουν; να κλάψουν; Να ζηλέψουν; Ή να αντιμετωπίσουν το θέαμα με ανακούφιση. Τι γλίτωσαν!
Πάντως όλο αυτό το σκηνικό δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική της Αριστεράς ούτε καν με τα παραπολιτικά της δρώμενα. Ούτως ή άλλως ο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και καιρό, απασχολεί τα πρωινάδικα της τηλεόρασης και οι σχετικές φωτογραφίες από τις Σπέτσες κοσμούν τα πρωτοσέλιδα των κοσμικών εντύπων των celebrities. Αυτό το λες κοινωνική αναβάθμιση και πολιτική υποβάθμιση.
Ας θυμηθούμε πώς ξεκίνησε την πορεία του ο ΣΥΡΙΖΑ. Το 2014 δεν ήθελε να αλλάξει μόνον την Ελλάδα, ήθελε να αλλάξει και την Ευρώπη. Να ξεσηκώσει τους λαούς ενάντια στη δημοσιονομική πειθαρχία του Σόιμπλε. Ο μαρξιστικός βολονταρισμός ήταν ο αέρας στα πανιά τους.
Υψηλοί στόχοι, που βούλιαξαν, που συνετρίβησαν, διότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ λησμόνησε τον πρώτο και βασικό κανόνα της πολιτικής: τον συσχετισμό των δυνάμεων. Εκεί επάνω τσακίζονται οι ιδεοληψίες και τα δόγματα. Πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ του 2014 είχε ένα όραμα, μια ορμή, ενέπνεε ένα μεγάλο μέρος των πολιτών. Να μη λησμονούμε πως η αποδοχή του Α. Τσίπρα τους πρώτους μήνες του 2015 ξεπερνούσε το 70%.
Από την πολιτική εκείνη της ηρωικής εποχής καταλήξαμε στα κοσμικά happenings του σήμερα. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για το τι ειπώθηκε στις συνεδριάσεις, όλοι όμως κατέγραψαν παρουσίες, ενδυματολογικές εμφανίσεις και τα εδέσματα του τραπεζιού.
Βέβαια, άμα το δούμε σφαιρικά και η μη πολιτική είναι μια μορφή πολιτικής. Το lifestyle πάντα εκπέμπει μηνύματα πρωτίστως ιδεολογικά και σε δεύτερο επίπεδο πολιτικά. Μόνον, ό,τι είδαμε στις Σπέτσες ουδεμία σχέση έχει με την Αριστερά και αυτό είναι αναμφίβολα κάτι το θετικό.
Ο Στέφανος τους οδηγεί, θέλουν - δε θέλουν, «στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα» και η ελπίδα ως γνωστόν πεθαίνει τελευταία.
