Πρώτα εξαφάνισαν τις ισραηλιτικές κοινότητες από το σύνολο των αραβικών χωρών. Περίπου 700.000 Εβραίοι εγκατέλειψαν τις πατρογονικές εστίες τους και εγκαταστάθηκαν στο Ισραήλ, στην Αμερική και στην Ευρώπη. Και εδώ και μερικά χρόνια, με βασικό βραχίονα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, γίνεται απόπειρα το ίδιο να συμβεί και με τους χριστιανούς της Σομαλίας, της Υεμένης, της Νιγηρίας, του Σουδάν και τώρα της Συρίας. Για το επιθετικό Ισλάμ δεν υπάρχει συνύπαρξη θρησκειών. Αυτό δείχνει η Ιστορία και αναφέρομαι μόνον στην πρόσφατη.
Δεν γνωρίζω τι κρύβεται πίσω από τη βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στον Ορθόδοξο Ναό του Προφήτη Ηλία στη Δαμασκό. Πιθανόν οι στόχοι να ήταν πολλαπλοί. Το γεγονός όμως ένα: καταγράφηκαν 22 νεκροί και πάνω από 50 οι τραυματίες. Την ίδια στιγμή που οι Δρούζοι της περιοχής ετέθησαν υπό την προστασία του ισραηλινού στρατού, οι χριστιανοί της Συρίας παραμένουν απροστάτευτοι. Η Δύση αδιαφορεί, καθώς το μέλημα των ανθρωπιστικών της οργανώσεων είναι πώς θα περιθάλψουν τους μουσουλμάνους παράνομους μετανάστες.
Κάποιος θα πει και τι είναι 22 νεκροί σε μια περιοχή όπου η ανθρώπινη ζωή ελάχιστη αξία έχει. Είναι άλλο πράγμα οι παράπλευρες απώλειες σε έναν πόλεμο είτε είναι εμφύλιος είτε μεταξύ κρατών και άλλο πράγμα ο αποκλειστικός στόχος να είναι άμαχοι και μάλιστα με ειδικά εθνοτικά, φυλετικά ή θρησκευτικά χαρακτηριστικά. Ο ισλαμιστής βομβιστής της Δαμασκού –όπως όλοι οι βομβιστές αυτοκτονίας που εκ συμπτώσεως είναι όλοι φανατικοί ισλαμιστές– ήθελε όσο το δυνατόν πιο πολλούς χριστιανούς νεκρούς. Αμφιβάλλει κανείς για αυτό;
Φυσικά, υπάρχει και το μετριοπαθές Ισλάμ που κυριαρχεί σε κράτη με κοσμικό χαρακτήρα. Και η Συρία επί Άσαντ αναμφίβολα ήταν ένα κοσμικό κράτος μέχρις ότου τέθηκε υπό την προστασία της Τεχεράνης. Αναμίχθηκε άμεσα στον εμφύλιο του Λιβάνου και στήριζε μια τρομοκρατική οργάνωση, τη Χεζμπολάχ. Η πρόσφατη κατάρρευση του καθεστώτος απελευθέρωσε δυνάμεις που είναι δύσκολο να ελεγχθούν. Στην περιοχή δύο είναι οι παράγοντες σταθερότητας. Οι Κούρδοι της βορειοανατολικής Συρίας και οι Ισραηλινοί οι οποίοι στο νότο προστατεύουν τους Δρούζους.
Με απλά λόγια οι χριστιανική κοινότητα της Συρίας είναι απροστάτευτη, έρμαιο στα χέρια του ISIS και των κάθε λογής τζιχαντιστών. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε; Να ευαισθητοποιήσουμε την ΕΕ ώστε οι χριστιανοί της Συρίας να τεθούν υπό την προστασία της. Μπορεί να γίνει αυτό; Όλα μπορούν να γίνουν αρκεί να υπάρξει βούληση και σχεδιασμός. Δεν γνωρίζω αν στο υπουργείο Εξωτερικών θα αρκεστούν στη δήλωση ρουτίνας που καταδίκασε το αποτρόπαιο γεγονός ή έχουν προγραμματίσει και άλλες κινήσεις.
Πάντως, με δεδομένες τις σχέσεις Τουρκίας – Συρίας και Μουσουλμανικής Αδελφότητας ίσως θα πρέπει να βάλουμε στο κάδρο των ελληνοτουρκικών διαφορών την προστασία των χριστιανών της Συρίας. Μια σκέψη κάνω.
Υ.Γ. Διάβασα πως ο πρωθυπουργός έδωσε εντολή στο Πολεμικό Ναυτικό σκάφη του να περιπολούν έξω από τα χωρικά ύδατα της Λιβύης για παράνομους μετανάστες. Το ερώτημα είναι: τι εντολές θα έχουν οι κυβερνήτες των σκαφών;
