Και σιγουριά και ασφάλεια, αλλά και ζήλεια και φθόνος…

Κάνεις μια (πολιτική) βόλτα γύρω-γύρω και στον Μητσοτάκη επιστρέφεις. Έδωσαν την ευκαιρία οι Αυτοδιοικητικές εκλογές για τη γυροβολιά. Να πάρεις λίγο «αέρα» βρε αδελφέ, να ξεσκάσεις, όπως λέγαν κάποτε.

Τι έβγαλε η βόλτα; Τίποτε περισσότερο από την ανάγκη να στριμωχτείς, όπως και πολλοί άλλοι, στο περιβάλλον ασφάλειας, σιγουριάς και (γιατί όχι;) αυτοπεποίθησης που προσφέρει ο Πρωθυπουργός στις ημέρες μας.

Κοιτάς τριγύρω: Τα χάνεις, βλέποντας τον Στ. Κασσελάκη, τη βραδιά του β´ γύρου των εκλογών που η Νέα Δημοκρατία μετρούσε απώλειες, να στέλνει την «καληνύχτα» του από τη Νέα Υόρκη! Καθώς το κείμενο αυτό γραφόταν με σχετική καθυστέρηση, αργά το βράδυ, γνωστοποιήθηκε ότι ο Στ. Κασσελάκης ανακοίνωσε στον ΣΥΡΙΖΑ ότι απόψε Πέμπτη θα παντρευτεί τον σύντροφο του Τάιλερ στην αμερικανική μεγαλούπολη. Και έτσι απαντήθηκε η απορία για το λόγο της εσπευσμένης αναχώρησης του στην εκλογική βραδιά. Ευχές, λοιπόν, για βίον ανθόσπαρτο…

Πας παρακάτω και πέφτεις πάνω στον έτερο Αρχηγό Ανδρουλάκη να πανηγυρίζει λες και πήρε την εξουσία, ξανά, το ΠΑΣΟΚ. Προσπαθείς να επιβεβαιώσεις τη δυναμική του ΠΑΣΟΚ, με βάση τα αποτελέσματα, δεν βρίσκεις κάτι περισσότερο, πλην του Δήμου Αθηναίων, όπου πράγματι εκεί «γράφει» επιτυχία. Τίποτε περισσότερο που να δικαιολογεί την υπερβολή στην επινίκια δημόσια συμπεριφορά κάποιων υπερφίαλων του ΠΑΣΟΚ. Σε κάνει να θυμηθείς τον Αριστοτέλη με το «έξις δευτέρα φύσις»!

Ο Κ. Μητσοτάκης εξακολουθεί να μην έχει αντίπαλο απέναντι του. Εκτός από τις κακές στιγμές του εαυτού και της κυβέρνησης του. Κι αν αυτό δεν κρίνεται αρκετό για κριτική, μπορούμε να προσθέσουμε την αναβλητικότητα, τη διστακτικότητα και τους αργούς ρυθμούς της κυβέρνησης, για την οποία επιθυμούμε να κινηθεί ταχύτερα για όλα όσα έχει υποσχεθεί και (μας) έχει πείσει ότι και θέλει και μπορεί να τα υλοποιήσει. Η ανάγκη της επιτάχυνσης του κυβερνητικού έργου πέραν από τους ουσιαστικούς λόγους, έχει και σκοπό να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκαλούνται κάποιες φορές για το ενδεχόμενο να κρύβεται από την καθυστέρηση η πρόθεση άρνησης εκτέλεσης των δύσκολων αποφάσεων.

Αντιληπτό ότι το διεθνές περιβάλλον και όσα φέρνουν οι εξελίξεις υποχρεώνουν σε προσαρμογές πολιτικής, αυτό όμως δεν αφορά στο σύνολο των υπουργών. Η Εκπαίδευση, η Δικαιοσύνη, η Υγεία, η βελτίωση των υπηρεσιών που προσφέρει το Κράτος, ο εκσυγχρονισμός των κρατικών δομών και Υπηρεσιών, δεν μπορεί να πει κανείς ότι επηρεάζονται από τα δραματικά γεγονότα της νέας σύρραξης μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς. Ευεξήγητη η ανησυχία για τρομοκρατική απειλή, για ενδεχόμενες νέες ροές μεταναστών, για αύξηση της τιμής των ενεργειακών πηγών και των πρώτων υλών, που φέρνουν περαιτέρω εγρήγορση στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά δεν δικαιολογούν κάποια παρενέργεια στο κυβερνητικό έργο.

Ο Κ. Μητσοτάκης κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή. Είναι αξιόπιστος, εμπνέει εμπιστοσύνη στους πολίτες και εκπέμπει τη σιγουριά ότι καταλαβαίνει που χωλαίνει το υπουργικό του συμβούλιο ώστε να παρεμβαίνει διορθωτικά. Έχει μπροστά του οκτώ μήνες στον πρώτο, κρίσιμο για κάθε κυβέρνηση, χρόνο. Τον προσεχή Μάιο θα είναι και οι πρώτες πολιτικές εξετάσεις που θα δώσει με την ευκαιρία των Ευρωεκλογών. Συμφωνούν κάποιοι πως οι πρώτες αναποδιές, ευτυχώς, συνέβησαν στα πρώτα βήματα της τετραετίας επιτρέποντας διορθωτικές κινήσεις για να αποσβεσθούν οι αρνητικές κρίσεις των πολιτών. Όλα σωστά.

Η εκλογή Κασσελάκη με τη βαριά σκιά που απλώνει στον ΣΥΡΙΖΑ, ο εν εξελίξει οιωνεί εμφύλιος και το ενδεχόμενο διάσπασης δεν δημιουργούν συνθήκες ομαλότητας για παραγωγή πειστικού πολιτικού λόγου. Πολύ περισσότερο μειώνουν καθημερινά την εντύπωση πως μπορεί να λειτουργεί ως κόμμα εξουσίας.
Ο Ν. Ανδρουλάκης δεν έχει καταφέρει ακόμη να προβληθεί ως η αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση στη διαχείριση του Κράτους.

Μπροστά στις αδύναμες αυτές πολιτικές προτάσεις, ακόμη κι αν κάποια στιγμή υποθέσουμε ότι ενωθούν, ο Κ. Μητσοτάκης με βάση πάντα τη σημερινή του εικόνα αποτελεί εγγύηση.

Η περίπτωση του ικανοποιεί, διότι παρέχει ασφαλές εσωτερικό περιβάλλον και ταυτόχρονα προκαλεί από ζήλεια έως και φθόνο! Ας μην έχουμε απορίες για το «γιατί».

Στην Ελλάδα ζούμε…