Η λήξη του κομματικού πένθους για την εκλογική ισοπέδωση ήταν η μοναδική κίνηση στιβαρότητας και προβολής πολιτικού αναστήματος την οποία έκανε ο Αλέξης Τσίπρας στη μάζωξη της παράταξης που παραπαίει. Θαυμαστής των καθεστώτων της λατινικής Αμερικής, όπως και οι σύντροφοί του - που τον περιμένουν, στη γωνία της 25ης Ιουνίου με τα μαχαίρια έξω από τα θηκάρια- ο κ. Τσίπρας απέδειξε ότι μοναδικό του μέλημα είναι να αποτρέψει την περαιτέρω εξαέρωση του πολιτικού κεφαλαίου του. Η δημοκρατία και δη η εσωκομματική στην οποία ομνύει για τα πολυσυλλεκτικά χαρακτηριστικά της και την ελευθερία στην έκφραση της άποψης έμεινε απ’έξω από τις κλειστές πόρτες.
Τα παχιά λόγια για την ανάληψη της ευθύνης ήταν το φιτίλι για τους προεδρικούς κλακαδόρους που ο ρόλος που τους ανατέθηκε ήταν η αναπτέρωση του καταρρακωμένου ηθικού του κ. Τσίπρα. Ταυτοχρόνως όμως ήταν ένα επικοινωνιακό προπέτασμα καπνού καθώς τα αίτια της συντριβής χρεώθηκαν σε παρόντες και απόντες. Διότι για τους αμφισβητίες και τους αντιφρονούντες επελέγη η συνταγή Μαδούρο. Πολιτικό φίμωτρο έβαλε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στις καρικατούρες όπως χαρακτήριζε τις συνιστώσες του κόμματος που υποχρεώθηκαν να ανεχθούν το μάντρωμα. Από την στιγμή τα μάνταλα έπεσαν βαριά και κλειδαμπαρώθηκαν οι πόρτες της κεντρικής επιτροπής δεν έπρεπε να αρθρωθεί καμία παραπάνω λέξη από τη διάγνωση του ισόβιου αρχηγού του.
Όσο ο κ. Τσίπρας παρουσίαζε την ενός ανδρός αποτίμηση, τα προεδρικά τρόλ επιχειρούσαν να απογειώσουν στο twitter το αισχρό σλόγκαν εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μέσα από ερμαφρόδιτες παραδοχές ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποίησε ότι η Νέα Δημοκρατία επέβαλε τη δική της ατζέντα στην προεκλογική αντιπαράθεση. Ακόμη όμως ο Αλέξης Τσίπρας δεν αντιλαμβάνεται ότι τα στοιχεία της κάλπης δείχνουν ότι ο κόσμος ψήφισε θετικά.
Αρνήθηκε να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα της αποδοκιμασίας στο πρόσωπο του με την αλλοπρόσαλλη στρατηγική της προοδευτικής συνεργασίας που εμφανίστηκε ως «λερναία ύδρα», ρίχνοντας τον μουντζούρη της αποτυχίας στα υπόλοιπα κόμματα της αριστεράς και της κεντροαριστεράς.
Φόρτωσε το «μαύρο κουτί» της ήττας στον Κατρούγκαλο και στη Φωτίου γιατί με τις επικοινωνιακές γκάφες τους, αφύπνισαν τους πολίτες. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως δεν απολογήθηκε ποτέ για τον τρομακτικό κυνισμό του «αυτή τη δουλειά θα κάνουμε» αλλά και γιατί παρά τις πολιτικές ψευτομαγκιές διατήρησε στα ψηφοδέλτια τον θεωρητικό του κυρίαρχου δόγματος του ΣΥΡΙΖΑ, τον Παύλο Πολάκη. Ο Αλέξης Τσίπρας τώρα το στρίβει στα αριστερά άλλα απέδειξε ότι όποτε μπορεί θα ρίχνει τα μπαμπέσικα χτυπήματα στη Χαριλάου Τρικούπη, για να εξασφαλίσει ότι θα αποτρέψει την υποσκέλιση του από το ΠΑΣΟΚ και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πάει χωρίς άγχος στο συνέδριο του κόμματος.
Γι’αυτό και στον προεκλογικό καμβά φιλοτεχνεί το ψευδο-αφήγημα κατά της δεξιάς το οποίο καταφανώς απευθύνεται σε σανοφάγους και λωτοφάγους. Ο αριστερός εξολκέας με τον κ. Τσίπρα προσπαθεί να αποφύγει τον κομματικό σταυρό, λειτουργεί με την ασφυξία και την ανωμαλία στη λειτουργία της Δημοκρατίας, τον ανεξέλεγκτο ηγεμόνα πρωθυπουργό τον φόβο για ισοπέδωση των κοινωνικών δικαιωμάτων και φυσικά τα fake news για ιδιωτικοποίηση του νερού και της υγείας καθώς επίσης τις κατηγορίες για ρεμούλα στην αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Αλλά αυτός ήταν πάντα ο κ. Τσίπρας και αυτός θα συνεχίσει να είναι.
