Για πολλούς η άνοδός του στην εξουσία σήμανε την επάνοδό σε κάποιας μορφής πολιτική κανονικότητα. Οπωσδήποτε ενσάρκωνε ελπίδες για μια πορεία αναιρετική σημαντικών, οιονεί «δομικών», εθνικών παθογενειών. Γρήγορα δε κατέγραψε επιτυχίες σε επιμέρους τομείς, κάποιες εκ των οποίων έχουν χαρακτήρα μονιμότητας.
Ωστόσο…
Ασφαλώς δεν είναι λίγα ούτε ασήμαντα, και όσα θα ήταν δυνατόν να του προσαφθούν. Σήμερα θα ασχοληθούμε κυρίως με αυτά, αύριο δε θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε γιατί, παρά τα όχι ευάριθμα πολιτικά ατοπήματά του, ο σημερινός πρωθυπουργός μπορεί να θεωρηθεί εκ των πλέον επιτυχημένων της Μεταπολίτευσης.
Ειδικότερα ως «καταλογιστέα» στον νεότερο Μητσοτάκη μπορούν να θεωρηθούν:
Πρώτον, η πολιτικοθεσμικά αδιανόητη -έως σήμερα δε άνευ επίσημης εξήγησης, παρά τη σχετική απόφαση του ΣτΕ - παρακολούθηση ηγετικού στελέχους της αντιπολίτευσης και δη υποψήφιου τότε αρχηγού ιστορικού κόμματος…
Οπωσδήποτε, δεδομένων των συνθηκών, είναι ελάχιστα πειστική, δραματικά αναξιόπιστη θα έλεγα, η πρωθυπουργική διαβεβαίωση «αν τη γνώριζα, δεν θα την είχε σε καμία περίπτωση επιτρέψει»…
Δεύτερον, η πολιτικοθεσμικά απαράδεκτη συρρίκνωση της «προεδρικής πλειοψηφίας», δηλαδή η ταύτισή της, μολονότι αφορά θεσμό κατεξοχήν και φύσει υπερκομματικό, με την κυβερνητική! Μικραίνει πολιτικά τον αρχηγό του κράτους, όσο ισχυρή προσωπικότητα και αν διαθέτει.
[Αυτό πλέον του ότι η νεοεισαχθείσα θεσμική αρχιτεκτονική, σε συνδυασμό με την διαμορφωμένη εκλογική αριθμητική και τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, οδηγούν στο πιο συγκεντρωτικό μοντέλο εξουσίας που γνώρισε ποτέ η χώρα στις δημοκρατικές περιόδους της. Από μόνη ουσιαστικά τη βούληση του πρωθυπουργού εξαρτώνται πλέον η επιλογή του αρχηγού του κράτους, ο διορισμός των ηγεσιών των ανώτατων δικαστηρίων, η εκλογή του προέδρου του Κοινοβουλίου, φυσικά δε η στελέχωση όλων των νευραλγικών αρμών του κράτους, όπως π.χ. ο διορισμός του αρχηγού της ΕΥΠ κ.ο.κ…]
Τρίτον, η αποχή από κάθε πρωτοβουλία για νομοθετική απαγόρευση της πρακτικής να επιβραβεύονται, αμέσως μετά την αφυπηρέτησή τους, ενδοτικοί στις επιθυμίες της κυβέρνησης -ή/και ευρύτερα σε αυτές του πολιτικού συστήματος- δικαστικοί λειτουργοί: κυρίως με χρυσοαμειβόμενες προεδρίες ανεξαρτήτων αρχών. Αυτό, δε, παρά τη συγκλονιστική καταγγελία του Α’ αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Χρήστου Τζανερίκου, πως «κάποιος παράγων» του υπαινίχθη προσφορά τέτοιας θέσης, εφόσον στην πολιτικά κρίσιμη υπόθεση της απαγόρευσης του «κόμματος Κασιδιάρη» το 1ο Τμήμα εξέδιδε την επιθυμητή απόφαση…
Τέταρτον, η μη ανάληψη ουσιαστικής πρωτοβουλίας, πολλώ μάλλον η μη δρομολόγηση σχετικής συνταγματικής αναθεώρησης προς την κατεύθυνση αυτή, για τον απεγκλωβισμό της -διαβρωτικής για το κύρος του θεσμού- επιλογής των δικαστικών ηγεσιών από την εκτελεστική εξουσία.
Πέμπτον, η, τουλάχιστον πιθανότατη, εξαγορά επικοινωνιακής ισχύος ή επιρροής, μέσω της αποκληθείσης «λίστας Πέτσα»
Έκτον, Οι ανεπίδεκτες διάψευσης προνομιακές σχέσεις του σημερινού πρωθυπουργού με τμήματα και της οικονομικής -πέραν της μιντιακής- ολιγαρχίας. Οι σχέσεις αυτές, μάλιστα, είναι ενδεχόμενο να μην εκδηλώθηκαν μόνο δια της νομοθετικής ρύθμισης που απήλλαξε κάθε φορολογικής επιβάρυνσης την ενδοοικογενειακή μεταβίβαση πολύ μεγάλων περιουσιακών στοιχείων…
(Οπωσδήποτε υπήρξαν φωνές που εξέφρασαν προβληματισμό για τα κίνητρα και τις στοχεύσεις της πρώτης πρωτοβουλίας της κυβέρνησης του Μητσοτάκη, ελάχιστες ημέρες μετά τη συγκρότησή της το 2019, να καταργήσει το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, που είχε συγκροτήσει επί Σημίτη ο Αλέκος Παπαδόπουλος.)
Επίσης, υποψίες προκάλεσε η απόφαση για οιονεί εξαέρωση της κρατικής συμμετοχής στην αγορά ενέργειας. Χωρίς, βέβαια, τέτοιες υποψίες να σημαίνουν αναγκαία πως υποκρύπτονται οπωσδήποτε ύποπτες ή ιδιοτελείς στοχεύσεις και συναλλαγές…
Έβδομον, η κατάφωρη προσβολή της κοινωνικής και μορφωτικής ελίτ του τόπου, η οποία κινητοποιήθηκε για την ανάδειξη του Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, δια της συγκρότησης το 2024 ενός αστείου ευρωψηφοδελτίου: για «εξαγωγή γραφικότητας στην Ευρώπη», μου έκανε λόγο ένας εκ των λίγων σοβαρών προσωπικοτήτων που το στελέχωσαν. Σε αυτό τον τόνο έδιναν, λόγω της ιδιαίτερης προβολής τους, τρεις: Ο διαχρονικός μεγάλος μάγιστρος του ακραίου τηλεοπτικού λαϊκισμού… Μια τηλεπερσόνα που είχε εμβαθύνει στο «κοινωνικά κρίσιμο» ζήτημα της απήχησης στο ωραίο φύλο του Ηλία Κασιδιάρη… Και μια «ωκεία» αθλήτρια, μη λάμπουσα για την ευφυία, τις γνώσεις και την οξυδέρκειά της.
Όγδοον, η στελέχωση του κυβερνητικού σχήματος, κυρίως σε επίπεδο υφυπουργών, με τοποθετήσεις βουλευτών επαρχιών ή λαϊκών περιοχών των αστικών μητροπόλεων, εν πολλοίς λειτουργούντων ως «τροχονόμων ρουσφετιών». Ενώ υπήρξαν και (υφ)υπουργικές επιλογές, προκαλούσες κάτι μεταξύ θλίψης και θυμηδίας.
Ένατον, η πλήρης, μέχρι τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, αποχή του από κάθε πολιτική πρωτοβουλία προσανατολισμένη στην εκρίζωση ρουσφετιού, πελατειασμού, εξαρτήσεων, συναλλαγών, διαφθοράς, κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος προς εξαγορά ψήφων κ.λπ. Πρωτοβουλία η οποία θα μπορούσε να δρομολογηθεί κυρίως με κατάργηση του σταυρού προτίμησης. (Αυτή βέβαια θα ήταν σκόπιμο να επιδιωχθεί με εισαγωγή παραλλαγής του γερμανικού συστήματος.)
Δέκατον, η καθολική μετακίνηση μετά τις εκλογές του 2023 όλων των υπουργών, πλην Μενδώνη. Ίσως δεν είναι τυχαίο το ότι κατά το πρώτο εξάμηνο από τον «καθολικό» αυτόν ανασχηματισμό, εκδηλώθηκαν κάποιες από τις πιο κραυγαλέες δυσλειτουργίες του κρατικού μας μηχανισμού …
Ενδέκατον, η αδιανόητη διαχείριση του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ (το οποίο σε πολύ μεγάλο βαθμό θεωρώ πως οφείλεται στον προμημονευθέντα τρόπο ανάδειξης βουλευτών). Κυρίως δε η τιμωρητική στάση προς την ελέγκτρια του οργανισμού, η οποία έφερε εις γνώση της ευρωπαϊκής εισαγγελίας, το «μεγάλο φαγοπότι». Σημειώνω πως αυτή υπέστη στέρηση μισθού για υπέρβαση ιεραρχίας, μολονότι είχε αρχικά απευθυνθεί ιεραρχικώς προς τη διοίκηση του οργανισμού, η οποία ωστόσο διατήρησε την αταραξία της …
Τέλος, δωδέκατον, έλασσον αλλά όχι ασήμαντο ως δηλωτικό απουσίας ενσυναίσθησης: Δεν συμπεριέλαβε απλώς στους κομματικούς συνδυασμούς του 2023 τον Κώστα Αχ. Καραμανλή. Μετεκλογικά έκανε την ανεπίτρεπτη δήλωση: «Ο λαός των Σερρών μίλησε»!
Ακολουθεί αύριο το μέρος με τις εθνικές προσφορές και τις πολιτικές επιτυχίες του Μητσοτάκη, που ίσως μπορεί να θεωρηθεί πως τελικά οδηγούν σε θετικό πρόσημο της πρωθυπουργίας του.
