Του Γιάννη Σιδέρη
Ες σήμερον «τα σπουδαία» στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου θα συζητήσουν υποτίθεται για τα σοβαρά και μεγάλα του πολιτικού τους μέλλοντος. Οι βασικές αντιθέσεις που διαπερνούν οριζόντια το κόμμα είναι πανθομολογημένες. Ο Αλέξης γεύτηκε την ηδονή της εξουσίας, φυσικά του άρεσε και (θεμιτά) σκοπεύει να επιστρέψει. Για τον λόγο αυτό προσπαθεί να πασοκοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας να συνεχίσει ως δύναμη του κεντροαριστερού χώρου.
Γι'' αυτό και έχει αρχίσει να μετατοπίζει το κέντρο βάρους από τα παραδοσιακά στελέχη που προέρχονται από τον κομματικό μηχανισμό του 3%, στα «υπόλοιπα» του ΠΑΣΟΚ που περισυνέλεξε στο κόμμα. Θεωρεί ότι με αυτούς, οι πρώην Πασόκοι ψηφοφόροι θα προστρέξουν να οργανωθούν στις (ανύπαρκτες) τοπικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις του κόμματος, ώστε αυτό να προσεγγίσει τα 180.000 μέλη που αντιστοιχούν στο 1/10 των ψηφοφόρων του.
Ωστόσο τα παλιά στελέχη (π.χ. Βούτσης, Φίλης, Σκουρλέτης, «53») που έφαγαν μπόρες και υπέμειναν με αυταπάρνηση τη μίζερη πορεία του κόμματος επί δεκαετίες - ώσπου να έρθει ως μάννα εξ ουρανού το μνημόνιο και να τους αναδείξει εξουσία - αντιδρούν.
Αντιδρούν αφενός γιατί τους έχει μείνει μια στάλα αριστερός ιδεαλισμός και δεν θέλουν το κόμμα τους να γίνει ΠΑΣΟΚ («να καταντήσει ΠΑΣΟΚ» είναι η φράση προς τον γράφοντα), αφετέρου γιατί βλέπουν ότι σταδιακά θα παραγκωνιστούν. Το γεγονός ότι ο Τσίπρας προορίζει τον Γραμματέα Σκουρλέτη να άρξει της Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου, έχει συμβολική σημασία. Θα μπορούσε να είναι και ένα είδος τιμητικής αποστρατείας, καθώς το συνέδριο, με πρόταση Τσίπρα, θα εκλέξει νέο Γραμματέα (στους διαδρόμους του κόμματος εκτός του Νάσου Ηλιόπουλου κυκλοφορεί και το όνομα της Ρένας Δούρου).
Πάντως η «μοίρα» του Αλαβάνου, τη Ζωής, των Λαφαζανικών, καθοδηγεί τους παλαιούς. Έχουν πλέον κατανοήσει ότι ο Τσίπρας δεν ορρωδεί και δεν δεσμεύεται από συναισθηματικές εξαρτήσεις όταν είναι να υλοποιήσει τα σχέδιά του. Το γεγονός ότι ο Σκουρλέτης δέχεται επιθέσεις από φίλια στον ΣΥΡΙΖΑ έντυπα, εκτιμάται ότι αντανακλά την πρόθεση του Τσίπρα να τελειώνει «με το παλιό».
Βέβαια το δίκιο ως συνήθως δεν βρίσκεται από την μία πλευρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να επανέλθει στην εξουσία δεν μπορεί να αρκεστεί στην αποστεωμένη οργάνωση του κόμματος του 3% που είναι τώρα. Αυτό συνέβη άπαξ, υπό τις ειδικές συνθήκες του μνημονίου που σταδιακά εκλείπουν (δεν έχουν εκλείψει).
Η μάχη επίσης δεν θα γίνει τώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφενός βρίσκεται υπό τη επήρεια της θερινής ραστώνης, αφετέρου δεν επιθυμούν να δουν το φως της δημοσιότητας διαμάχες που διαρρηγνύουν την εικόνα ενός κόμματος που θέλει να μπει σε μια νέα εποχή. Οι συγκρούσεις θα γίνουν υπόγεια στην πορεία προς το συνέδριο και θα κορυφωθούν σε αυτό.
Εκείνο που ανακύπτει βέβαια , και δεν το έχουν κατανοήσει οι δύο πλευρές, είναι πως αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πείσει ότι έχει την ποιότητα να γίνει ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Και αν συνεχίσει να έχει πρωτεύοντα ρόλο στην Κεντροαριστερά, θα οφείλεται στην αδυναμία του ΠΑΣΟΚ (… συγνώμη του ΚΙΝΑΛ) να παρουσιάσει ένα μοντέρνο σοσιαλδημοκρατικό και ευδιάκριτο προφίλ.
Πόσο π.χ. σοσιαλδημοκρατικός είναι ένας ΣΥΡΙΖΑ που εξακολουθεί να επιμένει στην παραθεσμική του επιλογή της στήριξης Θάνου, όταν ο διορισμός της, όπως και κάποιων εκ των υπολοίπων μελών ήταν ένα κομματικό «προνουντσιαμέντο» που «έβγαζε μάτι» για την κομματική του προσήλωση; Η κομματικότητα των επιλογών φάνηκε άλλωστε και από την παγερότητα με την οποία αντιμετώπισε τις καταγγελίες των Δραγασάκη - Παπαδημούλη η αρμόδια επίτροπος Ανταγωνισμού Μ. Βεστάγκερ, η οποία τους επέκρινε υποδόρια, λέγοντας ότι η Επιτροπή στηρίζει σθεναρά την ανεξαρτησία των Αρχών (αλλά δεν έκανε την παραμικρή νύξη κατά της παρούσης κυβέρνησης).
Χθες ο… μέλλων σοσιαλδημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να βάλει προσκόμματα στην επιτροπή θεσμών ων και Διαφάνειας, προκειμένου να σώσει την κα Θάνου που αρνείται να παραιτηθεί. Ζήτησε να αναβληθεί η απόφαση διορισμού έως ότου αποφασίσει το ΣτΕ. Ως τότε η κυβέρνηση θα έχει το «πουλέν» του ΣΥΡΙΖΑ στη Επιτροπή, θα επαφίεται στις αποφάσεις ενός προσώπου που δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία (αντέδρασε και το ΚΙΝΑΛ), και το οποίο θα μπορούσε υποκινούμενο από πολιτική σκοπιμότητα να μπλοκάρει αποφάσεις και να δυσχεράνει το έργο της κυβέρνησης!
Επίσης ένας σοσιαλδημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ θα επικροτούσε χθες τη μεταφορά των μεταναστών από την κατάληψη στα Εξάρχεια, αφού υποχρέωση του κράτους - και όχι των ιδιωτών αλληλέγγυων - είναι να δημιουργεί δομές φιλοξενίας. Και θα επέκρινε την κυβέρνηση μόνο εάν οι δομές αυτές ήταν χειρότερες από αυτές της κατάληψης.
Αντί αυτής της θεσμικής συμπεριφοράς (η θεσμική συμπεριφορά είναι γνώρισμα της σοσιαλδημοκρατίας), ο… ριζοσπάστης τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Ραγκούσης μίλησε για «χολυγουντιανού τύπου επιχείρηση με κασκαντέρ την ελληνική αστυνομία» και κατέληξε στο συμπέρασμα πως η κυβέρνηση αντί για το οργανωμένο έγκλημα έχει… ως στόχο γυναίκες και μικρά παιδιά (χαρακτηρίζει δηλαδή έτσι μια επιχείρηση που έγινε παρουσία εισαγγελέα, και για την οποία οι συγκριτικές φωτογραφίες που διένειμε ο Σ. Πέτσας δείχνουν ότι οι «μωρομάνες» του Τζανακόπουλου πήγαν σε σαφώς καλύτερη νέα δομή)!
Με τέτοια… προσήλωση στην θεσμική ηθική και σεβασμό των αρχών του κράτους, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να περάσει ως κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό όμως απαιτεί άλλη πολιτική κουλτούρα, την οποία και στερείται.
