Όταν προσπαθείς αν υπηρετήσεις τον συγκεκαλυμμένο αντισημιτισμό σου διαστρεβλώνεις τις έννοιες λέξεων και πράξεων.
Η Νέα Αριστερά με ανακοίνωσή της καλύπτει την φασιστική απόδοση συλλογικής ευθύνης στους ισραηλινούς τουρίστες του κρουαζιερόπλοιου, στους οποίους ομάδες εγχώριας πολιτοφυλακής, συγγνώμη αριστεροί ακτιβιστές, προσπάθησαν να απαγορεύσουν την αποβίβαση στην Σύρο, τη Ρόδο ή την Κρήτη.
Στην ανακοίνωση γράφει: «Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τις δίκαιες διαμαρτυρίες Ελλήνων για τη συντελούμενη γενοκτονία στη Γάζα, που γίνονται με αφορμή αφίξεις κρουαζιερόπλοιων με επιβάτες κυρίως Ισραηλινούς τουρίστες».
Και παρότι παραδέχεται ότι «οι Ισραηλινοί πολίτες, οι ίδιοι, δεν φέρουν μεν άμεσα ευθύνη των πράξεων των ηγεσίας τους» δικαιολογεί την βία εναντίον τους γιατί «αποτελεί διαμαρτυρία εναντίον ενός κράτους που διαπράττει γενοκτονία».
Η διαστρέβλωση αφορά τη «διαμαρτυρία». Ουδείς κατηγόρησε τους Έλληνες πολίτες που πραγματοποίησαν εκδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας (πάνω από 500 κατά Χρυσοχοΐδη) για τα γεγονότα της Γάζας. Κάποιοι μάλιστα συναισθηματικά ήταν μαζί τους, παρότι οι ίδιοι, ως εθισμένοι σε αυτό τον τρόπο δράσης, δεν είδαν στο οπτικό τους πεδίο τα βάσανα της Ουκρανίας. Και αυτό δικαίωμά τους!
Εκείνο που δεν δικαιούνται, και αυτό το ξεπερνάει η Νέα Αριστερά, είναι να εναποθέτουν την ευθύνη της κυβέρνησης Νετανιάχου σε κάθε Ισραηλινό πολίτη ή ακόμη χειρότερα, σε κάθε Εβραίο τουρίστα. Είναι η υλοποίηση της συλλογικής ευθύνης που θεωρητικοποίησε και καθιέρωσε επίσημα ο Χίτλερ ανοίγοντας φούρνους για ανθρώπινα θύματα, και ατύπως ο Στάλιν κατηγορώντας για προδοσία συλλογικά ολόκληρους λαούς (Τάταροι Κριμαίας, Τσετσένοι, Ινγκούσιοι κ.α.).
Παράλληλα κατά την περίοδο των μεγάλων εκκαθαρίσεων του «Πατερούλη», η κατηγορία του εχθρού του λαού οδηγούσε στην σύλληψη όλης της οικογένειάς του και αποστολή της στα γκουλάγκ.
Έκτοτε άλλαξαν οι καιροί. Τα τρομερά γεγονότα της δεκαετίας του ‘40 οδήγησαν σε εξανθρωπισμό της έννοιας του δικαίου. Η δίκη της Νυρεμβέργης αποφάσισε ότι η ποινή είναι ατομική, και δεν μπορεί να επιβληθεί συλλογική ευθύνη σε έθνος, κόμμα ή οργάνωση.
Και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, την οποία συχνά επικαλούνται οι «αλληλέγγυοι», απαγορεύει ρητά διάκριση λόγω καταγωγής ή ομαδικής ιδιότητας. Είναι το ευαγγέλιο των «Αλληλέγγυων», όπως και ο αντιρατσιστικός νόμος, όταν κανείς μιλήσει στα κοινωνικά δίκτυα γενικώς για παραβατικότητα των τσιγγάνων ή των μεταναστών στη χώρα μας).
Αυτά όμως ξεχνιούνται όταν πρόκειται για τους Ισραηλινούς τουρίστες ή για Έλληνες Εβραίους επιχειρηματίες, τους οποίους διάφορες «Μιλίτσιες», κυρίως αριστερής προέλευσης, αναλαμβάνουν να τιμωρήσουν για την όντως δυσανάλογη απάντηση της κυβέρνησης Νετανιάχου, στο έγκλημα της Χαμάς.
Λέμε κυρίως αριστερής προέλευσης, γιατί οι παραστρατιωτικές ομάδες της Χρυσής Αυγής έχουν λουφάξει ή αποσυντονιστεί, μετά τις περιπέτειες της μητρικής οργάνωσης.
Και εξηγούμε γιατί τους αναφέρουμε, καθώς υπάρχει αντίθετη εντύπωση: Πέραν της Αριστεράς, οι ακροδεξιοί και οι φασίστες είναι υπέρ των Παλαιστινίων και εναντίον του Ισραήλ. Αυτοί όχι με αριστερά κριτήρια αλλά από πρωτόγονο αντισημιτισμό.
Φυσικά, τα διεθνιστικά κριτήρια της Αριστεράς είναι μονομερή. Αγαπούσαν τους Εβραίους, αμύνονταν υπέρ αυτών, όταν αυτοί ήταν κατατρεγμένοι, διωκόμενοι, μαζικά θύματα σκληρών καθεστώτων, με απεχθές αποκορύφωμα τη Χιτλερική Γερμανία. Αφότου απέκτησαν κράτος πλέον έγιναν το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης που η Αριστερά μισεί.
Άλλαξε και το περιεχόμενο του αντισημιτισμού. Όπως σωστά αναφέρει ανακοίνωση του «ardin-rixi», ο σημερινός αντισημιτισμός δεν έχει καμιά σχέση με τον αντισημιτισμό του μεσοπολέμου.
«Δεν απευθύνεται στις καταστραμμένες λαϊκές τάξεις, αλλά εκπορεύεται από μερίδες των πνευματικών ελίτ, είναι «radicalsic». Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο αλλά πανευρωπαϊκό και βέβαια αμερικάνικο. Σαν σημείο αναφοράς του έχει τα ελίτ πανεπιστήμια, και στρώματα ευκατάστατα και μορφωμένα. Ενώ υποδαυλίζεται ανοιχτά από τον ευρωπαϊκό ισλαμισμό και την τουρκική προπαγάνδα».
Αυτό τον ελίτ αντισημιτισμό, εμποτισμένο από ισλαμική προπαγάνδα, υποδέχεται στη χώρα μας και υποστηρίζει ο χώρος των νέων ιδεολογικών εκφράσεων όπως οι «no borders», οι αλληλέγγυοι, οι αντικρατιστές κλπ (εξ ου και το ανεγκέφαλο μειράκιο της παρέας της Αμοργού η οποία διέλυσε το λαϊκό πανηγύρι, χαρακτήρισε φασίστα τον μουσικό που σε αντιδιαστολή με το «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» φώναξε «Λευτεριά στην Κύπρο μας»).
Αυτός ο αντισημιτισμός συνδέεται με τον αντιδυτικισμό. Εναντιώνεται στο Ισραήλ επειδή το θεωρεί αποικιοκρατικό κατασκεύασμα της Δύσης, εμβαλωμένο στην επικράτεια του αγνού ισλαμικού κόσμου.
