Η καταδίκη του Παύλου Πολάκη από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών αποτελεί, πέρα από απονομή Δικαιοσύνης, ένα θεσμικό ορόσημο: η επιθετικότητα, η λεκτική βιαιότητα και η διαρκής υπονόμευση του Κράτους Δικαίου δεν καλύπτονται επ’ άπειρον από τον μανδύα της πολιτικής ιδιότητας. Η δε σπουδή του να επικαλεστεί το Εφετείο ως δήθεν «καταφύγιο αποκατάστασης» της αδικίας, είναι νομικά αφελής.
Σύμφωνα με το άρθρο 502 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, το Εφετείο εξετάζει εκ νέου την υπόθεση επί της ουσίας. Όμως, η πραγματικότητα του δικαστηρίου δεν είναι θεωρητική. Δεν αλλάζει γνώμη επειδή ο καταδικασθείς τούς ειρωνεύτηκε με ανάρτηση στο φέισμπουκ.
Η εδραιωμένη νομολογιακή πρακτική ορίζει σαφώς ότι, προκειμένου να ανατραπεί μία καταδικαστική απόφαση σε δεύτερο βαθμό, απαιτείται είτε η ύπαρξη σοβαρών νομικών πλημμελειών είτε η προσκόμιση νέων, κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων και, μάλιστα συντριπτικών σε βαρύτητα.
Η δίκη δεν είναι talk show ούτε δημόσια αντιπαράθεση σε social media. Η μη εμφάνιση Πολάκη δεν είναι «πολιτική πράξη αντίστασης», αλλά προσβολή της έννοιας της υπεράσπισης, της δικονομικής τάξης και του ίδιου του δικαστικού συστήματος. Επέλεξε να αφήσει το δικαστήριο να τον καταδικάσει ερήμην, και στη συνέχεια, με την προσφιλή του τακτική της «αντισυστημικής λεβεντιάς», να εμφανιστεί ως θύμα. Όμως, η λεβεντιά προϋποθέτει θάρρος. Ούτε αυτό επέδειξε.
Οι συνεχείς αναβολές που ζήτησε, δήθεν για την εύρυθμη προετοιμασία της υπεράσπισής του, ήταν κυνικά εργαλεία φθοράς της διαδικασίας, όχι νόμιμης άμυνας. Δεν μπορούν να θεραπεύσουν ούτε το βάρος των στοιχείων ούτε την αμετροέπεια της στάσης του. Καμία αναβολή δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι διέσυρε πολίτες, δημοσίους υπαλλήλους, γιατρούς, πολιτικούς αντιπάλους και, όλα αυτά δημοσίως, με ύφος τραμπούκου και ύφος τσιφλικά.
Το Εφετείο δεν είναι πεδίο επαναδιαπραγμάτευσης της πραγματικότητας. Δεν είναι πολιτικό βήμα. Είναι δευτεροβάθμιος δικαιοδοτικός σχηματισμός με σαφές νομοθετικό πλαίσιο, δεν αλλάζει το ουσιώδες επειδή ενοχλεί τον καταδικασθέντα.
Αν ο Πολάκης επιθυμεί να μιλήσει, ας μιλήσει εντός των πλαισίων του νόμου, όχι με αναρτήσεις αυτοηρωοποίησης. Το Εφετείο δεν είναι πλυντήριο ούτε λειτουργεί με ψευτολεονταρισμούς. Είναι δεύτερη ευκαιρία για τους σοβαρούς, κι ο Πολάκης, ούτε σοβαρός υπήρξε, ούτε υπεύθυνος.
Εν κατακλείδι, η καταδίκη του Παύλου Πολάκη είναι ηθικά αναγκαία και νομικά εύλογη. Αν αυτός αδυνατεί να τη διαχειριστεί, δεν φταίει η Δικαιοσύνη. Φταίει ο ίδιος.
* H Μαίρη Αποστολίδη είναι νομικός
