Παγιδευμένη η Αριστερά στην φράση που αποδίδεται στον προπάτορα Μαρξ «η βία είναι η μαμή της Ιστορίας». Είναι η συνθηματολογική απόδοση της φράσης του: «Η βία είναι η μαμή κάθε παλιάς κοινωνίας που κυοφορεί μια καινούργια» (Το Κεφάλαιο).
Η φράση του φιλοσόφου και πολιτικού θεμελιωτή μιας νέας θεώρησης του κόσμου, ήταν διαπιστωτική για τον ρόλο της βίας στην ανατροπή των καθεστηκυιών τάξεων, και όχι προτρεπτική. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι μαζικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις στο διάβα της ιστορίας, ξεκινώντας από το Σπάρτακο, διαπερνώντας την αστική Γαλλική επανάσταση και φτάνοντας στις κομμουνιστικές επαναστάσεις ή πραξικοπήματα του 20ου αιώνα.
Μόνο που τη βία που γίνεται μαμή της ιστορίας, την φέρνει η ωρίμανση των συνθηκών στον ιστορικό χρόνο, όταν οι προλετάριοι «δεν έχουν να χάσουν τίποτα παρά μόνο τις αλυσίδες τους», για να προστρέξουμε πάλι στον Μαρξ (Κομμουνιστικό Μανιφέστο).
Φυσικά, στο δυτικό κόσμο όπου είχαμε την τύχη να γεννηθούμε, οι προλετάριοι έχουν να χάσουν πολύ περισσότερα από τις αλυσίδες τους. Το μικροαστικό τους διαμέρισμα φερ’ ειπείν, το μικρό ή μεσαίο αυτοκίνητο, τη διασκέδασή τους, τις διακοπές τους, και άλλα όσα συνθέτουν το ευνοημένο πλαίσιο ζωής τους. Πλαίσιο που απέχει έτη φωτός από τους προλετάριους του Μαρξ.
Εξ αυτού οι λαοί εκφράζονται διά των εκλογών, δεν έχουν καμία διάθεση να μετέλθουν τη βία ως πολιτική πρακτική και να ριψοκινδυνεύσουν τη ζωή τους, αφού έχουν να χάσουν πολύ περισσότερα από τις «αλυσίδες τους».
Βρίσκονται βέβαια κάποιοι θερμόαιμοι εραστές και εκφραστές της βίας, που φιλοδοξούν να αποτελέσουν την επαναστατική πρωτοπορία προκειμένου να παρακινήσουν τις μάζες σε επαναστατική δράση. Στο τέλος μένουν απελπιστικά μόνοι, καταφεύγοντας σε ατομική τρομοκρατία ως «επαναστατημένοι μικροαστοί».
Και ποια σχέση έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με όλα αυτά; Μόνο πλατωνική! Ο ίδιος ποτέ δεν χρησιμοποίησε πολιτική βία, αλλά αυτάρεσκα - και εκ του ασφαλούς - καμωνόταν τον υποστηρικτή της.
Αρκεί να θυμηθούμε τον Τσίπρα σε ανεπίσημη συζήτησή του στη Βουλή για το «τι κακό έχει μια μολότοφ» ή του πρώην βουλευτή Γιώργου Κυρίτση ότι δεν έχει δει κανέναν να χάνει τη ζωή του από μολότοφ. Η Μαρφίν του διέφυγε. Άλλωστε εκεί έφταιγαν τα αφεντικά, που δεν είχαν οδό διαφυγής των υπαλλήλων, όχι οι φονιάδες που τις έριξαν.
Ή να θυμηθούμε τον Πάνο Σκουρλέτη που όταν ανακαλύφθηκαν στειλιάρια, λοστοί, κράνη και δεκάδες μπουκάλια μπύρας που θα χρησίμευαν για κατασκευή μολότοφ στο υπόγειο του Οικονομικού Πανεπιστημίου, ο πρώην υπουργός έσπευσε να τα απενοχοποιήσει λέγοντας όλοι έχουμε τέτοια αντικείμενα στο σπίτι μας.
Και επίσης τις καταγγελίες του όλου ΣΥΡΙΖΑ περί βάρβαρης καταστολής κάθε φορά που δρούσαν τα ΜΑΤ. Εκτός από τη δική του κυβερνητική περίοδο βεβαίως, που τα ΜΑΤ ήταν στην υπηρεσία της Λαϊκής κυβέρνησης, χτυπώντας συνταξιούχους στο Σύνταγμα, ή ηλικιωμένους, γυναίκες και παιδιά στο Πισοδέρι, γιατί ήταν αντίθετοι στην υποχωρητική συμφωνία των Πρεσπών.
Να θυμηθούμε παράλληλα και τις 600 πορείες που οργάνωσαν οι συριζαϊκές οργανώσεις ανά την Ελλάδα, βαπτίζοντας το καπρίτσιο του Κουφοντίνα να εκτίσει ποινή στις φυλακές που ο ίδιος γούσταρε, ως ανθρώπινο δικαίωμα!
Φυσικά, το γεγονός ότι οι πορείες έγιναν εν μέσω πανδημίας όταν η Ελλάδα ήταν κλεισμένη έντρομη στο σπίτι της, δίνει το δικαίωμα της υποψίας ότι επιθυμούσαν διάδοση της ασθένειας, ώστε να εξισορροπήσουν το Μάτι (τα Τέμπη δεν είχαν υπάρξει ακόμη).
Κατά την αντιμνημονιακή περίοδο και πριν την ανάληψη της εξουσίας, δεν προέτρεπε ανοιχτά σε πράξεις βίας, αλλά και δεν καταδίκαζε τους προπηλακισμούς πολιτικών αντιπάλων, κλείνοντας το μάτι στους τραμπούκους. Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε «δίκαιη αγανάκτηση του λαού», όπως είχε δηλώσει ο Τσίπρας, απέναντι στους πολιτικούς που «κατέστρεψαν τη χώρα», καθότι «η λαϊκή οργή δεν μπορεί να φυλακιστεί»!
Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ παντρεύει τις… αγνές μολότοφ που δεν έχουν κάτι κακό «ανάλογα με τη μεριά που βρίσκεσαι (Τσίπρας), με την κουτοπονηριά της καταδίκης όταν διαπιστώνει ότι το κοινωνικό κλίμα έχει αντιστραφεί. Έτσι τώρα τις μολότοφ δεν τις πετούν οι αγανακτισμένοι αλλά κάποιοι προβοκάτορες, βαλτοί από την κυβέρνηση, προκειμένου να συκοφαντήσουν το λαϊκό κίνημα!
Ίδια παρελκυστική τακτική και για τα πρόσφατα επεισόδια στη Νομική. Η κυβέρνηση λέει «αντί να περιορίσει την εισερχόμενη στα ΑΕΙ εγκληματικότητα και να φροντίσουν να διαλευκανθεί η επίθεση στη Νομική Αθηνών, στοχοποιεί τους φοιτητές και τα δημόσια πανεπιστήμια ως κέντρα ανομίας. Μόνη της αγωνία η ενίσχυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων (από την πόλη έρχομαι…).
Πώς όμως θα αντιμετωπιστούν οι «Προβοκάτορικες ενέργειες για τη Δημόσια Παιδεία»; Ουδεμία πρόταση, αφού κάθε ενέργεια αντιμετώπισης θεωρείται αστυνομική καταστολή. Ίσως, με ένα γενναίο φοιτητικό κίνημα που θα έλεγε και ο υπουργός Γαβρόγλου.
ΥΓ: Και ενώ μας απασχολούσαν αυτά, ήρθε η είδηση ότι ο Σωκράτης Φάμελλος κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά κατά της «Ομάδας Αλήθειας», η οποία συνήθως αυτό που κάνει είναι να παραθέτει βιντεάκια με αντικρουόμενες δηλώσεις για το ίδιο θέμα από το ίδιο πολιτικό πρόσωπο. Από την πλευρά της η «Ομάδα Αλήθειας» καταθέτει μήνυση και αγωγή στον Φάμελλο.
Από πλευράς μας να σημειώσουμε ότι η υπόθεση της Ομάδας Αλήθειας ήρθε στο προσκήνιο την στιγμή που άρχισε να καταρρέει ο μύθος του ξυλολίου. Δεν υπονοούμε τίποτα, μπορεί να ήταν τυχαίο. Αλλά έχει ενδιαφέρον ο συγχρονισμός!
