Η Αριστερά έχει καταφέρει μεθοδικά και διαχρονικά να περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας πως είναι εκείνη που ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, μάχεται για την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων, επιζητά και εφαρμόζει Δικαιοσύνη παντού και εργάζεται για την παγκόσμια ειρήνη. Είναι, όπως διατείνεται, «είναι με τον άνθρωπο».
Αυτή η εικόνα, όμως, απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η Αριστερά διαθέτει τεράστια δύναμη πειθούς, που της επιτρέπει να κινητοποιεί κοινωνικές ομάδες, να υφαίνει αφηγήματα και να διαδίδει με ρομαντικό μανδύα ακόμη και τις πιο ανυπόστατες θέσεις της.
Όσο πρόχειρα κι αν είναι δομημένα τα παραμύθια της, καταφέρνουν να διαπερνούν τα φίλτρα της λογικής και να γίνονται ευρέως αποδεκτά. Κι όταν έρθει η ώρα της αποκάλυψης, όταν αποδειχθεί η ασυνέπεια και η παραπλάνηση, επικρατεί σιωπή. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Την ίδια ώρα η Δεξιά «φτύνει αίμα» για να κερδίσει ακροατήριο και βρίσκεται πάντα σε θέση απολογούμενου, απολογούμενη για πράξεις και παραλείψεις που συχνά δεν της αναλογούν.
Η Αριστερά, λοιπόν, έχει μεγάλη πείρα στην προπαγάνδα, ξέρει να διοχετεύει με ρομαντικό τρόπο κι ενίοτε με ανθρωπιστικό μανδύα την πληροφορία που θέλει να περάσει και εξυπηρετεί, ενώ η Δεξιά παρουσιάζεται αδέξια, απάνθρωπη, κυνική και η κακιά της ιστορίας. Υπάρχει, μήπως, κάποια διαφωνία στα παραπάνω; Δεν νομίζω!
Το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε έξαρση οι εχθροπραξίες στη Μέση Ανατολή ανάμεσα σε Ισραήλ και Ιράν, ως συνέχεια του πολέμου στη Γάζα. Οι αριστεροί σταθερά και δυνατά στο πλευρό του Ιράν και κάθε αντιπάλου που βάλλει κατά του Ισραήλ.
Μιλάνε για γενοκτονία της Γάζας, καλούν σε ανθρωπιστική βοήθεια, διοργανώνουν ανεπιτυχώς πορείες αλληλεγγύης προς τη Γάζα και φθάνουν μέχρι και σε επιθέσεις ισραηλινών πολιτών που επισκέπτονται τη χώρα μας. Η σημαία της Παλαιστίνης υψώνεται σε κάθε ευκαιρία και κοινωνικό γεγονός και συναυλίες διοργανώνονται υπέρ της.
Τα παραπάνω τελούνται υπό τη σημαία του παλαιστινιακού δικαίου και της δήθεν υπεράσπισης των καταπιεσμένων. Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή υποβαθμίζουν την υπόθεση των Τεμπών – η προηγούμενη σημαία της Αριστεράς –, και τα περί «Δεν έχω οξυγόνο» έχουν αντικατασταθεί από το «Free Palestine».
Κι ενώ η Αριστερά, όπως προαναφέρθηκε, μάχεται για την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνη, τρία και πλέον χρόνια δεν καταδίκασε ούτε μια φορά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Εκεί, «είναι με τον άνθρωπο»! Όπως δεν ψέλλισε λέξη για την τραγωδία στο Μάτι, στη Μάνδρα.
Γίνεται αντιληπτό πως η Αριστερά έχει φωνή και κινητοποιεί κόσμο και εργαλειοποιεί καταστάσεις και υποθέσεις μόνο όταν έχει οποιοδήποτε μικροπολιτικό όφελος και έχει δοθεί γραμμή από το κέντρο λήψης αποφάσεων. Οτιδήποτε δεν τη συμφέρει, απλά «είναι με τον άνθρωπο»…
*Ο Στρατής Κοκκινέλλης είναι φιλόλογος - δημοσιογράφος
