Τουλάχιστον το πανελλήνιο καθησύχασε. Ο κ. Τσίπρας διαβεβαίωσε από τη Θεσσαλονίκη ότι είναι έτοιμος να κυβερνήσει… από χθες! Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν διπλάσια αποδοχή της κυβέρνησης και του Μητσοτάκη στην καταλληλότητα πρωθυπουργίας, αλλά σημασία έχουν τα… «ποιοτικά στοιχεία» των δημοσκοπήσεων, όπως είπε!
Θα μπορούσε κανείς να αντιμετωπίσει με συμπάθεια ένα κόμμα που από τα αζήτητα του 3%, την εποχή που βαριανάσαινε μεταξύ κοινοβουλευτικής φθοράς και αφθαρσίας βρέθηκε (και κυριολεκτικά) στα learjet της τη εξουσίας.
Θα μπορούσε εφόσον είχε επιδείξει αναστοχασμό και διάθεση αυτοκριτικής, αν όχι μεταμέλειας. Όμως εξακολουθεί να δείχνει αδικαιολόγητη οίηση, λες και τα – τουλάχιστον – 100 δις χαμένα από την εθνική οικονομία, το τρίτο μνημόνιο με τον αφελληνισμό τραπεζών τις οποίες τώρα επικρίνει γιατί δεν χρηματοδοτούν την οικονομία, τα μακρόχρονα πλεονάσματα, η αύξηση του ΦΠΑ στη εστίαση και τόσα άλλα , ήταν έργο κάποιου άλλου, όχι της δικής του κυβέρνησης.
Το βασικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν το έχουν κατανοήσει, είναι η απουσία μιας γενναίας συγνώμης προκειμένου να δομήσουν μια νέα σχέση εμπιστοσύνης με το κοινωνικό σύνολο ( όχι ότι μια συγγνώμη θα έπειθε τους πολλούς, θεατρική θα ήταν, αλλά τουλάχιστον θα έσωζε τα προσχήματα ώστε να δικαιούνται «δια να ομιλούν», όπως ιδιοτύπως έλεγε κάποιος σε άλλες εποχές).
Είναι δυσχερές να περιορίσεις σε ένα σημείωμα μια συνέντευξη τεσσάρων ωρών χθες (και θα πρέπει να επανεξετασθεί αυτή η εθιμική συνήθεια που ξεκίνησε επί Αντρέα και ξεχείλωσε οικτρά).
Η πλέον απρόσμενη απάντησή του πάντως ήταν ότι δεν πρόλαβαν να κάνουν όσα δεν έκαναν, γιατί είχαν σκοπό να τα κάνουν τη... δεύτερη τετραετία. Οπερ ο ΣΥΡΙΖΑ στην αυταρέσκειά του (ότι είναι αριστερά και ο λαός είναι μαζί του νομοτελειακά), δεν είχε ώσμωση των λαϊκών διαθέσεων.
Ηταν πεπεισμένοι ότι είχαν και δεύτερη τετραετία! Τους το φώναζαν οι δημοσκοπήσεις ότι τελειώνουν, αλλά κατά την πάγια τακτική της αριστερής στρουθοκαμήλου, τις θεωρούσαν κατασκευασμένες από τα Μήντια της διαπλοκής. Δεν κατάλαβαν καν πόσο απεχθείς είχαν γίνει, ότι εκείνη η κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων που «έγειρε» το αποτέλεσμα, δεν ψήφισε τόσο υπέρ Μητσοτάκη, όσο ψήφισε εναντίον τους. Να φύγουν αυτοί! Ούτε ακόμη έχουν καταλάβει την εικόνα τους στον λαό…
Αν από ξεχειλωμένο πλαίσιο της συνέντευξης (όχι εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως ήταν τιμή τους που το υπέστησαν), περιοριζόμασταν στα ελληνοτουρκικά π.χ., η στήλη δεν μπορεί να έχει εικόνα που θα καταλήξει η παρούσα κυβέρνηση. Αλλά να παρουσιάζεται τώρα εθνοπατριώτης ο διεθνής Τσίπρας, δημιουργεί αισθήματα απαξίωσης του ιδίου. Προσπαθεί να αντιστρέψει τα δεδομένα, να παρουσιάζει το άσπρο μαύρο. Μόνο που τα ξεροκέφαλα γεγονότα επιμένουν.
Είναι δυνατό να επαίρεται π.χ. και να θεωρεί εποικοδομητική την εδώ ανερμάτιστη πρόσκληση που έκανε στον Ερντογάν (μετά από 65 χρόνια, από το 1952 του Τζελάλ Μπαγιάρ), όταν όλος ο λαός είδε και άκουσε τον Ερντογάν να χρησιμοποιεί ελληνικό βήμα και να θέτει θέμα αναθεώρησης της Λοζάνης, και μάλιστα στο πλέον εμβληματικό σημείο της ελληνικής δημοκρατίας; Μέσα στο προεδρικό Μέγαρο, με τον Ελληνα πρόεδρο μαζεμένο στη γωνιά του καναπέ, να προσπαθεί να ψελλίσει τις ελληνικές θέσεις. Και είναι δυνατόν τέτοιο φιάσκο να το παρουσιάζει ως επιτυχία; Όπως παρουσιάζει επίσης ως επιτυχία την διακοπή των διερευνητικών επαφών του 2016, που έδωσε την ευκαιρία στον Ερντογάν να παρουσιαστεί ως… ριγμένος, και του επέτρεψε να παρουσιαστεί στη διεθνή σκηνή urbi et orbi, ως αυτός ο συναινετικός και η Ελλάδα ως αδιάλλακτη;
Μήπως επίσης νιώθει την υποχρέωση να ενημερώσει - όχι το λαό , δεν λέγονται όλα σε κοινή ακρόαση - αλλά τον νυν Πρωθυπουργό, τι συζήτησε κατ’ ιδίαν επί δίωρο με τον Ερντογάν στο «Ακ Σεράι» τον Φεβρουάριο του 2019 στην Αγκυρα; Και μετά ας κατηγορήσει τον Μητσοτάκη για τις διερευνητικές επαφές, στον οποίο καταλόγισε: «να πάμε στο δικαστήριο, αλλά όχι να τα δώσουν όλα πριν πάμε στο δικαστήριο».
Παράλληλα υποστήριξε ότι «υπάρχει παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων» καθώς «έγιναν έρευνες» του Oruc Reis στην περιοχή που «εμείς θωρούμε ότι ανήκει στη ελληνική υφαλοκρηπίδα». Μα αφού θεωρούμε - και έχουμε δίκιο να τη θεωρούμε - αλλά η περιοχή δεν έχει οριοθετηθεί, πως υπήρξε παραβίαση;
Είναι διαφορετικό να κατηγορούμε την Τουρκία ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο γιατί προσπάθησε να κάνει έρευνα σε μη οριοθετημένη περιοχή, και εντελώς άλλο να ισχυρίζεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην Πρωθυπουργός, εντελώς ανυπόστατα, ότι υπήρξε παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων!
Απλούστατα. Ο Τσίπρας γνωρίζει πως οι διαφορές στις έννοιες «εθνική κυριαρχία» και «κυριαρχικά δικαιώματα» της χώρας δεν είναι γνωστές στη μεγάλη μάζα – και δικαίως. Ακούγονται ως ταυτόσημες, και συνεγείρουν το εθνικό θυμικό. Ο πολίτης νιώθει η ηττημένος ακούγοντας ότι επιτρέψαμε παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εξ αυτού ο πρώην Πρωθυπουργός κερδοσκοπεί ψηφοθηρικά επί των εθνικών θεμάτων, επί των οποίων ο λαός δεν έχει (και δεν έχει λόγο να έχει) γνώση των αποχροσών εννοιών. Αυτός ο αριστερός διεθνιστής!
Τέλος για τα «κοστολογημένα» οικονομικά μέτρα που πρότεινε από τη ΔΕΘ, παρέλκει η ενασχόληση. Έχει φροντίσει ο ίδιος να τα απαξιώσει. Κοστολογημένο χαρακτήριζε και το περιβόητο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης το 2014 που θα απελευθέρωνε τον λαό από την σκλαβιά των μνημονίων! Τι χρείαν έχει άλλων μαρτυριών και μαρτύρων;
