Του Γιάννη Σιδέρη
Η κυβέρνηση επιθετικά προβαίνει σε μια εκστρατεία «συνεννόησης και όχι συναίνεσης», στα μεγάλα εθνικά θέματα όπως το ασφαλιστικό, όπως συχνά διατείνεται το Μαξίμου και με δηλώσεις της η κυβερνητική εκπρόσωπος. Κατακεραυνώνουν δε τα κόμματα της αντιπολίτευσης για την άρνησή τους –που μάλλον δεν είναι σθενεστέρα εκείνης που έδειχνε ο ΣΥΡΙΖΑΑ ως αντιπολίτευση.
Η στάση αυτή της κυβέρνησης έχει στοιχεία υποκρισίας, καθώς ναι μεν το ασφαλιστικό είναι εθνικό θέμα, αλλά η εθνική ευαισθησία της κυβέρνησης δεν μπορεί να περιορίζεται και να εξαντλείται σε ένα θέμα, επειδή το έχει ανάγκη για την δική της επιβίωση.
Η εθνική συνεννόηση θα έπρεπε να ανοίξει σε ένα καλειδοσκόπιο μειζόνων θεμάτων για τη χώρα, με προεξάρχον αυτό της εξωτερικής πολιτικής.
Η συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα στο Παγκόσμιο Φόρουμ του Νταβός στις 21-22 Ιανουαρίου και π.χ. η συνομιλία του με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πρωτίστως και τους Μανουέλ Βάλς και Μαρκ Ρούτε, Μάριο Ντράγκι, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, θα αποτελέσουν κομβικό σημείο ως προς το θέση του για την συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, αλλά και για το προσφυγικό.
Εκ παραλλήλου ο έλληνας πρωθυπουργός θα έχει συνάντηση με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Μπάιντεν για το Κυπριακό, ενώ συνάντηση θα έχει και με τον κύπριο πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη, και τον Αχμέτ Νταβούτογλου.
Αυτή είναι η ατζέντα. Επί της ουσίας υπάρχει πλήρης συσκότιση για τις θέσεις της ελληνικής πλευράς, σε ένα καυτό εθνικό θέμα, στο οποίο θα έπρεπε να υπάρχει διακομματική συνεννόηση.
Αλλά φευ! Το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) δεν έχει συγκροτηθεί καν σε σώμα, αν και έχουν περάσει τέσσερις μήνες από τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, ενώ ο σχετικός νόμος προβλέπει την σύγκλησή του εντός τριάντα ημερών!
Παρελθόν
Η υπόθεση αυτή έχει παρελθόν και παρασκήνιο. Υπενθυμίζεται ότι κατά την διάρκεια της συζήτησης στη βουλή επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης ο επικεφαλής της Χρυσής Αυγής είχε αποκαλύψει ότι είχε λάβει επιστολή από τον ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιά με την οποία ζητούσε ιδέες και προτάσεις για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Είχαν προκληθεί θυελλώδεις αντιδράσεις από την αντιπολίτευση για την ανάδειξη των νεοναζί ως εθνικών συνομιλητών. Ο κ. Κοτζιάς για να δικαιολογηθεί αντέλεξε ότι είχε ζητήσει ιδέες από τα κόμματα σε συνεδρίαση του ΕΣΕΠ και δεν είχαν ανταποκριθεί και ότι δεν θα ξανακαλούσε τους νεοναζί στο ΕΣΕΠ, επειδή ο Μιχαλολιάκος αποκάλυψε απόρρητο έγγραφο!.
Ωστόσο η θέση αυτή δεν αντιστοιχεί με τα γεγονότα. Ο κ. Κοτζιάς θα μπορούσε να συγκαλέσει το ΕΣΕΠ και να θέσει τα ζητήματα αυτά, αλλά δεν το έπραξε προκαλώντας έντονα ερωτηματικά.
Ο νόμος για το ΕΣΕΠ ορίζει ρητά ότι «μέσα σε ένα μήνα από την ημερομηνία σύγκλησης της βουλής, ο Υπουργός Εξωτερικών ζητεί από τα κόμματα να μεριμνήσουν για τον ορισμό των μελών», ενώ τα κόμματα οφείλουν να ορίσουν τους εκπροσώπους τους εντός 20 ημερών από την παραλαβή του σχετικού εγγράφου του ΥΠΕΞ.
Παρεμπιπτόντως, η στάση του κ. Κοτζιά έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και στον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Του καταλογίζουν ότι είναι ο μόνος υπουργός Εξωτερικών που καλεί την Χρυσή Αυγή στο υπουργείο Εξωτερικών επικαλούμενος την προσήλωσή του στους Θεσμούς ( Σημειώνεται πως ούτε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ούτε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος την είχαν στο ΕΣΕΠ, ενώ ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν την έχει καλέσει ποτέ στο προεδρικό Μέγαρο - ούτε στις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών ή στις διερευνητικές εκλογές πριν από τις εκλογές).
Πάντως το θέμα της θεσμικής προσήλωσης που επικαλείται ο Κοτζιάς, είναι επιλεκτικό, γιατί δεν δείχνει την ίδια ευαισθησία στην παραβίαση του νόμου, της μη σύγκλισης δηλ του ΕΣΕΠ - άλλωστε υπάρχει και η άρνηση της Χρυσής Αυγής στην αποδοχή των λειτουργιών της Δημοκρατίας όπως έδειξε και η αποκάλυψη της επιστολής Κοτζιά.
Σε κάθε περίπτωση ο πρωθυπουργός μεταβαίνει για μείζονα εθνικά θέματα στο Νταβός, ως προς τα κόμματα τηρεί «σιγή ασυρμάτου», αλλά η κυβέρνηση επιμένει να επιμερίζει κραυγαλέα την εθνική συνεννόηση μόνο στο ασφαλιστικό. Κουτοπόνηρα φυσικά, για να απεκδυθεί μέρος του πολιτικού κόστους και να το μεταφορτώσει στην αντιπολίτευση.
