Του Τάσου Ευαγγελίου
Από σήμερα ξεκινά η διαχείριση της επόμενης ημέρας για τον Αλέξη Τσίπρα που ήδη έχει κηρύξει μια έστω και παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας ο διχαστικός λόγος και η πόλωση θα είναι κυρίαρχα στοιχεία σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μειωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η διαφορά μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας.
Η επιλογή νέου γραμματέα στο κόμμα και οι διαρροές περί ανασχηματισμού δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σχέδιο που στόχο έχει να δημιουργηθούν εικόνες και εντυπώσεις, σύμφωνα με τις οποίες ο Αλέξης Τσίπρας προχωρά σε ένα νέο ξεκίνημα, μετά την ημερολογιακή λήξη του 3ου μνημονίου που, ο ίδιος και ο συγκυβερνήτης του Πάνος Καμμένος, έφεραν στη χώρα το 2015.
Επί της ουσίας όμως δεν πρόκειται να προσφέρουν τίποτα. Ούτε η επιλογή νέου γραμματέα, ούτε ο ανασχηματισμός.
Πρέπει κάποιος να απαντήσει κάποια βασικά ερωτήματα. Ποιον ενδιαφέρει το πρόσωπο που θα αναλάβει γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ; Τα 30.000 μέλη του, άντε 40.000, τα περισσότερα εκ των οποίων αποτελούν τη βάση του παλαιού 4% που εκπροσωπούσε πριν τα μνημόνιο το σημερινό κυβερνών κόμμα; Αν υπολογίσει κάποιος τις διαρροές που εμφανίζονταν στις προ των θερινών διακοπών δημοσκοπήσεις ακόμη και αυτά, όχι όλα ή τα περισσότερα αλλά αρκετά, έχουν αρχίσει να κοιτούν προς άλλες... κατευθύνσεις.
Τι θα αλλάξει δηλαδή αν στη θέση του Παναγιώτη Ρήγα πάει ο Παναγιώτης Σκουρλέτης; Θα υπάρξει συσπείρωση; Θα εγγραφούν νέα μέλη την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται σε αποδρομή και το καράβι δεν οδεύει στην Ιθάκη αλλά σε άλλες φουρτουνιασμένες θάλασσες;
Το μόνο ενδιαφέρον είναι το παρασκήνιο. Αν υπάρχει. Διότι κανείς δεν αποκλείει το ενδεχόμενο όλο αυτό να έχει στηθεί με βάση την προσπάθεια του Μαξίμου να διαμορφώσει μια άλλη ατζέντα. Έστω και για λίγο. Διότι αν ο Αλέξης Τσίπρας σύρεται από τους 53+ τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Νίκο Βούτση στην επιλογή προσώπου τότε μάλλον η διαχείριση της ήττας δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση αλλά και τον ίδιο προσωπικά.
Όμως και ο ανασχηματισμός τι μπορεί να σημάνει και για ποιον; Πόσες ημέρες θα κρατήσει και αυτό το θαύμα; Τι θα αλλάξει αν φύγει ο Σκουρλέτης και τη θέση του πάρει η Όλγα Γεροβασίλη; Αν ο Παναγιώτης Ρήγας γίνει υφυπουργός γιατί κάπου πρέπει να... σταθμεύσει μέχρι τις εκλογές;
Ακόμη και στην περίπτωση που στην κυβέρνηση μπει ο Γιάννης Ραγκούσης ή η Κατερίνα Παπακώστα ή ακόμη και ο Παμπούκης (ο συγγραφέας της συμφωνίας των Πρεσπών) με την Μαριλιζα Ξενογιαννακοπούλου τι ακριβώς θα συμβεί; Τι θα σηματοδοτήσουν και για ποιόν αυτές οι αλλαγές; Και πόσο θα μπορεί να στηριχθεί η άποψη περί ανοίγματος στο κέντρο; Τα sms που θα σταλούν ποιος θα μπορεί να τα υποστηρίξει;
Το χειρότερο από όλα είναι ότι οι αλλαγές δημιουργούν προβλήματα αντί να λύνουν οποιοδήποτε
Για παράδειγμα με τον ανασχηματισμό θα είναι περισσότεροι, όπως πάντα, οι δυσαρεστημένοι από τους ικανοποιημένους. Αν μπουν και... ξένα σώματα τότε η δυσαρέσκεια ίσως γίνει και οργή.
Στο κόμμα τώρα οι λεγόμενοι πραιτοριανοί – προεδρικοί δεν θα δημιουργήσουν πρόβλημα στην επιλογή Σκουρλέτη. Θα περιμένουν όμως στη γωνία. Οπότε τα προβλήματα συνεχίζονται. Πολύ δε περισσότερο όταν θα πρέπει να δείξει έργο και να ανατάξει κάτι που επί της ουσίας δεν υπάρχει, εκτός αν κάποιοι θεωρούν κόμμα τα... τρόλς του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποφασίσει να διαχειριστεί την επερχόμενη ήττα. Να τρέξει και να προλάβει σε όσο χρόνο μένει να μειώσει έστω και λίγο τη διαφορά. Θα τα δώσει όλα όπως δίνει και το κόμμα στον Σκουρλέτη για να μη δει μπροστά του λευκά ψηφοδέλτια. Η εποχή που ανάγκαζε τους συνέδρους και τα μέλη της πολιτικής του επιτροπής να ξαναψηφίζουν τις προτάσεις του μέχρι να πουν ναι έχει περάσει. Και είναι μόνο 44 ετών.
