Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Ορισμένοι τον επέκριναν για τους χαμηλούς τόνους έναντι της τουρκικής προκλητικότητας. Κάποιοι άλλοι τάχθηκαν υπέρ των σκληρών δηλώσεων και της απότομης κλιμάκωσης στην ένταση μεταξύ των δύο χωρών, ως απάντηση στις καθημερινές “τοξικές” δημόσιες παρεμβάσεις του Τούρκου προέδρου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αμέσως μετά το τέτ α τετ που είχε με τον Ταγίπ Ερντογάν στο Λονδίνο επέμεινε στην τακτική της ήπιας προσέγγισης με παράλληλη ενίσχυση των διεθνών συμμαχιών της χώρας. Ένας δρόμος που προφανώς και δεν ήταν ο πλέον “επικοινωνιακός” και δεν ευνοούσε τα πολλά και μεγάλα λόγια.
Μετά από σχεδόν 30 μέρες λοιπόν από εκείνη την συνάντηση στην βρετανική πρωτεύουσα στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, η ελληνική κυβέρνηση απαντά στην τουρκική προκλητικότητα μέσα από την ενεργειακή σκακιέρα, με αιχμή του δόρατος το πλέγμα των διεθνών συμμαχιών.
Η υπογραφή του ΕastMed έναν μήνα μετά από την συνάντηση στο Λονδίνο δίνει την καλύτερη απάντηση , όπως εκτιμά το Μέγαρο Μαξίμου, στην τουρκική πόλωση. Μία απάντηση που μόνο τυχαία δεν είναι δεδομένης και της ευρύτερης συγκυρίας.
Πρόκειται, όπως θεωρούν στο κυβερνητικό στρατόπεδο, για την πιο “δυνατή” κίνηση στο πόκερ που παίζεται την τελευταία περίοδο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, κίνηση όμως που διαθέτει ουσία και δεν αποσκοπεί στην λαϊκή κατανάλωση.
Η υπογραφή και μάλιστα μία μέρα μετά από την Πρωτοχρονιά στο Μέγαρο Μαξίμου της συμφωνίας για τον αγωγό έρχεται ως συνέχεια σειράς διπλωματικών επιλογών της ελληνικής πλευράς που ως στόχο είχαν από την μία την διεθνή απομόνωση της Τουρκίας και από την άλλη την αποστολή των σωστών μηνυμάτων στην γειτονική χώρα.
Μεταξύ αυτών των κινήσεων ήταν :
- Η αποστολή δύο επιστολών προς τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και την Προεδρεύουσα του Συμβουλίου Ασφαλείας όπου αναπτύχθηκαν οι ελληνικές θέσεις, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας.
- Η ενσωμάτωση στο κείμενο συμπερασμάτων της συνόδου κορυφής της ΕΕ στα μέσα Δεκεμβρίου τριών βασικών αιτημάτων της Ελλάδας: Πρώτον, της ομόθυμης καταδίκης της τουρκικής προκλητικότητας. Δεύτερον, της ρητής αναγνώρισης από όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι είναι άκυρη η «συμφωνία» μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας και τρίτον της πλήρους στήριξης Ελλάδας και Κύπρου.
- Η συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ρώμη , όπου συζητήθηκε ο αγωγός EastMed με τον Ιταλό πρωθυπουργό Κόντε, σε μία περίοδο που λίγο πολύ το συγκεκριμένο έργο είχε ξεχαστεί.
- Η ενίσχυση της ελληνογαλλικής συμμαχίας με διαδοχικές επαφές του κ.Μητσοτάκη με τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν.
- Ο διπλωματικός μαραθώνιος του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στην Μέση Ανατολή , με αποκορύφωμα την χθεσινή συνάντηση στην Λιβύη.
Θα πρέπει πάντως να σημειώσουμε όλο αυτό το πολύπλοκο σκηνικό, μία πολύ κρίσιμη παράμετρο: Ο Ελληνας πρωθυπουργός θα πάει στην Ουάσιγκτον για την σημαντική συνάντηση με τον Ντόναλντ Τράμπ στις 7 Ιανουαρίου έχοντας στις βαλίτσες του υπογεγραμμένη την συμφωνία για τον αγωγό. Κίνηση που ενδεχομένως να αφήσει το αποτύπωμα της στις μελλοντικές εξελίξεις...
