Του Γιάννη Σιδέρη
Ενώ ο χρόνος συρρικνώνεται δραματικά, απομένοντας μόνο 21 μέρες ως το καθοριστικό Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, αν θα θέλαμε να αποκρυσταλλώσουμε σε μία φράση την κυβερνητική στρατηγική του παρόντος, θα την αποδίδαμε με τη φράση... θα τους ταράξουμε στη διαπραγμάτευση!
Είναι χαρακτηριστική, για το πνεύμα που επικρατεί στο Μαξίμου αυτή τη στιγμή, η συζήτησή μας με συνομιλητή του πρωθυπουργού:
«Δεν τελειώνουν όλα για την αξιολόγηση στις 20 Φεβρουαρίου. Υπάρχει… ζωή και μετά. Οι Μάρτιος και Απρίλιος, μπορεί να είναι παραγωγικοί μήνες. Τουλάχιστον ως τέλη Απριλίου είναι ασφαλής ο χρόνος, καθώς οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας είναι αργότερα. Πιστεύουμε πάντως ότι μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου όλοι θα βάλουν νερό στο κρασί τους και θα κλείσει η αξιολόγηση. Αν περάσουμε τον Απρίλη και δεν έχει κλείσει, τότε όλα είναι ανοιχτά. Ακόμη και οι εκλογές, που τόσο σας αρέσουν»! (σ.σ. Τον Μάρτιο έχει εκλογές η Ολλανδία και υπάρχει κίνδυνος να έρθει πρώτος ο ακροδεξιός Wilders που δεν θέλει η χώρα του να συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα…)
Τα ανωτέρω είναι συμπύκνωση της συζήτησης, από την οποία αποκομίσαμε την αίσθηση ότι αυτή τη στιγμή το Μαξίμου δεν έχει αποφασίσει τελικά, και κανένα σενάριο από όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, δεν προέχει, έναντι των άλλων.
Όχι ότι δεν υπάρχουν τα σενάρια. Απλώς αυτά είναι κάποιες εισηγήσεις του κυβερνητικού επιτελείου, σε συνδυασμό και με δημοσιογραφικές εκτιμήσεις, για τις δυνατότητες που έχει η κυβέρνηση, να ελιχθεί, για να περισώσει (και να περισωθεί η ίδια, από) τη φθορά των πραγμάτων. Κοντολογίς, βρισκόμαστε στο βλέποντας και κάνοντας...
Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση δείχνει σαν, καλού κακού, να προετοιμάζεται για εκλογές. Το Σαββατοκύριακο, κλιμάκια υπουργών όργωσαν την επαρχία, προκειμένου να «μεταλαμπαδεύσουν» στον αποδεκατισμένο κομματικό στρατό και τους λιγοστούς πλέον αυτόπτες ακροατές, τον κομματικό ενθουσιασμό για τις… απαράμιλλες επιτυχίες των δύο χρόνων διακυβέρνησης.
Γκροτέσκο σκηνικό
Εν τω μεταξύ, το σκηνικό εξακολουθεί να έχει στοιχεία μόνιμης παραδοξότητας.
Ο πρωθυπουργός από την αποδυναμωμένη Σύνοδο της Λισαβόνας (των Μεσογειακών χωρών), δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι «το μήνυμα της συνόδου απομονώνει όσους έχουν είτε παράλογες απαιτήσεις ή επιδιώξεις που στο τέλος - στο βάθος - θα έλεγα, ότι μπορεί να αποβλέπουν και σε διαιρέσεις και σε διασπάσεις» (άρα μια τυπική ανακοίνωση της Συνόδου της Λισαβόνας, απομόνωσε… τη Γερμανία!).
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος, στο «Έθνος» διετύπωσε τη βεβαιότητά του ότι «πολιτική συμφωνία θα υπάρξει, διότι έχει καταστεί σαφές πως η συντριπτική πλειοψηφία των δανειστών κι εταίρων μας στη Ευρώπη δεν επιθυμεί την τεχνητή αναζωπύρωση της ελληνικής κρίσης» (άρα πάλι πιστεύουμε στο διαχρονικό, ότι θα υποχωρήσουν για να μη τους τα κάνουμε μαντάρα με το πρόβλημά μας - όπως τότε που θα φοβούνταν το Grexit).
Στο ίδιο πνεύμα ο Αλ. Φλαμπουράρης δήλωσε ότι «οι θεσμοί είναι υποχρεωμένοι να βρουν μία συναινετική λύση για να μην διαλυθεί η Ευρωζώνη», ενώ ξεσήκωσε θύελλα δηλώνοντας στον Σκάι ότι «η καθημερινότητα των πολιτών βελτιώθηκε, τώρα πια δεν βλέπεις ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό»! Υποστήριξε δε, ότι η κυβέρνηση δέχτηκε τον κόφτη γιατί η πολιτική της, ακόμη και σε αυτά τα ασφυκτικά πλαίσια, «πετυχαίνει θαύματα». Το πιο προωθημένο ήταν η εμψυχωτική διαβεβαίωση ότι «έρχεται ανάπτυξη που τα τρίβουμε τα μάτια μας» (και να έχεις την καλή πρόθεση να τον πιστέψεις, θυμάσαι ότι πέρυσι τέτοιο καιρό στο Νταβός, ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει για το 2016, η Ελλάδα θα έχει τέτοια ανάπτυξη που θα εκπλήξει)!
Πάντως δεν έχουν μάθει ακόμη! Ο Χρήστος Σπίρτζης δηλώνει ότι μέσα από την αντίθεση Ε.Ε. - ΔΝΤ μπορούν να προκύψουν θετικές εξελίξεις για την Ελλάδα και την Ευρώπη (προφανώς δεν έχει διαβάσει ότι η κυβέρνησή του έχει υπογράψει πως το τρίτο μνημόνιο είναι συνυφασμένο με την παρουσία του ΔΝΤ, και η αποχώρησή του σημαίνει κατάρρευση της συμφωνίας και εκκίνηση συνομιλιών για το 4ο).
Τέλος ο πανταχού παρών στα social media Δ. Παπαδημούλης ζητά… «εθνικό μέτωπο» κατά της νομοθέτησης μέτρων που θα αφορούν το 2019 (ζητά δηλαδή από τους τρισκατάρατους προδότες, γερμανοτσολιάδες, να βρεθούν στο ίδιο μετερίζι και να αντισταθούν, όλοι μαζί ενωμένοι, εναντίον μέτρων που η κωλυσιεργία του ΣΥΡΙΖΑ - όπως αποτυπώνει και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής - κατέστησε απαιτητά)!
Η κούραση της Κ.Ο.
Το πρόβλημα στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένο, κάποια κρίσιμη μειοψηφία βουλευτών δεν αντέχει να ψηφίσει άλλα μέτρα, και εξ αυτού αρχίζουν μεταξύ τους να αναρωτιούνται μήπως είναι προτιμότερες οι εκλογές. Τον προβληματισμό αυτό, διετύπωσε δημοσίως και ο ευρωβουλευτής Στ. Κούλογλου, λέγοντας μεταξύ άλλων, «είναι καλύτερα να κάνεις εκλογές έχοντας μια σημαντική μερίδα του κόσμου μαζί σου, παρά να τις κάνεις μετά από μερικούς μήνες τελείως φθαρμένος».
Στην κυβέρνηση καθησυχάζουν τους βουλευτές, δηλώνοντας ότι δεν θα ψηφίσουν κανένα μέτρο, αλλά ας κρατήσουμε και την αρχική συζήτηση που παραθέσαμε «όλοι θα βάλουν νερό στο κρασί τους»...
