Του Παναγιώτη Καρκατσούλη*
Οι μετατάξεις ήρθαν, ακόμη μια φορά, στο προσκήνιο με τις ανεκδιήγητες ιστορίες των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ που δέχθηκαν να γελοιοποιηθούν παρά να αρνηθούν το δέλεαρ του πελατειασμού.
Έδειξαν με τα λόγια και τα έργα τους ότι το βαθύ πελατειακό κράτος που, στην παρούσα χρονική συγκυρία το υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι πανταχού παρόν, ακμαίο και καθόλου «κουρασμένο» μετά από μια δεκαετία μνημονίων. Η αλήθεια είναι ότι όσοι επιχείρησαν να τα βάλουν μαζί του ηττήθηκαν κατά κράτος.
Μετά από κάποιες αψιμαχίες των δανειστών με τους πελατοκράτες, η άτακτη υποχώρηση των δανειστών έδειξε ότι το ελληνικό «τέρας» δεν πτοείται με μνημονιακούς στόχους και μέτρα. Τρεις ήταν οι στόχοι που είχαν θέσει οι δανειστές σε σχέση με το πελατειακό κράτος. Οι δύο πρώτοι που αφορούσαν την μείωση του πληθυσμού στο δημόσιο και την περικοπή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων επιτεύχθηκαν απολύτως.Ήταν, προφανώς, εντελώς αδιάφοροι για το «τέρας». Τα μέτρα λιτότητας δεν μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του πελατειακού κράτους. Μπορεί να συνεχίσει να κάνει τα ίδια με λιγότερους και φτωχότερους υπαλλήλους.
Μπορεί, σημειακά, να βελτιώθηκαν κάποιες δημόσιες οργανώσεις (π,χ. ΑΑΔΕ) αλλά αυτό δεν νοείται και δεν είναι μεταρρύθμιση.
Ένα τρίτο πακέτο που ήρθε με το μνημόνιο Τσίπρα και περιελάμβανε κάποιες σποραδικές και ασύντακτες μεταρρυθμίσεις, μεταξύ των οποίων και την κινητικότητα, απέτυχε οικτρά (καθ' ομολογία και των ίδιων των δανειστών στην τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής).
Αντί να δημιουργηθεί μια ολοκληρωμένη πολιτική, δημιουργήθηκε μια ηλεκτρονική πλατφόρμα στην οποία καταχωρούνται οι κενές θέσεις και οι διαθέσιμοι ανθρώπινοι πόροι που μπορούν να τις καλύψουν. Μόνο που το θέμα της διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού στην Ελλάδα δεν ήταν ούτε είναι τεχνικό. Το ποιος θα πάει σε ποια θέση θα πρέπει να αποφασίζεται με βάση τις πραγματικές ανάγκες κι όχι με το εύρος του βολέματος που θέλει η όποια κ. Τασία για την κόρη της. Αλλά, ακόμη κι αυτό, το ανάπηρο σύστημα κινητικότητας υπέστη εξαιρέσεις- 32 εν συνόλω- με κάποιες υπηρεσίες να αυτο-εξαιρούνται από το σύστημα και κάποιες άλλες που δεν έχουν καν οργανισμό να μπαίνουν. Εν ολίγοις, επικρατεί του «κουτρούλη», κατά το κοινώς λεγόμενο κι αυτό επαυξάνει τον ρόλο του ενδιάμεσου πολιτικού παράγοντα που «σπρώχνει» τον πελάτη του.
Η κινητικότητα, επί ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσε ένα από τα προπύργια του αριστερού πελατειασμού. Έχοντας αναβαθμιστεί ως ρουσφέτι ασχολούνται, πλέον, οι ίδιοι οι υπουργοί με τα σχετικά αιτήματα. Ο κ. Γαβρόγλου για να μην περιοριστούμε μόνο στην κ. Χριστοδουλοπούλου, μετέταξε εν μέσω Σαββατοκύριακου 77 καθηγητές από τα σχολεία στα γραφεία προκειμένου να μην «ταλαιπωρούνται».
Εάν, λοιπόν, δεν υπάρξει μια Ανεξάρτητη Αρχή για το σύνολο των δράσεων που συνθέτουν την πολιτική διοίκησης του ανθρώπινου δυναμικού, δεν θα υπάρξει ανάσχεση των ρουσφετιών, του κομματισμού και της αναξιοκρατίας.
Η μέχρι σήμερα εμπειρία από την ύπαρξη και λειτουργία του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ) είναι θετική καθώς έχει, ως ένα βαθμό, αναχαιτίσει τις πελατειακές πιέσεις κατά την πρόσληψη προσωπικού. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνεται από το Κίνημα Αλλαγής η διεύρυνση της αποστολής του στο σύνολο της διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού (εκτίμηση αναγκών, περιγράμματα θέσεων, πρόσληψη, κινητικότητα, έξοδος). Το νέο ΑΣΕΠ θα έχει την ευθύνη και θα είναι η μοναδικά αρμόδια Αρχή που θα λογοδοτεί έναντι της Βουλής και όχι της Κυβέρνησης σε ετήσια βάση. Αυτή η Αρχή θα αναλάβει και το σύνολο των εκτελεστικών καθηκόντων στο πλαίσιο της δικαιοδοσίας της, αντικαθιστώντας, κατά το μέτρο αυτό, το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, το οποίο θα περιοριστεί στην εκπόνηση και παρακολούθηση της στρατηγικής για το ανθρώπινο δυναμικό και, βεβαίως, για την προετοιμασία και την παρακολούθηση της εφαρμογής των ρυθμιστικών παρεμβάσεων που θα απαιτούνται.
Ως αποτελέσματα μιας τέτοιας μεταρρύθμισης αναμένονται η ενίσχυση της αξιοκρατίας και της αποδοτικότητας στην κατανομή του ανθρώπινου δυναμικού. Επίσης, η βελτίωση των τεχνικών διοίκησης του ανθρώπινου δυναμικού και της παραγωγικότητας της δημόσιας διοίκησης ου μην αλλά και η καλλιέργεια εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτικών προσώπων, διοικητικών στελεχών και πολιτών.
Προεχόντως, όμως, η δρομολόγησή της προϋποθέτει μια κυβέρνηση που, έργοις, θα αποτάσσεται το πελατειακό κράτος και το ρουσφέτι.
*Ο κ. Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι υποψήφιος στην Α' Αθήνας με το Κίνημα Αλλαγής.
