Προ ημερών ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν εκπλήρωσε την προεκλογική του υπόσχεση προς το αρμενικό λόμπι αναγνωρίζοντας επισήμως τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Πέραν της ηθικής δικαίωσης για τα θύματα, η κίνηση αυτή φανερώνει τη νέα φιλοσοφία της κυβέρνησης Μπάιντεν απέναντι στο καθεστώς Ερντογάν.
Οι ήδη τεταμένες σχέσεις ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και την Άγκυρα υποβαθμίζονται από στρατηγικές σε τακτικές, εν ολίγοις οι σχέσεις μεταξύ των δυο κατ' όνομα συμμάχων θα χαρακτηρίζονται από σχέση συναλλαγής, η οποία οφείλεται σε δυο παράγοντες.
Πρώτον, η διοίκηση Μπάιντεν έχει ορίσει ως υπ' αριθμόν πρώτη προτεραιότητα της εξωτερικής της πολιτικής την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.
Οπότε η Ουάσινγκτον δεν ανέχεται πλέον αναρχικούς ηγέτες και δικτάτορες όπως ο Ερντογάν.
Δεύτερον, μετά από παρά πολλά χρόνια οι ΗΠΑ χρειάζονται λιγότερο την Τουρκία, από ότι η Τουρκία τις ΗΠΑ, κάτι που δεν οφείλεται μόνο στις ατυχείς επιλογές του Ερντογάν (πχ συνεργασία με Κίνα και Ρωσία) αλλά και στον αναδυόμενο Άξονα Σταθερότητας, στον οποίο συμμετέχει η Ελλάδα, η Γαλλία, το Ισραήλ και άλλα κράτη.
Ο άξονας αυτός υποκαθιστά το ειδικό βάρος της Τουρκίας και πλέον στην Ουάσινγκτον αναρωτιούνται αν η Ελλάδα θα αποτελεί το νέο «frontline state» στη θέση της.
Εν ολίγοις, το νέο καθεστώς που διαμορφώνεται ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία σημαίνει ότι οι δυο πλευρές θα συνεργάζονται ανάλογα με τα συμφέροντα τους, ενώ η Ουάσινγκτον δεν θα διστάζει να υιοθετεί κυρώσεις κατά της Άγκυρας, όταν η τελευταία παραβιάζει τα συμφέροντα της βορειοατλαντικής συμμαχίας.
Οι σχέσεις των δυο κρατών θα δοκιμαστούν ακόμα περισσότερο όταν εξεταστεί η υπόθεση Halkbank και όταν συζητηθεί το ζήτημα του Συριακού Κουρδιστάν.
Άρα τα χειρότερα στις σχέσεις τους μάλλον έρχονται; Ο χρόνος θα δείξει!
*Ο Δρ. Σπύρος Πλακούδας είναι Επίκουρος Καθηγητής Εθνικής Ασφάλειας στο Rabdan Academy και Αντιπρόεδρος του Κέντρου Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων (ΚΕΔΙΣΑ)
