Έζησα μικρός την ημέρα της αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Μαθητής της τρίτης γυμνασίου. Ήταν μεσημέρι της 24ης Ιουλίου του 1974. Είχαμε γυρίσει άρον - άρον από τις καλοκαιρινές διακοπές λόγω της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο και της γενικής επιστράτευσης. Τα πράγματα έδειχναν ότι κάθε μέρα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Όμως μια είδηση που άρχισε να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα συντάραξε το ύποπτα ήσυχο μεσημέρι. «Έπεσε η χούντα. Έρχεται ο Καραμανλής».
Η είδηση αυτή, απροσδιόριστο από που ξεκίνησε άρχισε να κυκλοφορεί παντού. Στα καφενεία, στις πλατείες, στους δρόμους, ακόμη και στα μπαλκόνια των κεντρικών και απόκεντρων συνοικιών της Αθήνας.
Ο απλός κόσμος άρχισε να βγαίνει στους δρόμους και να προσπαθεί να επιβεβαιώσει την είδηση αυτή.
«Έρχεται, έρχεται». Και ξαφνικά τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους άρχισαν να κορνάρουν όλα μαζί. Σε κάποια από αυτά υπήρχαν και ελληνικές σημαίες.
Ο κόσμος άρχισε να κατευθύνεται λίγο πιο συντεταγμένα προς το κέντρο της Αθήνας. Η είδηση της πτώσης της χούντας άριε να επιβεβαιώνεται από τις έκτακτες εκδόσεις των εφημερίδων αλλά και από το μποτιλιάρισμα στην παραλιακή και στη Βουλιαγμένης, απόγευμα πια, από την ξαφνική συγκέντρωση Ελλήνων δημοσιογράφων και ξένων ανταποκριτών στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.
«Έπεσε η χούντα. Έχουμε Δημοκρατία. Έρχεται ο Καραμανλής να σχηματίσει κυβέρνηση και πάμε για εκλογές». Φράσεις που εκείνη τη στιγμή δύσκολο να συνειδητοποιήσεις. «Έχουμε Δημοκρατία».
Τα συναισθήματα έντονα. Πολύς κόσμος δάκρυσε όταν αντίκρισε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να κατεβαίνει από το αεροπλάνο και να αναγγέλλει την πτώση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στη χώρα. Οι κάμερες ελληνικών και ξένων τηλεοπτικών καναλιών κάλυπταν λεπτό προς λεπτό τη μεγάλη άφιξη.
Ο κόσμος άρχισε να ξεσπά αυθόρμητα. Και η συνέχεια γνωστή και καταγεγραμμένη σε φωτογραφίες και βίντεο της εποχής, με ανθρώπους αγκαλιασμένους, επάνω σε αυτοκίνητα να πανηγυρίζουν στο Σύνταγμα, την Ομόνοια και σε άλλα σημεία της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων.
Ενστάσεις
Αυτό γιορτάζουμε στις 24 Ιουλίου, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας μετά από 7 χρόνια δικτατορίας και «γύψου». Όσο και κάποιοι να διαφωνούν ή να αντιδρούν με τη δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο, η οποία θεσμοθετήθηκε από τότε και γιορτάζεται κάθε χρόνο, η επέτειος αυτή πρέπει να γιορτάζεται. Για να μην την ξεχάσουμε κάποια στιγμή. Όπως δεν θέλουμε να ξεχάσουμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, της Νομικής και άλλες αντιστασιακές δράσεις που συνέβαλαν στη φθορά του δικτατορικού καθεστώτος.
Οι περισσότερες αντιδράσεις και τα “καρφιά” τόσο από μερίδα του πολιτικού κόσμου όσο και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τη δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο εδράζονται στις καταστροφικές πυρκαγιές.
Το επιχείρημα «τι εορτάζουμε όταν καίγεται ξανά όλη η χώρα» είναι τουλάχιστον ατυχές. Τιμούμε τη Δημοκρατία γι΄ αυτό γιορτάζουμε. Στέλνουμε ένα μήνυμα διεθνώς, ότι η Δημοκρατία θα κυριαρχήσει και δεν εκβιάζεται από εχθρούς της, είτε εσωτερικούς είτε εξωτερικούς. Όσο για τις πυρκαγιές, τόσο οι δυνάμεις πυρόσβεσης όσο και η πολιτική προστασία κάνουν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να προστατεύσουν το ύψιστο αγαθό της ανθρώπινης ζωής αλλά και τις περιουσίες των συμπολιτών μας.
Τώρα σε ό,τι αφορά τις πυρκαγιές όσοι εξίστανται μάλλον θα πρέπει να αναζητήσουν αλλού μια λογική εξήγηση. Για το θέμα αυτό άλλωστε, έχει τοποθετηθεί και ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη επίσκεψη του στην Πεντέλη και η εισαγγελία που έχει διατάξει έρευνα για Πεντέλη και Μέγαρα.
Σε ό,τι αφορά το άλλο επιχείρημα, αυτό της ακρίβειας, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ούτε οι ανατιμήσεις και ο πληθωρισμός δεν είναι σοβαροί λόγοι να μην μνημονεύουμε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα. Μάλιστα, το επιχείρημα αυτό μπορεί να θεωρηθεί και ύποπτο, καθώς πάνω σε αυτό πατάνε οι περισσότερες ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις που έχουν υιοθετήσει τον λαϊκισμό ως μέσο άσκησης πολιτικής και κινούνται σε μονοπάτια που οδηγούν στα άκρα.
Αφήνω για το τέλος το ατυχές, κατά την άποψη μου, περιστατικό του προσκεκλημένου που εμφανίστηκε στο Προεδρικό Μέγαρο με σαγιονάρες και βερμούδα, φανερά επηρεασμένος από το σύνδρομο «be cool» άλλων δεκαετιών και λιγότερο από τον καύσωνα, ξεσηκώνοντας διαμαρτυρίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το μόνο που έχω να πώ είναι ότι κάποιος, ο οποιοσδήποτε, προσερχόμενος σε ένα τέτοιο γεγονός θα πρέπει αφ΄ενός να σέβεται τον εαυτό του και αφ΄ετέρου την ίδια τη Δημοκρατία, το πρόσωπο της Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και τους εκλεγμένους αντιπροσώπους της.
