Αφορμή για τη σημερινή παρέμβαση αποτελεί ένα σύνηθες γεγονός σε ελληνικό πανεπιστήμιο, η ορθή, αλλά τυπική, παρέμβαση της υπουργού παιδείας προς την Εισαγγελία Εφετών Κρήτης και η αναβολή της εφαρμογής ενός νόμου για την προστασία των Ελληνικών Πανεπιστημίων από τις κακόβουλες ομάδες, που καθημερινά καταλύουν τη Δημοκρατία.
Προ ημερών, μία ομάδα φοιτητών και εξω-πανεπιστημιακών ατόμων εισέβαλε στο γραφείο του καθηγητή Γιώργου Καρυστινού, κοσμήτορα της Σχολής ΗΜΜΥ του Πολυτεχνείου Κρήτης, και τον κράτησε όμηρο επί τετράωρο απαιτώντας να υπογράψει δήλωση μετανοίας επειδή εκείνος τηρεί μία παράδοση απαγόρευσης αφισοκόλλησης εντός των χώρων του Ιδρύματος. Η υπουργός παιδείας παρενέβη ζητώντας από τον Εισαγγελέα να διερευνήσει τυχόν αξιόποινες πράξεις και από τον πρύτανη σχετική ενημέρωση καθώς και τις ενέργειες στις οποίες προέβη η διοίκηση για την αντιμετώπιση του συμβάντος και την αναζήτηση τυχόν ευθυνών από τους υπαιτίους.
Ήταν μία ορθή πράξη εκ μέρους της υπουργού. Όμως, αυτό δεν αρκεί, όσο η κυβέρνηση αφήνει ανυπεράσπιστες τις πανεπιστημιακές κοινότητες από βανδάλους και φασιστοειδή αυτού του τύπου, που εμποδίζουν την ορθή λειτουργία των πανεπιστημίων. Στις 17 Φεβρουαρίου 2021 ψηφίστηκε ο νόμος 4777/2021 από το Κοινοβούλιο, ο οποίος εισήγαγε την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και τις Ομάδες Προστασίας των Πανεπιστημίων (Πανεπιστημιακή Αστυνομία). Η ΕΒΕ εφαρμόστηκε με επιτυχία, μη επιτρέποντας την εισαγωγή στα πανεπιστήμια υποψηφίων με βαθμολογίες 2/20 και 5/20. Όμως, για την υλοποίηση της προστασίας των πανεπιστημίων από τις ομάδες των φασιστοειδών (κάθε απόχρωσης) η κυβέρνηση φαίνεται να διστάζει, προσφέροντας βήμα στην Αριστερά, που συνεχίζει ακάθεκτη τη διάλυση των πανεπιστημίων.
Οι αιτίες, για τις οποίες το ελληνικό πανεπιστήμιο στερείται ελευθερίας είναι πολύ απλές και γνωστές εδώ και χρόνια. Ας θυμηθούμε αυτά, που είπε ο Νίκος Φίλης τον Φεβρουάριο 2021 σε μια στιγμή επαναστατικού οίστρου: «Τα πανεπιστήμια είναι φυτώρια πολιτικοποίησης των νέων προς τα αριστερά». Κάποιος άλλος σύντροφός του πήγε ακόμη πιο μακριά, λέγοντας «Ένας μήνας κατάληψης και συνελεύσεων δύναται να έχει μεγαλύτερη αξία από ένα μήνα μαθημάτων, διότι εκεί ένας ενήλικος άνθρωπος γνωρίζει τη δημοκρατία και πολιτικοποιείται. Είμαι σίγουρος επίσης πως το να συμπεριληφθεί, το πως οι καταλήψεις και οι συνελεύσεις δρούνε σε μια δημοκρατία, στα προγράμματα σπουδών θα παρήγαγε πολίτες οι οποίοι γνωρίζουν πως έχουν δικαιώματα, ελευθερίες και υποχρεώσεις καθώς και πως μπορούν να υπερασπιστούν τα τελευταία».
Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν επιθυμούν να αγγίξουν το πρόβλημα. Διότι θεωρούν τα πανεπιστήμια εκκολαπτήρια κομματικών στελεχών της Αριστεράς (κοινοβουλευτικής και μη). Το φυτώριο μάλιστα εντοπίζεται στους κύκλους εκείνων των φοιτητών, που αδυνατούν, λόγω έλλειψης βασικών γνώσεων, να παρακολουθήσουν τον κύκλο μαθημάτων, απογοητεύονται και μετατρέπονται σε θηράματα των θηρευτών κομματικών στελεχών. Το όπλο τους δεν είναι άλλο από την άσκηση τρομοκρατίας προς όλους εκείνους, που τολμούν να στηρίξουν θέσεις αντίθετες αυτών που εκπορεύονται από τον Περισσό, την Κουμουνδούρου και τα Εξάρχεια. Και όσο το πανεπιστήμιο παραμένει στα χέρια αυτών των ομάδων, οι καθηγητές και πρυτάνεις παραμένουν – στη μεγάλη πλειονότητα - τρομοκρατημένοι και συμβιβασμένοι. Και η κατάσταση θα επιδεινώνεται και όλοι εκείνοι οι νέοι, ερευνητικά ενεργοί και καταξιωμένοι, που μπορούν να βρουν καλλίτερες συνθήκες εργασίας και ελευθερίας του λόγου, θα μετακομίζουν στην αλλοδαπή.
Δε θα κουραστώ να επαναλαμβάνω ότι, βάσει του άρθρου 16 του Συντάγματος, τα Πανεπιστήμια είναι αυτοδιοικούμενα, αλλά όχι αυτόνομα. Διοικούνται δεν από εκλεγμένα όργανα, βάσει των νόμων που νομοθετεί η Βουλή των Ελλήνων. Εξ άλλου, βάσει και της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας 29/2019, η φύλαξη όλης της Επικράτειας και, κατά συνέπεια, και των πανεπιστημίων είναι αναπόσπαστη αρμοδιότητα του Κράτους. Η κυβέρνηση, επομένως, είναι υποχρεωμένη να σεβαστεί έναν νόμο, που η ίδια συνέταξε, εισηγήθηκε στη Βουλή των Ελλήνων και η Κ.Ο. του κυβερνώντος κόμματος ψήφισε ομόφωνα.
Τέλος, η μεταρρύθμιση στα πανεπιστήμια θα έχει ολοκληρωθεί, όταν επανέλθει ένας βελτιωμένος νόμος 4009/2011, προκειμένου τα Συμβούλια Ιδρυμάτων να έχουν την αρμοδιότητα ελέγχου των μονοπρόσωπων οργάνων, που αδυνατούν να ασκήσουν τα καθήκοντά τους. Και βέβαια, όταν κλείσουν όλα εκείνα τα τμήματα, τα οποία δεν έχουν λόγο ύπαρξης (εκτός από το να συντηρούν τεχνηέντως μικρές κοινωνικές ομάδες) και όταν γίνει συνείδηση σε όλους ότι η Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση είναι απαραίτητη για τη λειτουργία της κοινωνίας.
