Του Γιάννη Μαγκριώτη
Το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ήταν και έκτακτο και τακτικό, το ενδέκατο.
Είχε συνέδρους και από το 10ο του ΠΑΣΟΚ το 2015 και από το πρώτο του ΚΙ.ΝΑΛ το 2018, και όχι μόνο.
Θύμιζε την «Βουλή των Λαζάρων», με την οποία κυβέρνησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος από το 1917 μέχρι το 1920, αφού ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος τον είχε οδηγήσει δύο φορές σε παραίτηση και σε διάλυση της Βουλής, τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1915, αρνούμενος να συνταχθεί με την Αντάντ στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο κατά της Γερμανίας, οδηγώντας την χώρα στον εθνικό διχασμό.
Με την οριακά συνταγματικά επανασύσταση της Βουλής του Μαΐου του 1915 μετά την εκθρόνιση του Κωσταντίνου από τους συμμάχους και την κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης της Θεσσαλονίκης το 1917 και διαδοχικές παρατάσεις της θητείας της, ο Ελευθέριος Βενιζέλος δημιούργησε την Ελλάδα των «Δυο Ηπείρων και των πέντε Θαλασσών», με την συνθήκη των Σεβρών τον Αύγουστο του 1920.
Χάνοντας, για τους γνωστούς λόγους, τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, φθάσαμε στην καταστροφή του 1922.
Τώρα τι σχέση έχουν αυτά με τις κομματικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ, δεν ξέρω, αλλά να έτσι το σκέφτηκα παρακολουθώντας τις ομιλίες των ηγετικών παραγόντων στο «Συνέδριο των Λαζάρων».
Κοιτώντας πιο σοβαρά τα πράγματα, πιστεύω, ότι η ηγεσία και όσοι νιώθουν ηγετικοί παράγοντες, θα πρέπει να λύνουν πιο απλά τα αυτονόητα, όπως αυτά που άλλαξαν στο καταστατικό του ΠΑΣΟΚ λόγω των υποχρεώσεών του προς τις τράπεζες, και να μην απαξιώνουν ακόμη πιο πολύ τον κομματικό μας χώρο.
Το ΚΙΝΑΛ με την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα πρέπει να βρουν μια αξιοπρεπή «Τελική λύση» για τα δάνεια τους, διαφορετικά το πολιτικό σύστημα θα αυτοϋπονομεύεται καθημερινά και αυτό είναι κακό για την χώρα.
*Τη συνέχεια του άρθρου μπορείτε να τη διαβάσετε στο Metarithmisi.gr
