Γιάνης Βαρουφάκης: Να απομονώσουμε το Ισλαμικό Κράτος

Γιάνης Βαρουφάκης: Να απομονώσουμε το Ισλαμικό Κράτος

Σε συνέντευξή του στο Middle East Eye (middleeasteye.net), ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, Γιάνης Βαρουφάκης, εκφράζει την άποψή του για την οικονομία του πολέμου, της τρομοκρατίας και για το προσφυγικό ζήτημα.

Αν και σπάνιο γεγονός, ο Γ. Βαρουφάκης έπλεξε το εγκώμιο της A. Merkel καθώς η καγκελάριος της Γερμανίας αποφάσισε να επιτρέψει την είσοδο στη χώρα της σε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία. Δήλωσε όμως πως «η Ευρώπη έχει χάσει την ικανότητά της να αντιμετωπίζει με λογικό τρόπο κάποια κοινά προβλήματα» σε σχέση με το προσφυγικό. Η Merkel έχει κάνει όσα κανείς άλλο ηγέτης για τους πρόσφυγες. Ο κ. Βαρουφάκης όμως προειδοποίησε πως οι πολιτικές τάξεις της Γερμανίας και ορισμένα τμήματα της γερμανικής κοινωνίας, γυρίζουν την πλάτη στην καγκελάριο ακριβώς γι' αυτό το λόγο.

Προειδοποίησε επίσης πως από τις πρόσφατες επιθέσεις στο Παρίσι επωφελήθηκαν οι εταιρείες άμυνας και ασφάλειας, αλλά και άνθρωποι «με τρομερά σχέδια» που πλέον θα «εκμεταλλευτούν τον πόνο, τη θλίψη αλλά και την οργή του κόσμου, ώστε να προωθήσουν τα σχέδιά τους που καμία σχέση δεν έχουν με τη ασφάλεια», για την ακρίβεια την θέτουν σε κίνδυνο.

Ο ίδιος εκτιμά ότι οι επιθέσεις του ΙΚ στο Παρίσι θα τροφοδοτήσουν την ισλαμοφοβία, η οποία αποτελεί και το «μεγαλύτερο δώρο» για την τρομοκρατική ομάδα αλλά και τους «εξτρεμιστές ανά τον κόσμο».

Αλληλεγγύη μεταξύ των αδύναμων

Ο κ. Βαρουφάκης αντιπαρέβαλε τη στάση που έχει κρατήσει η Ελλάδα απέναντι στους χιλιάδες πρόσφυγες που καταφτάνουν καθημερινά στα σύνορά της και τη στάση της Βρετανίας όπου μερικές εκατοντάδες πρόσφυγες έχουν προκαλέσει «ηθικό πανικό». "Γιατί να σηκώνουν το βάρος των προσφύγων οι φτωχές χώρες και όχι οι πλούσιες;" διερωτάται. Και παραφράζοντας τα λόγια του Μπ. Μπρεχτ απ' την «Όπερα της Πεντάρας», δηλώνει πως «αν είσαι ζητιάνος και θέλεις να βγάλεις λεφτά, δε θα πας σε πλούσια γειτονιά αλλά σε φτωχή. Αλληλεγγύη μεταξύ των αδύναμων».

Ποιες είναι οι αιτίες της κρίσης;

«Κάθε φορά που εμείς από τη Δύση επεμβαίνουμε απερίσκεπτα, προωθούμε κάποια δικτατορία… ή όταν εισβάλουμε κάπου, προσποιούμαστε πως κάνουμε κάτι για τα κακώς κείμενα κάποιας προηγούμενης επέμβασης και τότε, απλώς κάνουμε κάτι κακό …χειρότερο». Ο πόλεμος στη Συρία αποτελεί έξοχο παράδειγμα και «άμεση συνέπεια του δυτικού ιμπεριαλισμού» σχολιάζει, προσθέτοντας πως το θέμα της προσφυγικής κρίσης είναι «ο τροχός που έχει γυρίσει».

Συνθήκη Σένγκεν

Με δεδομένο πως αμέσως μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι, τα μέλη της ΕΕ συμφώνησαν να εντείνουν τους ελέγχους των ταξιδιωτών στα σύνορα της Σένγκεν, ο Γ. Βαρουφάκης σημείωσε πως η Βρετανία και οι ΗΠΑ δεν ανήκουν στη Σένγκεν κι όμως και οι δύο χώρες έχουν υπάρξει θύματα μεγάλων τρομοκρατικών επιθέσεων, παρά τα αυξημένα μέτρα ασφάλειας και τους αυστηρούς ελέγχους των συνόρων. «Όταν υψώνουμε τείχη και ορίζουμε σύνορα, ουσιαστικά δημιουργούμε μεγαλύτερες διαιρέσεις, κυρίαρχα ανάμεσα στους λαούς και σε καλούς ανθρώπους που βρίσκονται απ' την άλλη πλευρά του φράχτη», λέει.

Επιθέσεις στο Παρίσι

Η πρώτη αντίδραση του Βαρουφάκη στις επιθέσεις αφορά στην ασφάλεια των φίλων και συγγενών του. Αμέσως μετά, «έκανε την εμφάνισή της η απελπισία», καθώς οι επιθέσεις του ΙΚ στο Παρίσι θα τροφοδοτήσουν την ισλαμοφοβία, η οποία αποτελεί και το «μεγαλύτερο δώρο» για την τρομοκρατική ομάδα αλλά και τους «εξτρεμιστές ανά τον κόσμο».

«Έχουμε ξαναβρεθεί σ' αυτό το σημείο: Οι «καλοί άνθρωποι» της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής θα πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουν ένα ακόμα κύμα παραλογισμού και μισανθρωπισμού».

Ποιος επωφελείται από την τρομοκρατία;

Πρώτα απ' όλους η βιομηχανία της άμυνας και της ασφάλειας, απαντά ο Γ. Βαρουφάκης. «Υπάρχουν περιθώρια για μεγάλα κέρδη κάθε φορά που σκάει μια βόμβα. Οι μετοχές των εταιρειών που παράγουν εξοπλισμό ασφαλείας φτάνουν στον ουρανό».

Δεύτερο, αλλά πιο σημαντικό, είναι πως υπάρχουν άνθρωποι με «τρομερά σχέδια που τώρα βρίσκουν ευκαιρία να «εκμεταλλευτούν τον πόνο, τη θλίψη αλλά και την οργή του κόσμου, ώστε να προωθήσουν τα σχέδιά τους που καμία σχέση δεν έχουν με τη ασφάλεια», για την ακρίβεια την παραβιάζουν και τη θέτουν σε κίνδυνο.

Μόνη λύση να απομονώσουμε το Ισλαμικό Κράτος

Οι ΗΠΑ προσπαθούν μάταια επί μήνες να βομβαρδίσουν το ΙΚ και αποτελεί «κοινό μυστικό» πως οι ΗΠΑ έχουν ξεμείνει από στρατιωτικούς στόχους, σχολιάζει ο Γ. Βαρουφάκης. Ο Γάλλος Πρόεδρος Francois Hollande «έπρεπε να δείξει πως αντιδρά με κάποιο τρόπο αλλά δεν ήξεραν τι έκαναν», λέει.

«Αφού, λοιπόν, οι βομβαρδισμοί δεν φέρνουν αποτέλεσμα, τι λύσεις υπάρχουν; Η μόνη λύση είναι να απομονώσουμε το Ισλαμικό Κράτος». Ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε αυτό είναι να «αντιμετωπίσουμε τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα που τους στηρίζουν».

Διακήρυξη πολέμου

Οι διακηρύξεις πολέμου ως απάντηση στις επιθέσεις του Παρισιού αποτελούν «μια λύση του 19ου έως τα μέσα του 20ου αιώνα σε πρόβλημα του 21ου αιώνα. Στη σύγχρονη εποχή «δεν υπάρχουν χαρακώματα».

Η Δύση δεν πρέπει «να επιστρέψει στον φόβο να κατακτήσει τα πάντα. Ο φόβος δεν είναι καλός οδηγός για έναν καλό πολιτικό σχεδιασμό – είτε πρόκειται για το εσωτερικό είτε για το εξωτερικό».

Υπάρχουν καλά στον πόλεμο;

Ο καπιταλισμός συνοπτικά, είναι ένα σύστημα στο οποίο «παράγονται περισσότερα αγαθά απ' αυτά που μπορούν να καταναλώσουν οι μάζες». Αυτή η υπερπαροχή ή υποκατανάλωση «αυξάνει την ανάγκη να μεγαλώσουν οι δαπάνες». Ο Βαρουφάκης προτιμάει αυτό το πλεόνασμα να αυξηθεί παρέχοντας καλύτερη υγεία και παιδεία. Είναι όμως πολύ πιο εύκολο να πείσεις μια συντηρητική Βουλή να «ρίξει μερικές ακόμα βόμβες» στη φωτιά.

Άνοδος της ακροδεξιάς

Ο συνδυασμός μιας παγκόσμιας οικονομικής αναταραχής μαζί με ένα κύκλο πολέμου – τρομοκρατίας – και της χειρότερης προσφυγικής κρίσης από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου – προσφέρει πρόσφορο έδαφος ώστε ακροδεξιές δυνάμεις «να αναδυθούν απ' τα συντρίμμια του παρελθόντος».

Ο Γ. Βαρουφάκης κατηγορεί την αδυναμία των φιλελεύθερων δημοκρατικών και της Αριστεράς να αποδεχτούν πως η «καπιταλιστική κρίση» αποτελεί δομικό στοιχείο που τροφοδοτεί τη «μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό και το ναζισμό». Πρόκειται για ένα ιστορικό ζήτημα που κάνει την επανεμφάνισή του και «θα συνεχίσει να υπάρχει όσο εμείς συνεχίζουμε να αποτυγχάνουμε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο», σχολιάζει.