Του Ανδρέα Τσιλογιάννη*
Βρισκόμαστε μερικές μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες των ευρωεκλογών της Κυριακής 26 Μαΐου 2019.
Ως ευρωπαίοι πολίτες καλούμαστε να συμμετάσχουμε στις πιο δύσκολες εκλογές της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πρόοδος, συντήρηση και δυστυχώς ακροδεξιό παραλήρημα τα διακυβευμένα, ανάλογα το πρίσμα της οπτικής πλευράς του ευρωπαίου ψηφοφόρου.
Όμως υπάρχει και μια κοινή συνισταμένη όπου πάνω σε αυτή συγκλίνουν οι διαφορετικές απόψεις.
Η οικονομία δεν είναι αρκετή ώστε να κρατήσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ενωμένη, που πρέπει να κρατηθεί εξαιτίας της ανόδου του ακροδεξιού φρονήματος.
Στα μέρη μας η Χρυσή Αυγή, στη Γαλλία η φασιστική ακροδεξιά της Λεπέν, στη Γερμανία η ακροδεξιά εναλλακτική Afd, στην Ιταλία η αποσχιστική Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, αλλά και σε χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης
Αρχικά θα συμφωνήσουμε πως υπάρχει πάλι πείνα για μια ανάπτυξη στην ευρωπαϊκή επικράτεια έπειτα από μια διαρκή λιτότητα.
Από εδώ και στο εξής θα πρέπει οι πολιτικές της Ε.Ε. να σχεδιάζονται με καλύτερες λύσεις για το μέλλον με στόχο την ευμάρεια και ευημερία των πολιτών της ένωσης.
Έχουμε αναρωτηθεί τι θα μπορούσε να συμβεί αν η Ευρώπη Ένωση καταστραφεί, βλέπε Βrexit ή και το Grexit που τελικά αποφεύχθηκε, ή συνεχιστεί η άνοδος της ακροδεξιάς σε χώρες ηγέτιδες της Ένωσης;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτω από τα μάτια μας, είναι ουσιαστικά μια οικονομική -χρηματοοικονομική κατασκευή, αποτέλεσμα μιας επιλογής, της ενιαίας Ευρώπης και όχι μιας ιστορικής αναγκαιότητας.
Οι πληγές της κοσμικής εχθρότητας μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών ήταν πολύ πρόσφατες για να φτάσουν αμέσως στο στόχο της πολιτικής ένωσης.
Το ευρώ ήταν ο τελευταίος λόγος που τέθηκε πριν από την παγκόσμια κρίση.
Ένα πείραμα σπάνιο επιχειρήθηκε στην ανθρώπινη ιστορία το οποίο λειτούργησε τουλάχιστον για μια δεκαετία.
Στη συνέχεια ήρθε η Παγκόσμια Κρίση και στην Ευρώπη η αποκαλούμενη κρίση του Δημόσιου Χρέους.
Και όλα άλλαξαν.
Η ευρωπαϊκή κρίση μεταμορφώθηκε σε μια κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ των χωρών του Βορρά και στις χώρες του Νότου.
Οι χώρες του Νότου παραπονούνται για τη λογιστική εμμονή και την αυτοκαταστροφική αλαζονεία που έρχεται από τις χώρες του πλούσιου Ευρωπαϊκού Βορρά.
Στο τέλος της ημέρας, κάνοντας τον λογαριασμό, είναι καλύτερο για μια χώρα να παραμείνει στην Ευρώπη Ένωση ή να μείνει μόνη της, όπως επέλεξαν οι Brexiters; Σε μια συντριπτική, θεωρητική και εμπειρική τεκμηρίωση δείχνει ότι είναι πολύ καλύτερο να είμαστε ενωμένοι και όχι ξεχωριστοί.
Η Ένωση αλλά και η συνέχεια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, χωρίς το Βrexit, θα κάνει καλό και στις πλουσιότερες χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά αλλά και στους λιγότερο πλούσιους του ευρωπαϊκού νότου, χωρίς την άνοδο ακραίων, ναζιστικών, φασιστικών και ομοφοβικών κομμάτων.
Αξίζει να έχουμε μια ενιαία αγορά, ένα ενιαίο νόμισμα, μια ενιαία Ευρώπη;
Οι κύριες ανησυχίες σήμερα αφορούν την εσωτερική ασφάλεια, τις επιθέσεις τζιχαντιστών ανά την ευρωπαϊκή επικράτεια, το μέλλον της εργασίας στην προώθηση της τεχνολογίας, αλλά και το πώς η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αντιμετωπίσει τις άλλες μεγάλες χώρες του κόσμου τις Ηνωμένες Πολιτείες την Κίνα και τη Ρωσία.
Ας κατανοήσουμε, ας καταλάβουμε πως οι ευρωπαϊκές πολιτικές πρέπει να δώσουν απαντήσεις για όλους τους παραπάνω λόγους.
Οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών θα πρέπει να ασχοληθούν περισσότερο με το σχεδιασμό του μέλλοντος, προσφέροντας καλύτερες λύσεις στους Ευρωπαίους πολίτες με στόχο τη μακροοικονομική σταθερότητα.
Η Ευρώπη είναι και πάλι πεινασμένη για μια νέα περίοδο οικονομικής ανάπτυξης.
Η ευρωπαϊκή κρίση δεν πρέπει και δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Την Κυριακή 26 Μαΐου, στην κάλπη των ευρωεκλογών, ας επιλέξουμε δυνάμεις για το μέλλον και την πρόοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ας ρίξουμε μαύρο και ας ξεχάσουμε δυνάμεις οι οποίες θα δυναμώσουν τον ευρωσκεπτικισμό ή την ακροδεξιά.
Στο χέρι μας η πρόοδος αλλά και το όραμα ώστε να κρατηθεί η Ε.Ε. ενωμένη, για να έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο.
Οι ευρωεκλογές της Κυριακής 26 Μαΐου του 2019 θα είναι αρκετές ώστε να διατηρήσουμε ενωμένη την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Εμείς αποφασίζουμε.
*Ο κ. Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος - πολιτικός αναλυτής.
