Η πρεσβεία του Ισραήλ πραγματοποίησε ενημέρωση για δημοσιογράφους προκειμένου να δουν βίντεο και φωτογραφίες από την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο κιμπούτς Μπέρι. Η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία.
Τα ντοκουμέντα προέρχονται από τους ίδιους τους τρομοκράτες της Χαμάς, οι οποίοι κατέγραψαν με βίντεο και φωτογραφίες την καταδρομική δολοφονική επίθεση κατά των Ισραηλινών που πραγματοποιήθηκε στις 7 Οκτωβρίου.
Καρέ-καρέ φαίνεται η εισβολή τους σε σπίτια και οι δολοφονίες μικρών παιδιών. Η φρίκη ήταν το πρώτο συναίσθημα που βίωσα. Καμμένα πτώματα και στοιβαγμένοι δολοφονημένοι άνθρωποι σε μικρά δωμάτια. Ισραηλινοί που προσπαθούσαν να διαφύγουν με τα αυτοκίνητά τους είχαν την ίδια τύχη. Οι τρομοκράτες φωνάζοντας «Αλλάχου Ακμπάρ» πυροβολούσαν αδιακρίτως κατά των οδηγών των οχημάτων. Σκότωναν και πλησιάζοντας τα θύματά τους οι σφαίρες έπεφταν βροχή.
Με συντάραξε το μίσος, η κτηνωδία που αποτυπώνονταν στα πρόσωπα των τρομοκρατών. Είναι χαρακτηριστικό ένα απόσπασμα βίντεο όπου ένας τρομοκράτης (ήταν, δεν ήταν 17 ετών) καλεί τους γονείς του και δηλώνει περήφανος. Ο διάλογος έχει ως εξής:
«Μπαμπά, σε παίρνω από το κινητό μιας Ισραηλινής «σκύλας» που σκότωσα. Πες και στη μαμά. Σκότωσα πολλούς Ισραηλινούς με τα ίδια μου τα χέρια. Έτρεχαν, προσπαθούσαν να φύγουν, αλλά τους σκότωσα όλους. Συνεχίζω, ο Αλλάχ είναι μεγάλος».
Η απάντηση των γονέων, μου προκάλεσε αηδία:
«Μπράβο. Μπράβο. Μπράβο. Ο Αλλάχ είναι μεγάλος. Γύρνα όμως πίσω να μην σε πιάσουν».
Όπως φρίκη και αηδία προκαλεί το γεγονός πως νεκροί Ισραηλινοί περιφέρονταν στη Γάζα, ως λάφυρο, με μικρά παιδιά 13 - 14 ετών να πανηγυρίζουν και να χτυπάνε τα πτώματα με τσάπες και τσεκούρια. Αξίζει να σημειωθεί πως τα παραπάνω καταγράφηκαν από τους ίδιους τους τρομοκράτες που κατακρεουργούσαν Ισραηλινούς και την ίδια στιγμή κατέγραφαν με βίντεο και φωτογραφίες τις πράξεις τους.
Τα συναισθήματα εναλλάσσονταν γρήγορα και κατέληξαν στο φόβο: Στη θέση των παιδιών που χάθηκαν θα μπορούσαν να είναι τα δικά μας παιδιά. Στη θέση των γυναικών που βιάστηκαν και απήχθησαν, θα μπορούσαν να είναι οι γυναίκες και μητέρες μας. Στη θέση των ανδρών που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ θα μπορούσαν να είναι τα αδέρφια και οι πατεράδες μας.
Αυτός είναι άραγε ο κόσμος που μας υπόσχεται το Ισλάμ; Δεν θέλω να το πιστέψω. Όπως δεν ήθελα να πιστέψω ότι οι εικόνες φρίκης και τα βίντεο που ξετυλίχτηκαν μπροστά στα μάτια μας, ήταν πραγματικές. Ότι δηλαδή μπόρεσαν άνθρωποι να κάνουν τόσο φρικτά πράγματα σε ανθρώπους.
