Ναι εντάξει, συμφωνώ ότι το λάθος του σταθμάρχη ήταν «η κορυφή του παγόβουνου». Πρώτος εγώ τα είπα από τηλεοράσεως. Συμφωνώ επίσης ότι «όπου ακούς ανθρώπινο λάθος, ψάχνε πίσω του το σχεδιαστικό λάθος». Καλή ατάκα κι αυτή. Ούτε αντιλέγω ότι «το θέμα δεν ήταν αν θα γίνει το δυστύχημα, αλλά πότε θα γίνει». Πιασάρικη κι αυτή η φράση. Ούτε δικαιούμαι να διαφωνήσω με την συσσωρευμένη λαϊκή σοφία που περιέχεται στην παροιμία «το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι». Όπου λέγοντας κεφάλι να εννοούμε όλους τους πολιτικούς που πέρασαν απ’ τον τόπο και όλα τα μεγάλα συμφέροντα, ενώ λέγοντας ουρά να εννοούμε τον ταλαίπωρο τον σταθμαρχάκο.
Εντάξει παιδιά, να το πάμε έτσι λοιπόν. «Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίει κι ο Χατ-ζη-πε-τρής» που τραγουδούσε κι ο συγχωρεμένος ο Λουκιανός. Σύμφωνοι φταίνε άπαντες από γενέσεως του ελληνικού κράτους ως σήμερα. Κι όταν λέμε ότι το μαχαίρι πρέπει να φτάσει στο κόκκαλο, εννοούμε ότι πρέπει να φθάσει μέχρι και τον πατέρα του Χαρίλαου Τρικούπη. Μην σας πω και τον παππού του. Να παραλάβει -το μαχαίρι συνεχίζω να μιλώ- και όλα τα διαχρονικά μεγάλα συμφέροντα που δραστηριοποιήθηκαν στην ελληνική επικράτεια από το 1830 και να τους αλλάξει τα φώτα. Διότι είχαν συνωμοτήσει εναντίον των σιδηροδρόμων.
Αλλά μέχρι να αποδοθεί αυτή η μακροσκοπική και μακροϊστορική δικαιοσύνη, δεν ρίχνουμε μια ματιά και σε κείνον τον τύπο που είχε να διαχειριστεί όλες κι όλες δυο ρημαδιασμένες γραμμές; Μια άνοδο και μια κάθοδο. Δεν είχε σαράντα γραμμές στην ευθύνη του και εκατό συρμούς, δυο γραμμές και δυο τρένα είχε όλα κι όλα να τακτοποιήσει. Να βάλει το ένα στην άνοδο και το άλλο στην κάθοδο. Και τα έβαλε στην ίδια γραμμή να τρακάρουν και να σκοτωθεί ο κόσμος.
Ένα κλειδί όλο κι όλο είχε να διαχειριστεί. Και το ‘κανε λάθος. Ναι, θα έπρεπε να υπάρχει αυτόματο σύστημα και διαρκής παρακολούθηση και εξελιγμένες επικοινωνίες και όλα τα συναφή, αλλά -διάολε- δεν του δώσανε να μετακινήσει και την αποβατική αρμάδα της D-day, δυο τρένα σε δυο ράγες του δώσανε του μπαγάσα. Και τα ‘κανε μαντάρα. Και τώρα όλοι εμείς, είτε διότι παίζουμε πολιτικό παιχνίδι είτε διότι παριστάνουμε τους βαθυστόχαστους, λέμε και ξαναλέμε αυτά τα γενικά που στην άκρη τους μυρίζουν απαλλαγή του σταθμάρχη.
Το είπε κι ο δικηγόρος του άλλωστε. Αναγνωρίζει τις ευθύνες του «στο μέτρο που του αναλογεί», ενώ ευχαριστεί και τους απανταχού δημοσιογράφους για την «ολιστική» τους προσέγγιση. Που πάει να πει, πρώτα να αποδοθούν οι ευθύνες στον Χατζηπετρή του Λουκιανού κι έπειτα, αν περισσέψει καμιά δευτερεύουσα ευθύνη να αποδοθεί και στον τύπου που είχε να βάλει όλα κι όλα δυο τρένα σε δυο γραμμές αλλά έκανε λάθος…
