Ξέρετε ποιος είναι ο ευκολότερος τρόπος αντιπολίτευσης; Να καταγράφεις όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας και στον κόσμο μας κι ύστερα να κατηγορείς την ελληνική κυβέρνηση ότι γίνονται …ερήμην της. Βομβάρδισαν οι Αμερικανοί το Ιράν; Έσφαξαν οι τζιχαντιστές χριστιανούς στη Συρία; Πήρε μια απόφαση ένα Αιγυπτιακό πρωτοδικείο για την Αγία Αικατερίνη; Κατέθεσαν οι Τούρκοι δικό τους χάρτη του Αιγαίου στην Ουνέσκο; Εμείς φταίμε. Διότι δεν τα αποτρέψαμε εκ των προτέρων. Κι όταν λέμε «εμείς φταίμε», δεν εννοούμε εμάς τους Έλληνες (που είμαστε ο εξυπνότερος και ικανότερος λαός του κόσμου). Φταίει ο Κυριάκος προσωπικά. Άντε και ο Γεραπετρίτης.
Ο οποίος Κυριάκος είναι παντελώς ανίκανος να αποτρέψει το κλείσιμο των στενών του Ορμούζ από τον Χαμενεΐ ή να σταματήσει τη σφαγή στη Γάζα ή να παρέμβει αποφασιστικά ώστε να μην μιλήσουν τηλεφωνικά ο Ερντογάν με τον Πούτιν. Αυτά βέβαια, τα απαιτούμε δίχως ενεργητικές πολιτικές εκ μέρους της Ελλάδας. Α, όχι… εμείς θέλουμε να νικάμε από μακριά, χωρίς ρίσκα, κόστη και τα τοιαύτα. Θυμάστε τι είχε γίνει όταν στείλαμε μια φρεγάτα στα στενά του Ορμούζ για να φυλάξει τα (υπό ελληνική σημαία) καράβια από τους πειρατές Χούθι. «Τι δουλειά έχουμε εμείς εκεί κάτω;» ωρύονταν οι αντιπολιτευόμενοι στις εδώ τηλεοράσεις.
Τώρα έχουμε τσαντιστεί με την «προδοσία» του Χαφτάρ, ο οποίος εξαγοράστηκε κανονικά από τους Τούρκους και μας γύρισε την πλάτη. Και φταίει ο Κυριάκος που είναι ανίκανος να κρατήσει έναν (ο Θεός να τον κάνει) σύμμαχο. Πλην οι Τούρκοι είναι εκεί κάτω, πολεμώντας και πληρώνοντας αδρά. Θυμάστε τι είχε γίνει τον Σεπτέμβρη του 2023, όταν σκοτώθηκαν πέντε Έλληνες και Ελληνίδες αξιωματικοί σε τροχαίο στη Λιβύη, προσπαθώντας να μοιράσουν ανθρωπιστική βοήθεια; Σύσσωμη η αντιπολίτευση ζητούσε την παραίτηση του υπουργού άμυνας και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, διότι «έστειλαν τα παιδιά μας σε αποστολή θανάτου». Φανταστείτε δηλαδή να είχαμε στείλει κανένα τάγμα να πολεμά εκεί στη Λιβυκή έρημο.
Ο συγχωρεμένος ο Θόδωρος Πάγκαλος, μέσα στην τρέλα που τον έδερνε, διηγούνταν μια πολύ ωραία ιστορία από τα πρώτα χρόνια της κυβέρνησης του Ανδρέα. Είχε πάει σε μια εκδήλωση Μικρασιατών της εκλογικής του περιφέρειας και δέχτηκε σφοδρή κριτική διότι ο Ανδρέας δεν είχε βάλει στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ την …ανακατάληψη της Πόλης. Ο τετραπέρατος Πάγκαλος συμφώνησε μαζί τους, προτρέποντάς τους μάλιστα να βγάλουν ένα ψήφισμα υπογεγραμμένο από όλους τους παρισταμένους, το οποίο θα παρέδιδε αυτός στον Πρόεδρο.
Συμφώνησαν άπαντες ενθουσιασμένοι και τον εξουσιοδότησαν να συντάξει το κείμενο εκείνη τη στιγμή. Αλλά όταν ο Θόδωρος έγραψε στο τέλος του ψηφίσματος, «αποδέχομαι την άμεση επιστράτευση ενός γιου ή εγγονού μου, καθώς και την αύξηση των φόρων μου, για την πραγμάτωση του εθνικού στόχου της απελευθέρωσης της Βασιλεύουσας από τους Τούρκους», κανένας δεν έβαλε την υπογραφή του από κάτω. Ήθελαν, βέβαια, την απελευθέρωση της Πόλης, αλλά όχι να δώσουν έναν γιο ή να πληρώσουν. Δίχως αυτά την απαιτούσαν.
