Της Μαριάννας Σκυλακάκη
Τελευταία, και παρά το γεγονός ότι για πολλούς διανύουμε τη χρυσή εποχή της τηλεόρασης, αισθάνομαι μια ελαφριά κόπωση σε σχέση με το είδος τηλεοπτική σειρά. Παρότι έχει τα ωραία του το bingewatching, το να βυθίζεσαι δηλαδή σ'' έναν κόσμο επί ώρες, αντί να βγαίνεις απ'' αυτόν μετά το πέρας του κινηματογραφικού δίωρου, νιώθω ότι με έχει κάπως κουράσει. Ίσως εξαιτίας αυτής της κόπωσης να κατέληξα να ξεφυλλίζω ένα ξεχασμένο βιβλίο στη βιβλιοθήκη μας: 1001 Movies You Must See Before You Die.
Το βιβλίο, το οποίο ανανεώνεται κάθε τόσο για να συμπεριλάβει νεότερες ταινίες, περιλαμβάνει τα σημαντικότερα έργα της κινηματογραφικής ιστορίας που μετράει πια έναν αιώνα και κάτι - έχει μάλιστα και μια δελεαστική λίστα, στην οποία μπορεί κανείς να τσεκάρει αυτές που έχει ήδη δει. Είναι μεγάλο, δυσθεώρητο project να δει κανείς και τις 1001 ταινίες - δεν νιώθω έτοιμη γι'' αυτό. Όμως, κάθε τόσο, εκεί που δυσκολευόμαστε να αποφασίσουμε τι θα δούμε, μπορούμε πια να αναζητήσουμε μια ιδέα εκεί, όπως συνέβη χθες με το Once Upon a Time in America, την τελευταία ταινία του Sergio Leone, για την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Κι αν ο αυλός του Πάνα στην αρχή κάπως ξένισε τις σύγχρονες ευαισθησίες μας, τελικά, ήταν το soundtrack του Ennio Morricone που ηχεί ακόμα στ'' αυτιά μας.
Ίσως ήρθε η ώρα να δούμε κάποιες απ'' αυτές τις κλασικές πια ταινίες και στη μεγάλη οθόνη - όπως έγραφε προ ημερών η Δήμητρα Μπιλάλη στη στήλη της, η Αθήνα μας προσφέρει αυτή την εποχή ουκ ολίγες τέτοιες ευκαιρίες.
Για περισσότερα άρθρα από το αθηΝΕΑ, επισκεφθείτε το www.a8inea.com.
