Της Μαριάννας Σκυλακάκη
Με την επιστροφή των θεσμών στην Αθήνα και την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την τρίτη αξιολόγηση, επανέρχεται στο προσκήνιο για άλλη μια φορά η συζήτηση για το ελληνικό χρέος. Είναι βλέπετε το δόλωμα, το οποίο, τόσο οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, όσο και οι ίδιοι οι δανειστές, έχουν επιστρατεύσει κατά καιρούς για να καταπιούμε με μεγαλύτερη ευκολία το "πικρό χάπι" των εκάστοτε μέτρων.
Η κοινωνία μας, παραδόξως, εξακολουθεί να ακούει αναδιάρθρωση και να καταλαβαίνει κούρεμα, θεωρεί ακόμα πιθανό να μας "χαριστούν" κάποια από τα δανεικά. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο αχνοφαίνεται στον ορίζοντα σαν οφθαλμαπάτη και τη βοηθά να ξεχνιέται από τη θλιβερή πραγματικότητα. Όμως κούρεμα οι Γερμανοί μας έχουν επιμελώς ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να πάρουμε, όπως έκανε σε συνέντευξή του και ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, Poul Thomsen, ο οποίος εξέφρασε την πεποίθηση ότι αρκούν οι επιμηκύνσεις των ωριμάνσεων για να καταστεί το χρέος βιώσιμο.
Θα μας έλυνε άραγε όλα τα προβλήματά μας το να γίνει το ελληνικό χρέος ξανά βιώσιμο; Το ερώτημα αυτό σηκώνει συζήτηση, η προσωπική μου γνώμη είναι ότι από μόνο του κάτι τέτοιο δεν αρκεί, πολύ παραπάνω αν συνεχίσει η χώρα με πολιτικές εχθρικές προς την υγιή επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις.
Για περισσότερα άρθρα από το αθηΝΕΑ, επισκεφθείτε το www.a8inea.com.
