Της Μαριάνας Σκυλακάκη
Υπάρχουν κάποια εκλογικά αποτελέσματα που λειτουργούν σαν γροθιά στο στομάχι. Είναι τα αποτελέσματα εκείνα που όταν ξυπνάς το επόμενο πρωί σε κάνουν να θες να μη σηκωθείς από το κρεβάτι. Πάω στοίχημα ότι, όποιος κι αν είναι ο ιδεολογικός προσανατολισμός σας, έχετε νιώσει κάτι αντίστοιχο, έστω μια φορά τα τελευταία χρόνια. Έχετε αισθανθεί το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι σας ανοίγοντας την εφημερίδα ή το mail ή την τηλεόρασή σας για να "πάρετε τη δόση σας", για να μη χάσετε τις εξελίξεις.
Δεν είχα ποτέ σκεφτεί ότι θα μπορούσα να μπλοκάρω όλες αυτές τις "εξελίξεις". Είναι πια η δουλειά μου να τις παρακολουθώ. Αν όμως δεν ήταν; Αν δεν έγραφα για την επικαιρότητα κάθε μέρα; Αν έκανα μια πραγματική αποτοξίνωση από "τα νέα", πώς θα ένιωθα λίγους μήνες αργότερα;
Ο Christopher Herbert, ένας αυτοαποκαλούμενος news junkie συγγραφέας και ακαδημαϊκός που ζει στο Τενεσί, ενστικτωδώς πέρσι επέβαλε στον εαυτό του μια χρονιά απόστασης από την επικαιρότητα, την επομένη της εκλογής του Donald Trump. Ένα news blackout διαρκείας, για το οποίο μας μιλά σε ένα άρθρο στον Guardian που με έβαλε σε σκέψεις.
Όχι, δεν θεωρώ ότι ο στρουθοκαμηλισμός είναι λύση. Όμως το τι θα πει ενημέρωση, το πώς καταναλώνουμε τις ειδήσεις και το πώς αλληλεπιδρούμε με αυτές οφείλει να μας απασχολήσει λίγο παραπάνω.
Για περισσότερα άρθρα από το αθηΝΕΑ, επισκεφθείτε το www.a8inea.com.
