Της Μαριάνας Σκυλακάκη
Μπορεί το περιοδικό Time να απένειμε στις γυναίκες που έσπασαν τη συλλογική σιωπή που αγκάλιαζε περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης τον τίτλο "άνθρωπος της χρονιάς" για το 2017, όμως τα τελευταία εικοσιτετράωρα, έχω την αίσθηση ότι πλήθυναν ξαφνικά οι φωνές που κάνουν λόγο για "κυνήγι μαγισσών", για "υστερία", για "αθώα θύματα" που θα υποφέρουν, επειδή η κοινωνία μας αποφάσισε να ξυπνήσει, ένα πρωινό, από ένα λήθαργο δεκαετιών, αν όχι αιώνων.
Πάρτε το παράδειγμα του ηθοποιού Alec Baldwin, ο οποίος στράφηκε κατά κωμικών όπως ο John Oliver και ο Stephen Colbert, οι οποίοι, όπως υποστήριξε, έχουν μετατρέψει τις εκπομπές τους σε δικαστήρια. Αφορμή στάθηκε το γεγονός ότι ο John Oliver αντιπαρατέθηκε με τον Dustin Hoffman σε πρόσφατο πάνελ του Tribeca Film Institute, φέρνοντάς τον σε εμφανώς δύσκολη θέση με την αναφορά του στην καταγγελία που εκκρεμεί εις βάρος του (μπορείτε να δείτε ένα απόσπασμα από τη λογομαχία μεταξύ των δύο, εδώ).
Χρειάζεται σαφώς ψυχραιμία, είναι σημαντικό να είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τις διαφορές μεταξύ συμπεριφορών -δεν είναι το ίδιο πράγμα ο βιασμός, η παρενόχληση και η απρέπεια- όμως όχι, δεν έχει έρθει ακόμα η στιγμή που το θέμα "συζητήθηκε αρκετά" και πρέπει να προσέξουμε μήπως φέρουμε κάποιον σε δύσκολη θέση.
Για περισσότερα άρθρα από το αθηΝΕΑ, επισκεφθείτε το www.a8inea.com
