Της Μαρίας Dawkinson
Στο γραφείο η μυρωδιά της τσίκνας μπήκε για να μου θυμίσει ότι είναι ώρα να του δίνω. Οι από κάτω ξεκίνησαν από νωρίς την παράδοση. Το είχα ξεχάσει το έθιμο, δεν με είχε οπαδό ποτέ αυτή η επιβεβλημένη κρεατοφαγία, άσε που ''χω κόψει το κρέας ως επί το πλείστον, λόγω του συνεχώς αυξανόμενου σεβασμού μου για τα ζώα, το αντίστροφο δηλαδή που έχω πάθει με τον άνθρωπο. Στο ραδιόφωνο μου το επιβεβαίωσαν, είναι Τσικνοπέμπτη και τρεχάτε να τσικνίσετε όλοι, να μη μείνει ούτε ένας άκαπνος.
Στο δρόμο για το σπίτι έπρεπε να περάσω από Παπάγου για να πάρω κάτι από την ξαδέρφη μου. Με το που έστριψα από Κατεχάκη στο ήσυχο προάστιο, έπρεπε να ανοίξω το google maps γιατί νόμιζα ότι είχα φτάσει κατά λάθος στα Καλύβια. Κάθε βεράντα και ψησταριά, κάθε αυλή και τσίκνα. Στου Παπάγου, ξαναλέω. Έτριβα τα μάτια μου από την απορία και το ντουμάνι. Δε θυμάμαι να είχα δει ποτέ τέτοιο θέαμα. Ούτε Πάσχα. Σα να μου είχε διαφύγει κάτι, όπως μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου που επιβάλλει για τη σημερινή υποχρεωτικό τσίκνισμα και την αποχή να τιμωρείται με αναγκαστική λήψη υγρού προετοιμασίας για κολονοσκόπηση, κάθε μέρα μέχρι το Πάσχα. Τέτοια πειθαρχία κάθε σπίτι με το έθιμο.
Στο Μαρούσι οι ταβέρνες ήταν άδειες, αλλά στον Παπάγο παντού ντελιβεράδες σε τρελές κούρσες για διανομή σπαλομπριζόλας κατ'' οίκον. Η κρίση μας μάζεψε μέσα με μια αίσθηση του κατεπείγοντος για τη διατήρηση της παράδοσης ως ευκαιρία ενός εορτασμού, μέσα σε όλο αυτό το μαύρο και καθόλου εορταστικό που βιώνουμε καθημερινά. Μπορεί να είναι και ο πανικός ότι του χρόνου θα βλέπουμε κρέας μόνο στην τηλεόραση (πάρε το όπως θες αυτό το διττό).
Ένα πυροσβεστικό πέρασε λίγο πιο κάτω. Αναμενόμενο. Δε θέλει πολύ η φλόγα από τη φωτιά του κυρ-Κώστα στον πρώτο να μαγειρέψει στα κάρβουνα και τα απλωμένα της από πάνω. Ειδικά αν μέχρι πρόσφατα ήταν κακομαθημένος και πήγαινε για κοψίδια στη Βάρη, ενώ φέτος αποφάσισε να το παίξει Μπουρντέν, ένεκα περικοπών.
Μια λιγούρα την έπαθα ασφαλώς και μέχρι να φτάσω στην ξαδέρφη μου είχε εξελιχθεί σε σιελόρροια. Εκεί που συζητάγαμε για το αξιοπερίεργον της μαζικής τσικνοκατάνυξης, χτυπά το τηλέφωνο και ήταν ο άνδρας της από το γυμναστήριο. Θα έρθει να την πάρει λέει, γιατί έβγαλαν ψησταριά και φτιάχνουν παϊδάκια, εκτάκτως. Σήμερα το μόνο που δε θα καεί εκεί είναι θερμίδες, σαφές.
Δε θέλει πολύ ο Έλληνας να γυρίσει το γυμναστήριο σε ψητοπωλείο εν μία νυκτί. Ωραίος. Μου αρέσει αυτή η ελαστικότητα, ελαφρότητα και αντιφατικότητα ενίοτε. Ειδικά όταν βλέπω φάτσες σαν του Αυστριακού υπουργού εξωτερικών. Εννοείται πως πέρασα από το tsikna fitness για ένα παϊδάκι.
