Του Χρήστου Αλωνιστιώτη*
Το 2016 είναι η χρονιά η οποία μας δίδαξε πολλά. Μας δίδαξε ότι ακόμα και τα πιο τρελά σενάρια μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στο ξεκίνημα του 2016, αναλυτές και επενδυτικές τράπεζες είχαν σημειώσει με κόκκινο κάποιες «καταστροφικές» ημερομηνίες και δεκάδες αναλύσεις γράφτηκαν για τα αποτελέσματα και τις επιπτώσεις.
Ξεκινήσαμε με το Brexit. Ένα γεγονός το οποίο ελάχιστοι κατάφεραν να προβλέψουν. Τράπεζες, bookers, επενδυτές, έπεσαν όλοι έξω. Η Αγγλία αποφάσισε να ανοίξει την πόρτα της εξόδου από την Ευρωζώνη και έκτοτε, αργά αλλά σταθερά και πολλές φορές αθέατα, τα πράγματα αλλάζουν δραματικά.
Ακολούθησε η εκλογή του Donald Trump, για την Προεδρία της Αμερικής. Ενός ανθρώπου, ο οποίος δεν θα έπρεπε να γίνει ποτέ Πρόεδρος. Η εκλογή του και μόνο θα έφερνε την καταστροφή του κόσμου. Μάταια όμως. Όχι μόνο καταστροφή δεν υπήρξε, αλλά από την ημέρα της εκλογής του μέχρι και σήμερα, η Wall Street έσπασε κάθε ρεκόρ προσέλκυσης κεφαλαίων.
Στο διάστημα των 30 ημερών που ακολούθησαν τις αμερικανικές εκλογές, η Wall Street είχε $54,1 δισ. εισροές κεφαλαίων, ποσό που αποτελεί ένα από τα υψηλότερα της ιστορίας για διάστημα ενός μήνα. Και εκτός από την άνοδο των μετοχών, ο Trump οδήγησε σε άνοδο του δολαρίου. Επίσης, όλες οι επενδυτικές τράπεζες από την επομένη των εκλογών, ενεργοποίησαν το Plan B, το οποίο ήταν ελκυστικότερο από το αρχικό πλάνο καθώς προέβλεπε μαζικές αγορές μετοχών.
Την Κυριακή, μια ακόμα ημερομηνία την οποία οι επενδυτές είχαν μαρκάρει με κόκκινο στο ημερολόγιό τους, οι Ιταλοί αποφάσισαν να πουν «ΟΧΙ» στην πρόταση Renzi για μεταρρυθμίσεις και όπως και ο ίδιος δήλωσε: οι Ιταλοί είχαν μια ευκαιρία να αλλάξουν και απέτυχαν.
Σε όλα τα παραπάνω υπάρχουν σημαντικές συσχετίσεις. Το 2016, έφερε την κρίση σε μια νέα διάσταση. Οδήγησε από την οικονομία στην πολιτική. Από το 2008 οι περισσότεροι τόνιζαν ότι η κρίση είναι κυρίως πολιτική και ύστερα οικονομική. Πλέον η πολιτική μπαίνει στο επίκεντρο.
Το Brexit ήταν η απαίτηση μιας χώρας να ξεφύγει από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και από την εμμονή μιας χώρας και ενός ΥΠΟΙΚ (Schaeuble) ο οποίος το μόνο που θέλει είναι να βλέπει τις ευρωπαϊκές χώρες να καταρρέουν για να γιγαντώνεται η γερμανική παντοκρατορία. Η εμμονή της Γερμανίας για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, έχει ξεφύγει από τα όρια της πολιτικής ορθότητας και πλέον έχει γίνει πολιτική στάση. Η εμμονή αυτή είναι περισσότερο εμφανής στην περίπτωση της Ελλάδας.
Και εδώ τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται επικίνδυνα. Ο Schaeuble βρίσκεται έτη φωτός μπροστά από τους Έλληνες πολιτικούς, όσον αφορά στα επίπεδα πολιτικής ευφυίας. Ο Schaeuble είναι άριστος γνώστης των αγορών αλλά και της πολιτικής σκηνής. Ο Schaeuble ξέρει όντως το ρυθμό στον οποίο «χορεύουν οι αγορές» αντίθετα από εμάς που ενώ απειλούσαμε ότι θα κρατάμε το ρυθμό, πλέον δεν ξέρουμε ούτε τα βήματα.
Την ώρα που η Ελλάδα ακολουθεί πιστά τις επιταγές του Schaeuble και που έχει κερδίσει τα εύσημα των Ευρωπαίων για την επιμονή της, την προσπάθειά της και τα αποτελέσματά της, στην πραγματικότητα όλα βρίσκονται στο μηδέν. Αν και οι Ευρωπαίοι μαζί με το ΔΝΤ αναγνωρίζουν τις προσπάθειες και επιθυμούν μια λύση για το χρέος, η γερμανική πλευρά αρνείται και πάλι.
Ο Schaeuble τόνισε ότι η Ελλάδα έχει ένα δρόμο αν θέλει να παραμείνει στο ευρώ και αυτός δεν είναι το χρέος. Πρόκειται για εμμονή. Η οποία θα μπορούσε πολύ εύκολα να οδηγήσει σε απρόβλεπτες καταστάσεις. Ο Schaeuble έχει πρόβλημα με τους Έλληνες και με την Ελλάδα. Είτε αυτό αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Κατά την άποψή μου, στο θέμα αυτό όλα τα ελληνικά Μέσα θα έπρεπε να είχαν κοινό μέτωπο.
Ο Schaeuble μοιάζει με τον πυγμάχο που ενώ έχει διαλύσει τον αντίπαλό του, τον βλέπει με έκπληξη να στέκεται όρθιος και επιχειρεί και νέο χτύπημα, χωρίς αποτέλεσμα. Η γερμανική πολιτική για την κρίση απέτυχε και αυτό δεν θα το ακούσουμε από κανέναν Γερμανό. Όμως οι Γερμανοί το ακούνε από παντού πλέον.
Η αναφορά του Schaeuble σε Grexit είναι μια καλοστημένη παγίδα, την οποία θα πρέπει πάση θυσία να αποφύγουμε. Ο Schaeuble βλέπει κάτι πολύ βασικό. Ότι το Brexit δεν κλόνισε τις αγορές. Αντιθέτως αυτές απογειώθηκαν. Το ίδιο η εκλογή Trump, το ίδιο το «ΟΧΙ» των Ιταλών.
Ο Schaeuble γνωρίζει ότι πλέον οι κεντρικές τράπεζες έχουν δημιουργήσει τις συνθήκες ασφαλείας ώστε να απορροφήσουν κάθε πιθανό και απίθανο σενάριο. Το δίχτυ ασφαλείας είναι πανίσχυρο και οι επενδυτές είναι έτοιμοι να τοποθετήσουν μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια τα οποία είναι «παρκαρισμένα» τα τελευταία χρόνια.
Οι πιέσεις για το Grexit θα συνεχιστούν γιατί πλέον δε συγκινούν κανέναν επενδυτή. Αν πέσουμε στην παγίδα και επιλέξουμε το Grexit το αποτέλεσμα είναι γνωστό: εμείς θα χάσουμε και όλοι οι υπόλοιποι θα κερδίσουν.
Ο Schaeuble «βαράει το νταούλι» όλο και πιο επίμονα. Ξέρει ότι είναι η καλύτερη περίοδος για να υπάρξουν μεγάλες αλλαγές και το επιδιώκει. Γιατί ξέρει ότι οι αλλαγές θα γίνουν αναίμακτα. Σκοπός είναι να ακούσουμε το ρυθμό που «βαράει» και να μην κάνουμε το λάθος βήμα...
* Ο κ. Χρήστος Αλωνιστιώτης είναι Chief Market Strategist, Delta Forex Group
