Στο σπίτι του κρεμασμένου…

Σύμφωνοι! Πράγματι, η αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση είναι, πάνω απ’όλα, ύποπτη. Την εκάστοτε εκλεγμένη εξουσία είναι που πρέπει να παρακολουθούν άγρυπνα οι πολίτες γιατί σε αυτή έχουν εκχωρήσει την ισχύ να ρυθμίζει το βίο τους (και το βιος τους). Και είναι πολύ λυπηρό που στην Ελλάδα το σοβαρό αυτό έργο το έχουμε αναλάβει οι ίδιοι οι πολιτικοί φίλοι της κυβέρνησης αφού η αντιπολίτευση «πετάει χαρταετό», για να περιγράψουμε την κωμικοτραγική αυτή κατάσταση με μια έκφραση της νεολαίας, έστω και του συρμού.

Αλλά και ύποπτη να μην ήταν η αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση είναι ένα «ευκολάκι» που οι πολιτικοποιημένοι πολίτες καλό θα ήταν να το αποφεύγουν.

Παρ’όλα αυτά όμως, είναι αδύνατον να μην σχολιάσουμε την επίσκεψη του κ.Αλέξη Τσίπρα στους εστιάτορες της Καισαριανής και το Σύνδεσμο Μικρών Οινοποιών Ελλάδος. Ο κ. Τσίπρας έπραξε άριστα που πραγματοποίησε την συμβολική αυτή επίσκεψη σε δύο κλάδους που υπηρετούν κατεξοχήν τη δομή και τη φύση της ελληνικής οικονομίας. Επιτέλους! Κατάλαβε ότι σε μια οικονομία υπηρεσιών και κατανάλωσης, σε μια τουριστική χώρα που έχει αναπτύξει και κλάδο οινοτουρισμού, δεν μπορεί να συνεχίσει να εχθρεύεται τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους σε αυτούς τους κλάδους. Γιατί αυτό έκανε τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και το κόμμα του όλα αυτά τα χρόνια. 

Παρατηρήσατε την αμηχανία του κ. Τσίπρα όταν πλησίαζε τους εστιάτορες και τον τρόπο που μέτραγε τα λόγια του όταν απευθυνόταν στους οινοπαραγωγούς; Και πώς να μην αισθάνεται αμηχανία; Πώς να μιλήσει αβίαστα στους παραγωγικούς κλάδους ενώ δεν το έχει κάνει ποτέ μέχρι σήμερα. Γιατί ούτε στους εστιάτορες ούτε στους οινοπαραγωγούς μιλάς με τον τρόπο που συνήθιζες σκαρφαλωμένος στο τρακτέρ και κρατώντας τη ντουντούκα.

Αν ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του θέλουν να προχωρήσουν μπροστά θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί σ' εκείνη την περίφημη σύσκεψη των επιτελών του δικού του ΥΠΟΙΚ με τα τεχνικά κλιμάκια των δανειστών επελέγη το κρασί για να επιβληθεί ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης (είμαστε απολύτως ενήμεροι για όσα είχαν συζητηθεί τότε). Πρέπει να εξηγήσει γιατί στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές τα αχρείαστα μνημονιακά χρόνια τα οποία μας επέβαλε η αφροσύνη του επέλεξε να προστατέψει τις ομάδες που έτσι κι αλλιώς, όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης  -την οποία κατά τα άλλα απέρριπτε συλλήβδην- ήταν κομμάτια του πελατειακού δικτύου και απολάμβαναν σταθερά την προστασία του κράτους και προτίμησε να θυσιάσει τη μεσαία παραγωγική τάξη.

Γιατί επέβαλε τον ΕΦΚ στο κρασί ο κ. Τσίπρας; 

Μήπως το εξήγησε στους μικρούς οινοπαραγωγούς;

Κατάλαβαν στον ΣΥΡΙΖΑ έστω και τώρα ότι η μεσαία τάξη είναι ο παραγωγικός κορμός της χώρας;

Κατάλαβαν ότι η μεσαία τάξη είναι οι λίγοι που συντηρούν τους πολλούς;

Κι αν το κατάλαβαν θα αλλάξουν τη ρητορική τους και τον προγραμματικό τους λόγο;

Η καχυποψία προς τον παραγωγικό κόσμο είναι διαχρονική και διακομματική δεδομένου ότι θύλακες αρχαϊκών νοοτροπιών και ιδεοληψίας υπάρχουν σε όλα τα κόμματα. Απλώς με το «αντιμνημόνιο» το μίσος στην παραγωγική τάξη και την ιδιωτική πρωτοβουλία γιγαντώθηκε και έγινε μοχλός κατάληψης της εξουσίας. Κλάδοι που στηρίζουν την οικονομική δραστηριότητα της χώρας κατασυκοφαντήθηκαν. Ακόμα και σήμερα ο κ. Τσίπρας μιλάει απαξιωτικά για τον ΣΕΒ και τους κοινωνικούς εταίρους από τις παραγωγικές τάξεις.

Καλώς πήγε στους εστιάτορες και τους μικρούς παραγωγούς (μάθαμε ότι εκείνοι τον κάλεσαν, άλλο και τούτο πάλι...). Τώρα έχει την υποχρέωση να συμβάλλει στην ηθική αποκατάσταση της μεσαίας τάξης και της παραγωγικής Ελλάδας που κατασυκοφάντησε για να καταλάβει την εξουσία. Ήρθε η ώρα να εξηγήσει στους ψηφοφόρους του γιατί η  μεσαία τάξη χρειάζεται στήριξη με μείωση των φόρων και λιγότερο κράτος. 

Ο κ. Τσίπρας έβλαψε με τρόπο μετρήσιμο τη μεσαία τάξη και την παραγωγική Ελλάδα. Το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να σταματήσουν τα στελέχη του κόμματός τους να κατασυκοφαντούν την επιχειρηματικότητα και τους ανθρώπους των επιχειρήσεων. Και επιτέλους! Να σταματήσουν να καταναλώνουν επιδεικτικά χύμα κρασί και χύμα τσίπουρο γιατί ακόμα κι αυτό οι φανατικοί του οπαδοί είχαν μετατρέψει σε δήλωση ιδεολογικής καθαρότητας και αριστεροσύνης. Τρομάρα τους.