Της Μαρίας Χούκλη
Το βίντεο διαρκεί λιγότερο από ένα λεπτό -το ανέβασε και το liberal- και όσα αποτυπώνει προκαλούν αν όχι γέλιο, τουλάχιστον ένα πλατύ χαμόγελο εκείνων που το βλέπουν. Αναφέρομαι στην συνέντευξη που έδωσε στο BBC ο πολιτικός επιστήμονας Robert Kelly μέσω skype από το γραφείο του στη Σεούλ, για την καθαίρεση της προέδρου της Νοτίου Κορέας και την κατάσταση στη χερσόνησο. Η εισβολή των παιδιών του κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, η αμηχανία του καθηγητή και η απομάκρυνσή τους από μια εμφανώς αναστατωμένη γυναίκα, ανήγαγαν το στιγμιότυπο σε viral: το βίντεο προβλήθηκε εκατοντάδες εκατομμύρια φορές στον παγκόσμιο ιστό και συνεχίζει να κλικάρεται με φρενιτιώδεις ρυθμούς.
Το αστείο σταματά εκεί. Διότι με αφορμή το απροσδόκητο και ασήμαντο συμβάν, χρήστες των social media αλλά και μέσα ενημέρωσης που αναμετέδωσαν τις εικόνες ως μια ευχάριστη ανάσα από τη σκληρή επικαιρότητα έκαναν το ίδιο λάθος: θεώρησαν ότι η γυναίκα που σπεύδει πανικόβλητη να απομακρύνει τα παιδιά από το δωμάτιο, είναι η νταντά τους. Γιατί; γιατί έχει ασιατικά χαρακτηριστικά και καθώς ο καθηγητής Kelly είναι λευκός, ξανθός, γαλανομάτης Βρετανός δεν πέρασε από το μυαλό των περισσοτέρων ότι η νεαρή γυναίκα θα μπορούσε να ήταν η σύζυγός του, όπως και είναι. Αυθαίρετη κατηγοριοποίηση. Τα ρατσιστικά στερεότυπα λειτούργησαν πλήρως.
Μεγάλες εφημερίδες και ενημερωτικοί ιστότοποι άνοιξαν αμέσως συζήτηση, ίσως για να απαλύνουν και τη δική τους «πλάνη», ζητώντας προτάσεις και σκέψεις για το πώς μπορούμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά, απροκατάληπτα. Εύκολο; Καθόλου. Οι νοοτροπίες είναι σαν τον γρανίτη.
Το θέμα μοιάζει ανιαρό και παρωχημένο ωστόσο δεν είναι, αν αναλογιστούμε ότι οι στερεοτυπικές διακρίσεις αποτελούν τη πολιτική του νέου ένοικου του Λευκού Οίκου και συνιστούν κομβικό θέμα στις προεκλογικές εκστρατείες στην Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Οι αντι-ισλαμισμός εξαιτίας της δικτατορικής συμπεριφοράς του Ερντογάν «χτυπάει» κόκκινο. Πας μουσουλμάνος βάρβαρος, πας μετανάστης επίδοξος τρομοκράτης.
Οι διαχωριστικές γραμμές αντί να αμβλύνονται, γίνονται ακόμη πιο αδρές και εις καθ''ημας, όπως φάνηκε και από τα αποτελέσματα της έρευνας της διαΝΕΟΣΙΣ. Όχι μόνο στο ζήτημα των ξένων ή των γυναικών,αλλά και κάθε μειονότητας.
Θα είχε ενδιαφέρον, πάντως, αντιστρέφοντας τους ρόλους, να πρωταγωνιστούσαν στο πολύκροτο βίντεο μια πολιτική επιστήμονας, Ασιάτισα και να έσπευδε να πάρει τα παιδιά από το δωμάτιο- ο λευκός βρετανός σύζυγός της. Θα τον εκλαμβάναμε άραγε σαν νταντά;
