Η υποχώρηση του εθνολαϊκίστικου κινήματος στη χώρα μας, που εκφραζόταν από τους πολιτικούς Διόσκουρους Σύριζα – Ανεξάρτητοι Έλληνες, στις εκλογές του 2019, μας επιτρέπει σήμερα να στεκόμαστε όρθιοι απέναντι στην πανδημία του covid-19 και στην οικονομική κρίση και την συνοδεύει. Η σκέψη και μόνο, να διαχειριζόταν την κρίση το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου, είναι εφιαλτική.
Η υποχώρηση του λαϊκισμού το 2019, σήμερα πλέον λαμβάνει διαστάσεις ήττας, μια που η αντιπολίτευση που ασκούν οι λαϊκιστές του Σύριζα βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Ένα γεγονός, που συνειδητοποιούν οι πολίτες, δείχνοντας εμπιστοσύνη και νοιώθοντας σιγουριά απέναντι στις κυβερνητικές επιλογές και πρωτοβουλίες.
Υποχώρηση του λαϊκισμού, διαπιστώνεται πλέον ανοικτά και στην Ιταλική πολιτική σκηνή. Μετά από την ατυχέστατη διακυβέρνηση της χώρας από τις δυνάμεις της Λήγκας του Βορά και του Κινήματος των 5 Αστέρων, τα ηνία της πολιτικής κατάστασης στη γειτονική χώρα, πέρασαν στα χέρια του Μάριο Ντράγκι. Ο Μάριο Ντράγκι, είναι ένα πρόσωπο, που παρ’ όλο που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν τεχνοκράτης κεντρικός τραπεζίτης, εκ του επιτυχούς αποτελέσματος της διαχείρισης των προβλημάτων της Ευρωζώνης, έχει αποδειχθεί ότι είναι πρωτίστως, ένας δυνατός πολιτικός παίκτης.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η κυβέρνηση Ντράγκι, δεν προέκυψε μέσα από εκλογές. Πολλοί ομιλούν περί δοτής κυβέρνησης. Περί ακύρωσης της λαϊκής βούλησης. Πράγματι, η νέα κυβέρνηση που έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στην ιταλική βουλή, δεν προέκυψε μέσα από εκλογές. Προέκυψε μέσα από μια kolotoumba τεραστίων διαστάσεων, όλων μαζί των δυνάμεων του λαϊκισμού στην Ιταλία.
Όλοι θυμόμαστε ότι η kolotoumba Τσίπρα – Καμμένου, συντελέστηκε το 2015, αμέσως μετά από την οριακή συνειδητοποίηση της τότε κυβέρνησης, ότι η αρλουμπολογία που χρησιμοποιούσε, δεν οδηγούσε πουθενά. Μέσω των δεύτερων εκλογών του 2015, η απομάκρυνση της γραφικής Αριστεράς Λαφαζάνη και των πειραματισμών Βαρουφάκη, έδωσε τη δυνατότητα στον Σύριζα και τους Ανεξάρτητους Έλληνες να παραμείνουν στη εξουσία, διαγράφοντας εν μια νυκτί, όλα όσα υποστήριζαν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η kolotoumba Τσίπρα – Καμμένου, έγινε για να παραμείνουν στην εξουσία.
Αυτό που συνέβη στην Ιταλία, αν το μεταφέρουμε στα ελληνικά δεδομένα θα ήταν, σαν να παραιτούνταν οι Τσίπρας και Καμμένος και να ανέθεταν το τιμόνι της χώρας, σε μια κυβέρνηση Παπαδήμου. Επομένως η kolotoumba των κομμάτων της Λίγκας του Βορά και των 5 Αστέρων, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα, καθώς αυτές οι πολιτικές δυνάμεις παράδωσαν την κυβέρνηση, δίχως να έχουν ηττηθεί τις εκλογές. Έτσι, παραδεχόμενες την ανικανότητα τους να διαχειριστούν την κρίση και αποδεχόμενες την πλήρη ανατροπή όλου του αντιευρωπαϊκού και εθνικιστικού χαρακτήρα τους, παρέδωσαν την κυβέρνηση, σε κάποιον που ξέρει από δύσκολα.
Το ιταλικό δίδυμο των εθνικιστών και λαϊκιστών, που μοιάζει σε πολλά με το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου, διαφέρει σε κάτι. Στο ότι κατάλαβε ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει και παρέδωσε με kolotoumba τα κλειδιά σε αυτούς που γνωρίζουν. Αν είχαν κάνει την ίδια ακριβώς kolotoumba και οι εθνολαϊκιστές του Σύριζα και των Ανεξάρτητων Ελλήνων το 2015 και παρέδιδαν τα κλειδιά αντί για να παραμένουν στην εξουσία καταστρέφοντας τη χώρα, οι εξελίξεις θα ήταν εντελώς διαφορετικές.
Η ήττα του λαϊκισμού στην Ιταλία, είναι η δεύτερη που λαμβάνει χώρα στην Ευρώπη, μετά την Ελλάδα. Βάσιμα ελπίζουμε ότι θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο και όσες λαϊκίστικες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις βρίσκονται στην εξουσία, δηλητηριάζοντας τους ψηφοφόρους, μέσω της ενεργοποίησης των πιο επικίνδυνων αντανακλαστικών και των πιο ταπεινών ενστίκτων τους. Σε αυτό συνηγορεί και η πτώση και η αποκαθήλωση του Τραμπισμού, ως κυρίαρχου εναλλακτικού πολιτικού ρεύματος.
