Όταν το παρελθόν καταπίνει το μέλλον

Οι θριαμβολογίες των αρχιερέων της θρησκευτικής λατρείας των συντάξεων, των επικουρικών, των επιδομάτων, των πρόωρων, των αναδρομικών, των κεκτημένων και των πλασματικών, καλά κρατούν. Και δικαίως πανηγυρίζουν μετά από την δικαστική απόφαση για την καταβολή κάποιων νέων ποσών. Διότι αυτό πουλάνε. Την υπεράσπιση της καταβολής των πάσης φύσεως συντάξεων.

Το γεγονός ότι οι συντάξεις των συνταξιούχων, όπως και οι μισθοί των εργαζομένων στο Δημόσιο, καταβάλλονται από το πλεόνασμα που παράγουν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις της ιδιωτικής οικονομίας, πιθανότατα να τους διαφεύγει. Είναι προφανές ότι δεν τους αφορά το πραγματικό γεγονός, ότι το ύψος των δαπανών συντήρησης του Δημοσίου, το ύψος των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων και το ύψος των καταβαλλομένων συντάξεων, αποτελούν συνάρτηση του πλούτου που παράγει ο παραγωγικός τομέας της χώρας.

To να διεκδικούνται τεράστια ποσά, που όχι μόνο δεν υπάρχουν, που όχι μόνο δεν μπορούν να παραχθούν κάτω από τις παρούσες συνθήκες, πολλώ δε μάλλον όταν έχουμε εισέλθει ήδη σε ένα αρνητικό οικονομικό σπιράλ, είναι οξύμωρο.

Η αξίωση αυτή, μου θυμίζει το κλασσικό σύνθημα των ακροδεξιών και ακροαριστερών αγανακτισμένων «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Μου φέρνει επίσης στη μνήμη, το γελοίο σύνθημα «600 δισ. φυλάν’ στην Ελβετία, την κρίση να πλερώσει η πλουτοκρατία». Η αίσθηση ότι κάπου υπάρχει ένα κρυφός κουμπαράς, ένα δένδρο φορτωμένο με χαρτονομίσματα και μια σταθερή και ανεξάντλητη πηγή κεφαλαίων, κυριαρχεί ακόμα στην πατρίδα μας.

Τελικά οι περικοπές των συντάξεων κρίνονται αντισυνταγματικές. Άραγε η ανεξέλεγκτη αύξηση των συντάξεων και το άθλιο σύστημα απονομής συντάξεων στους πάντες, που λειτουργούσε για δεκαετίες, είχε εξετασθεί ποτέ αν ήταν σύννομη και συνταγματική; Ειδικά σε περιόδους που όσοι συντηρούσαν ολόκληρο το σύστημα είχαν υποστεί μειώσεις των αποδοχών τους, υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου και επιβάρυνση των συνθηκών εργασίας τους.

Αυτοί που παράγουν και συντηρούν τους συνταξιούχους της χώρας και που υπέστησαν τις χειρότερες ανατροπές στον τρόπο και στο επίπεδο της ζωής τους, δεν δικαιούνται αναδρομικών;

Ειδικά σήμερα που η χώρα ξαναμπαίνει στο μάτι του κυκλώνα, λόγω της πανδημίας, όλοι νομίζουν ότι τα πάσης φύσεως αναδρομικά, επιδόματα, διαφυγόντα, κατοχυρωμένα, επικουρικές κλπ, θα καλυφθούν από τα Ευρωπαϊκά προγράμματα ανάκαμψης. Πράγμα, που ασφαλώς αποκλείεται να συμβεί.

Ο αρμόδιος υπουργός υπεραμύνεται της θέσεως, ότι οι συντάξεις δεν θα μειωθούν και ότι αντίθετα θα αυξηθούν σε βάθος χρόνου. Ταυτόχρονα το προεκλογικό γαϊτανάκι του ΣΥΡΙΖΑ για την 13η σύνταξη, παραμένει ζωντανό. Εκείνη που δεν θα παραμείνει ζωντανή είναι η ιδιωτική οικονομία. Που πληρώνει τους υψηλότερους φόρους και τις μεγαλύτερες επιβαρύνσεις για ασφαλιστικές εισφορές σε όλη την ΕΕ.

Η «πολιτική» διαχείριση της μεγαλύτερης κοινωνικής ομάδας, που είναι οι συνταξιούχοι, πρέπει να σταματήσει. Είναι ντροπή για ολόκληρη την κοινωνία και κυρίως για τα νέα παιδιά. Σε μια χώρα που χαρακτηρίζεται από μεγάλη γήρανση του πληθυσμού, από δημογραφική κατάρρευση, από υψηλότατη ανεργία, από χείριστη αναλογία εργαζόμενων προς συνταξιούχους και από επενδυτική ανομβρία, το παρελθόν καταπίνει το μέλλον.

Και όσοι πανηγυρίζουν, καλά θα κάνουν να δουν κατάματα τα παιδιά τους για τις ευκαιρίες που τους στερούν. Πιστεύουν ίσως ότι το χαρτζιλίκι που τους δίνουν, υποκαθιστά την αξία μιας δυναμικής επαγγελματικής ζωής. Όμως κάνουν λάθος.

Διάβασα κάπου, ότι η Ελλάδα ξεπουλάει το μέλλον των παιδιών της και των εγγονιών της, για τη διατήρηση των συντάξεων. Το υιοθετώ πλήρως.

* Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.

** Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.