Του Θανάση Χειμωνά
Ως γνωστόν, στην αγαπημένη τηλεοπτική σειρά «Τα Φιλαράκια» η Μόνικα (Courteney Cox) και ο Ρος (David Schwimmer) Γκέλερ είναι αδέρφια. Όταν ήταν μικρά παιδιά οι γονείς τους έδειχναν ανοιχτά την προτίμησή τους στον επιτυχημένο σπασίκλα Ρος αντίθετα με την ατσούμπαλη Μόνικα που ήταν κάτι σαν το μαύρο πρόβατο της οικογένειας. Κάθε φορά λοιπόν που η Μόνικα έκανε κάποια γκάφα η μαμά της χρησιμοποιούσε τη φράση «Έκανε μια μόνικα». Δηλαδή, η οικογένεια Γκέλερ θεωρούσε δεδομένο πως η κόρη τους θα έκανε συνεχώς γκάφες και τις αποκαλούσε με αυτήν την ονομασία.
Κάπως έτσι, αγαπητοί φίλοι, θα λέμε κάποτε και για τον Αλέξη Τσίπρα. Όχι όμως για τις (αναρίθμητες τωόντι) γκάφες του αλλά για τις πολιτικές αλητείες που διαπράττει χωρίς σταματημό τα τελευταία επτά χρόνια. Φαντάζομαι δεκαετίες μετά, δυο Έλληνες του μέλλοντος να συζητάνε:
- Πως σου φαίνεται ο υπουργός Τάδε Ταδόπουλος;
- Δε λέω, ενδιαφέρουσα είναι η οικονομική του πρόταση αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνο τον Τσίπρα που έκανε στο συνέδριο του 2046.
Η τελευταία επίδειξη πολιτικής χυδαιότητας του Αλέξη Τσίπρα σημειώθηκε λίγες μόνο ώρες πριν γραφτούν αυτές οι γραμμές. Σε άρθρο (!) που έγραψε ο πρωθυπουργός μας στη γνωστή και μη εξαιρετέα εφημερίδα Documento με τίτλο «Ήταν ο Ανδρέας ψεύτης» έπλεξε το εγκώμιο του ιστορικού ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, κατακεραυνώνοντας τους σημερινούς διαδόχους του.
Από μια άποψη, δεν συναντάμε εδώ κάτι καινούργιο. Είναι γνωστό πως ο Τσίπρας έχει αντιγράψει («κόπι-πάστε» που θα έλεγε και ο σύντροφος Πολάκης) τον Ανδρέα. Στις κινήσεις, στις ατάκες- ακόμα και στη χροιά της φωνής. Συμβαίνει αυτό σε άτομα που στερούνται προσωπικότητας. Να αντιγράφουν άλλους.
Δεν είναι επίσης καν η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να οικειοποιηθεί την επέτειο της 3ης του Σεπτέμβρη. Ήδη, το μακρινό 2012 ένα συριζαίικο κλιμάκιο με επικεφαλής τη Νίνα Κασιμάτη είχε πραγματοποιήσει επετειακή εκδήλωση για να «τιμήσει» την εν λόγω ημερομηνία.
Ακόμα κι έτσι ωστόσο απορείς με το –πολύ κακώς εννοούμενο- θράσος του Τσίπρα. Στο εν λόγω άρθρο (το οποίο πάντως είναι προφανές πως δεν έχει γράψει ο ίδιος – είναι γνωστό πως ούτε λίστα με ψώνια δεν είναι ικανός να συντάξει) ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ σκιαγραφεί (λέμε τώρα) το πορτρέτο του Ανδρέα, κάνοντας παράλληλα έναν υπόγειο παραλληλισμό με τον εαυτό του. Τελικά καταλήγει στο συμπέρασμα πως ο Ανδρέας δεν ήταν ψεύτης άρα ούτε και ο ίδιος (!!!) και πως ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη φυσική συνέχεια του κόμματος που ιδρύθηκε στις 3/9/1974.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Το αν ήταν ο Ανδρέας ψεύτης δεν με αφορά αυτή τη στιγμή. Το γεγονός πάντως είναι πως ο Ανδρέας ήταν και πολλά άλλα πράγματα. Θετικά και αρνητικά. Ο Τσίπρας βασικά είναι ΜΟΝΟ ψεύτης. Ολόκληρη η πολιτική του παρουσία, το ίδιο το κόμμα του, όπως μεταλλάχθηκε στις αρχές τις δεκαετίας μας, είναι απλώς ένα χονδροειδέστατο ψέμα. Μια συνεχιζόμενη πολιτική απάτη. Ο Τσίπρας εξελέγη πρωθυπουργός βασισμένος αποκλειστικά και μόνο σε ψέματα. Σε προγράμματα Θεσσαλονίκης, σε παράλληλα προγράμματα, σε «επαχθή» και «απεχθή» χρέη. Και φυσικά σε μια κυβέρνηση «Πρώτη Φορά Αριστερά». Επίσης, ο Τσίπρας διαθέτει και μια ιδιότητα που σίγουρα δεν χαρακτήριζε τον Ανδρέα: Είναι παντελώς ανίκανος.
Είναι όμως εντυπωσιακός ο τρόπος που ο Τσίπρας γλείφει τον Ανδρέα αλλά και τους πασοκτζήδες προσπαθώντας να πλασαριστεί ως το νέο (παλαιό/ορθόδοξο) ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς υπάρχουν αμοιβάδες που ξεχνούν τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος και τα συντρόφια του έβριζαν για δεκαετίες το συγκεκριμένο κόμμα. Αγνοούν πως ακόμη και σήμερα η επίσημη συριζαίικη γραμμή είναι πως «Για σαράντα χρόνια ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία μας έφεραν ως εδώ». Μα ο Ανδρέας δεν ήταν ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ τα μισά από αυτά τα χρόνια; Εκτός αν θεωρούν ΠΑΣΟΚ μόνο τον Κουλουμπή, τον Πέτσο και τον Βαγγέλη τον Γιαννόπουλο.
Τέλος, το χειρότερο με τον Τσίπρα και την παρέα του είναι πως έχουν καταντήσει το κόμμα τους ένα ιδεολογικό σούπερ μάρκετ. Ενώ χρησιμοποιούν ακραία μαρξιστική ρητορική, κλείνουν ταυτόχρονα το μάτι και στην Κεντροαριστερά (με άρθρα όπως αυτό στο Documento αλλά και πατώντας πάνω στην εμμονή κάποιων ευρωπαίων πολιτικών νάνων όπως ο Gianni Pittella που ψάχνουν να βρουν ένα κεντροαριστερό κόμμα που θα κάνει πρωταθλητισμό), στη Λαϊκή Δεξιά (με το συνεχές ξέπλυμα του Κώστα Καραμανλή), στην Άκρα Δεξιά (μέσω τις κολλεγιάς με τον Πάνο Καμμένο αλλά και των συνεχών εμφανίσεων των στελεχών της κυβέρνησης πλάι σε στρατιωτικούς και κληρικούς) μέχρι και το νεοναζισμό (με την αγαστή –έστω και under the table- συνεργασία τους με την Χρυσή Αυγή).
Σήμερα είναι ο Ανδρέας. Αύριο θα είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ήδη ο Τσίπρας τον έχει τοποθετήσει στην Top 5 λίστα των προτύπων του).
Μεθαύριο ίσως να είναι ο Ιωάννης Μεταξάς. Το συντηρητικό και χαμηλού επιπέδου κοινό στο οποίο απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ γουστάρει τέτοιας μορφής name dropping.
